Peşin Hüküm
Genç adam evinin alt katında marangozluk yapıyordu. Kapı ve pencere konusunda uzmandı. Adam birgün çalışırken elektrik kesildi. Ve uzun süre beklediği hâlde gelmedi. Aksi gibi o akşam üzeri teslim etmesi gereken birkaç pencere vardı. Biraz dinlenmek için eve çıkarken sigortaya göz attı. Biri gelip sigortayı kapatmış olmalıydı.
Şalteri kaldırınca atölye aydınlandı. Tahminleri doğru çıkmıştı ama bu işe bir anlam veremiyordu. İşe koyulduğunda yine aynı şey oldu. Ama bu sefer suçluyu görmüştü. Oğlu evden atölyeye bağlanan merdiveni sessizce inmiş ve sigortayı kapattığı sırada babasını karşısında bulmuştu.
Adam on yaşına gelmiş bir çocuğun böyle bir haylazlığını affedemezdi. Bütün günü onun yüzünden mahvolmuştu. Bir kere yapmış olsa ses çıkartmazdı. Saçlarından yakalayıp sıkı bir tokat attı. Belki vurduğu tokat serseri olmasını engellerdi. Adam oğlunun gözyaşlarını görmezden geldi ve eve çıktıktan sonra eşine dert yanarak:
- Bu çocuğun okulda kimlerle düşüp kalktığını bilmemiz lâzım!.. Eğer serbest bırakırsak başımıza büyük dertler açacak!..
Sonunda da en kolay yolu buldu. Oğlunun hiç aksatmadan tuttuğu günlüğünde arkadaşlarına ait ipucu olmalıydı.
Eşi istemese de ona kulak asmadı ve çocuğunun günlüğünü okumaya başladı.
Oğlu en son sayfada şöyle yazmıştı:
“Bu gece kötü bir rüyâ gördüm!.. Atölyede çalışırken babamı elektrik çarpıyordu. Allahım onu koru!.. Ben elimden geleni yapacağım!..”
Genç adam evinin alt katında marangozluk yapıyordu. Kapı ve pencere konusunda uzmandı. Adam birgün çalışırken elektrik kesildi. Ve uzun süre beklediği hâlde gelmedi. Aksi gibi o akşam üzeri teslim etmesi gereken birkaç pencere vardı. Biraz dinlenmek için eve çıkarken sigortaya göz attı. Biri gelip sigortayı kapatmış olmalıydı.
Şalteri kaldırınca atölye aydınlandı. Tahminleri doğru çıkmıştı ama bu işe bir anlam veremiyordu. İşe koyulduğunda yine aynı şey oldu. Ama bu sefer suçluyu görmüştü. Oğlu evden atölyeye bağlanan merdiveni sessizce inmiş ve sigortayı kapattığı sırada babasını karşısında bulmuştu.
Adam on yaşına gelmiş bir çocuğun böyle bir haylazlığını affedemezdi. Bütün günü onun yüzünden mahvolmuştu. Bir kere yapmış olsa ses çıkartmazdı. Saçlarından yakalayıp sıkı bir tokat attı. Belki vurduğu tokat serseri olmasını engellerdi. Adam oğlunun gözyaşlarını görmezden geldi ve eve çıktıktan sonra eşine dert yanarak:
- Bu çocuğun okulda kimlerle düşüp kalktığını bilmemiz lâzım!.. Eğer serbest bırakırsak başımıza büyük dertler açacak!..
Sonunda da en kolay yolu buldu. Oğlunun hiç aksatmadan tuttuğu günlüğünde arkadaşlarına ait ipucu olmalıydı.
Eşi istemese de ona kulak asmadı ve çocuğunun günlüğünü okumaya başladı.
Oğlu en son sayfada şöyle yazmıştı:
“Bu gece kötü bir rüyâ gördüm!.. Atölyede çalışırken babamı elektrik çarpıyordu. Allahım onu koru!.. Ben elimden geleni yapacağım!..”
