Ölümün Hüzünlendiği Şehir

Bir hücre karanlığında yalnızdır,

vakit huysuzlanır ve kandıramaz gözlerini uykuyla.

bin endişe yürür aklının kıvrımlarına,

tek kelime dökülmez dudaklarından.

kendini elevermiş bir suçlu gibi yakalanır ansızın.

tövbe eder günahsızlığına.



ya bir de ihanet ederse gözleri

en olmadık anda ifşa ederse,

çaresizliğini düşünür

seccadesinde tevekküle sarılıp bekleyen

gün ışığında ölümüne ferman yazan kimdir?

bu, yürek kıpırtısı gibi titreyen lambalar,

duvarların küf renginde büyüyen korku

bu tecrit edilmiş hayat

kimin ruhsuzluğudur...



diz çöker,

dua eder,

seccadesi ıslanır.



Ramallah'ta anneler çocuklarına

Allah için yaşayıp ölmeyi öğretirler.

gazap büyütürler bahçelerinde

ve çiçek saksılarında gül kurusu

akşam sofraya hüzün koyarlar.

teslimiyet kuşanırlar onurla

yollarken geri dönmeyecek oğullarını



bir mermi sağnağıdır geceyarısı gökyüzünü kaplayan

gazze'de bir çocuk silah sesleriyle uyanır

bir şarapnel göğsüne saplanmadan az önce,

yıldız kaydı zanneder

ve usulca cennete doğarken

ceplerinden ebabil armağanı taşlar dökülür

ne zaman bir savaş çıksa çocuklar,

babalarından önce ölür.

Filistin, ölümün hüzünlendiği şehirdir.​