Mustafa CİLASUN'un Kendi Kaleminden Şiirler...

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 30 Ara 2011

• #153

Gözyaşların refakatiyle nazar ediyordun!

Çok
Sıkıldım yine
Dolaşmak istiyorum
Kendi derlerimin serinliğinde

Yutkunmalarımın
Sensizliğinde, yumruklaşan
Parmaklarımın
dinmeyen hazin çilesiyle

Sana sevgimi
Anlatamamanın hicranıyla
Sendeki duyarsız
kalan zarif yüreğine

Kimseye
Bir şey söyleyememenin
Üzüntüsüyle,
dalgaların efkârından

Yükselen
Nağmeyle, halimin hazanlaşan
Sakinliğinde,
çok uzaklarda ki ümidimle

Söz vermiştik,
Her ne olursa da asla
Bizi vazgeçiremez
kimse demiştik

Biz
Birbirimizin
Adeta ruh ikiziydik

Düşüncelerimizi
Tuval üzerine resmederken,
Renklerin
izlerinden giderken,

Kalbin
Sahibini bilirken,
Nasip olmasına
bu kadar yakınken

Birden
Fırçandan akseden
Resimlerde kara bulutların

Gün
Batımının, hazanın,
Hüznün
çizgileri ağır basıyordu

Yemyeşil baharı
Güze çeviriyor, umutları
Dalgaların
hırçınlığına emanet ediyor

Zarifçe
Yağan yağmuru
Afete dönüştürüyordun.

Bu zaman
Diliminde sessizliğimi koruyor
Ve seni
anlamaya çalışıyordum

Fevkalade
Naif hislerinizin
Duyarlılığını bildiğim için,

Yüreğine inmek,
Seni o kapkaranlık vehimlerden

Bir hışımla
Çekip umudun vadisinde çay
İkram etmeyi
o kadar çok diliyordum ki

Ama sen
Sadece hazin bir nazarla
Gözlerimden
her zaman ışık saçan,

Yüreğimi bağlayan
Nazarlarını saklıyordun,
Bir türlü
efkârını anlatamıyordun,

Darağacına
Mahkûm edilen
Suçsuz bir
yareni resmediyordun

Kime
Neye kızacağımı,
Halini nasıl anlayacağımın
İpuçlarını
bir türlü vermiyordun

Kaderine
Teslim olmuş bir
Mürebbinin sakinliğinde,

Gözyaşlarının
refakatiyle seyrediyordun

Dünyayı
Karşıma almayı göze
Almamanın
bahanesi olur mu

Nefeslerin
Hükmünden
arî olunur mu
​

Ömrün
kalanıyla
hayat solunur mu

Hiç hak aşkına
Aşka pranga vurulur mu

Anlat
Ne olur susma,
Suskunluğunu
yüreğine kusama

Kalbini
Şeksiz şüphesiz bir anla
İtminanlık içinde
ruhuna uzansana,

Bir nefsin
sahibi olarak
Mizan senin uğrunda

Ne derler,
Vehimler, icbar edenler
Reddiye çekenler
olmayacaklar yanında


Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 30 Ara 2011

• #154

Gönül yar derdinde, ruhun aşinası niye!

Umut sinenin sevdasıdır, aşk-ı yadıdır
Sabrın vecde açılan kapısı kanaattadır
Fikir, merak fecrinden akseden nidasır
Akıl ve irade şirazesi kul için inşirahtır


Alimin hali,azmin ve irfanın sukununa
Arif ise nur salkımlarında ki umudadır
Ne vakit çile kapıyı çalsa, aşk için aday
Ruhun firkatine kapı aralayan sedadır


Kaderi oyun sanma nafile yere avunma
İraden ne müthiş bir ehliyettir okusana
Kalbe en yakın kimdir,nazargah aşkına
Ruhun hicranı var, zafiyet aşkı yaralar


Edip değilim, kelamın kadrini bilemem
Şairin gönül hali bereketli şehredemem
İhsan ve inayet ruhun sevdası, geçmem
Ötenin mizanı kul için,nefsi öncelemem


Meclisler vahdet içindir, tefrika niyedir
Hak olan kul için irfan, vuslat melalidir
Mavera nefese muştu sunan bir nidadır
Umut için niyet ihlası şarttır, hicrandır


Neme lazım deme, iyiliktende vazgeçme
Luzumsuzluğu ihya edip,gönlü kirletme
Akıl ne ülfetli bir nasiptir,ruhuna o kefil
Aşk farkı fark ettiren sezgi niye nefs sefil


İlim ne güzel bir nimet,aşkı anlatan edep
Akıl ve izanın mizanı için sevdaya sebep
Sırrı ayan eden kim merak, haydi sual et
Mürvet ve saadet ruhun kadridir avdet et


Şehidi şehit kılan nedir,an kimin eseridir
İman eden bir gönül vecdin halinde ferdir
Hukuk niye kul için en önemli bir gerekçe
İnsanlık için vazgeçilmeyen hak talebidir


Hakkın yolunda say eden kul,niye eftaldir
Umudun o halinde eminliğe koşan fidandır
Nefsi için hıncıyla coşan neden perişandır
Öte, mutmain gönüller için niçin kıvançtır


Kendi nefsinden başka, kimseyi hor görme
Valık adına böbürlenip,ruh iflasına erişme
Solan süret acziyet içindedir, şevki uktedir
Umuttan vazgeçen can, hazan rengindedir




Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 1 Ocak 2012

• #155

Aşk farklı bir yakarış, aşkın sadrında yanıştır!

İçime
işleyen bir ok gibiydi
Ne vakit kaçınsam da önünü
hiç alamadığım sanki sel misaliydi


Çok derindi,
keskin bir mızram halinde ki
kederdi, sessizlik içinde kelam eyleyendi


Yıllar
deva bulmam için yetmedi, bedenim
takatsizleşti,fakat kal eyleyen yetinmedi

Nasıl bir
meramın sahibiydi
Neden bu kadar derinliğime
nüfus eden bir nefesti, hiç bilinmedi


Hangi derdin
naibiydi,niçin kelam etmek için
gönlünü hasretmedi,gerekmezmiydi


Yoksa
bu kadar kıymet ifade edecek can mı
değilmiydim, sual içindemi ölmeliydim

Artık
korkular beliriyordu
Uyku adına bir dirlik kalmıyordu,
acabalar sarhoş ediyordu


Bir yudum
su misali, huzura hasret kalmıştım,
bilmem ki nasıl anlatmalıydım


Kuşku
ve kaygılar pik yapmıştı, sanki panik
halinde yaşamak bahtım içinde şarttı

Hangi
kapıyı çalmalıydım
Yoksa bir hekim mi aramalıydım,
hangi yanlışın kurbanıydım


Kalbime
ve ruhuma en yakını bilirken ve
fakat ram olmak adına azmetmezsem


İçinde
boğulduğum bir efkardım, sanki saklı
sevdalar adına mı davalı budalaydım

Suallarin
bizzat muhatabıydım
Lakin içinden çıkılmaz bir hal aldı mı,
çareler adına yakaran bizardım


Tertip
ve düzeni hesap eden, nefsimin
zafiyetleri için tercihleri derleyen bedeldim


Öncelikle
ruhuma ve kalbime ihanet ettim,
kerih olan neler varsa adeta içindeydim

Söz
etmeye hakkım olmalıdır
Fakat kelam etmek adamlıkla
alakalı bir durumdur, kulluktur


Vefa
adına sorumluluktur, tefekkür
farkıyla yakarıştır, aşkın sadrında yanıştır

Günahkar
olan benim, günahtan ari olan için
yanarım, bilmem ki nasıl hıçkırıştır

İhlas üzre
olan kulun edebi aşktır
İçini yakan ferahlıktır, firkatiyle
yol aldığı ibrahimi ağıttır


Nefsine
zor gelenden kaçınmak, çile ve
ezayı hiçe saymak aşktan uzaklaştırır

Ruhun
ve kalbin halinde istikamet bulmak,
aklı ve idraki ihsana adamak sevdadır

Her nazar
edeni dikkate alma
Kalbin sana bahşedilen bir lütuftur
unutma, nazargah makamıdır korkma

Ne kadar
anlamazsan, vakıf olmak için
merakını hasredip şad olmaktan usanma

Akiden adına
azimli ol, şek ve şüphe içinde
iman eyleme, hesap aşkın farkıdır anla



Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 1 Ocak 2012

• #156

Kalp ne müthiş bir sır, aşka amil!

​

​

Ey
gönlüme
serinlik bahşeden

Ruhumun
esrarını hakkıyla
bilip ümitle bekleyen​

​

Zahirim için
ibretle nazar eden
Batınım adına
irademden bahtıma seslenen​

​

Aklım
ve izanımla yön
bulacağıma güvenen​

​

Nefesi
müddetine
boyun eğdiren, ümitlendiren​

​

Her endişede
merakı önceleyen,
fikri sabırla bekleyen​

​

Say ederken
niyetin halisliğine
önemine dikkat çeken​

​

Hiçbir
emeğin zayi
olmayacağını söyleyen​

​

İştişare ve
meşvereti elzem gören
Gönüllerin dilini
şehrederek ipuçları bahşeden​

​

Her halin
bir muamması var,
umuda hasreden​

​

Yeis ve
kederi ibret için
sevkeden ve yöneten​

​

İnsanlık
adına rahmet
ve mağfiretini aşikar eden​

​

Hata ve
nisyanlarımızda
affetmek için mühlet veren​

​

En bakir
duyguları aşkın
insicamında derleyen​

​

Sevginin
ve vecdini
ihlas ve ihsan için dert edinen​

​

Mütemadiyen
sabırla bekleyen
ve hiç üzmeyen​

​

Her
gamın neticesini
akıl ve irademize yöneten​

​

İlmin
ve azmin ne müthiş
ihsan olduğunu müjdeleyen​

​

Cahili
naif birşekilde tarif eden,
alimi takip etmemizi söyleyen​

​

Bir tebessümün
ne muazzam sırra
vakıf olduğunu işaret eden​

​

Asık
suratların ve kararan
vicdanların halini gösteren​

​

Zalimin
zülmü beden ve yürek
dilinde ecirdir ​

​

Çile bir nimettir
Sabır ve kanaat
direniş adına fazilettir,
öte için bir ülfettir​

​

Baht
ne zarif bir sanatın resmidir,
dillenen akılın terazisidir​

​

Efendi kılan
Rabbim iraden için
ne büyük rahmet sahibidir​

​

Köle
olmak için değil, kulluğun
ihsan ve ihlas edebinde ferdir​

​

Hak
kim içindir, hakikat
zatının en zahir sıfatı ve öznesidir​

​

Ne vakit
bir yanlış yapsak,
vicdanın sızısyla karşılaşsak​

​

Vaktin
üşüten ve titreten
serencamında tefekküt etsek​

​

Gönlümüze
su serpen ve serinlik
veren başka kimdir​

​

O kalbimizi
nazargah kılan
en müstesna Rabbimizdir​

​

Kulluğumuz
sadece ona ve
muhabbetine olan vecdir​

​

Yoksa
secdeler şakliyetin
süretinden birer ibretli karedir​

​

Riyakarlık
ne zaman ruhumuza
sürur bahşetti​

​

icdanımızın
lisanından kal ederek
feyzini bereketlendirdi​

​

Aşk,
bazen tarifi mümkün
olmayan sırr-ı hakikattir​

​

İhlasın
vuzuhunda aranan
bir kutsi nefestir​

​

Hali
kemale erdiren erdemdir,
aklı terbiye eden serdir​

​

Nefsin
mutmain olması için
vazgeçilmez bir rehberdir​

​

Maverayı
bizler için
dareyn saadeti kılan hedeftir​

​

​

Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 2 Ocak 2012

• #157

Nar kuruyan kalpleri arar, yar aşkı bir ar!

Lahza
neden söz eder
Hangi lisanın şehredilmesiyle
hissiyata meyleder

Peki,
akıl ve izan hangi vecdin
süruruyla himmet bekler,
neden aşk diler

Vakit
neyin habercisi ve
nizamın mürebbisidir,
iradi olmak ise ne demektir

Bak
hazan zuhur ediyor
Mevsimler durmadan
melülleşiyor, hak neden söz ediyor

Neden insan
denen muazzama fark edip,
aşk ile hakka yönelmiyor

Gönül
kimin nazarını bekliyor,
muhabbet ve sürur
niye nefse itibar etmiyor

Güneş
niye her vakit
muştu sunuyor
​

Gök gürlüyor,
yağmur efkârıyla
kime sesleniyor, bereket ne diyor
​

Niçin tefekkür
etmek bu kadar zor geliyor,
fikretmek için
muhakeme bekleniyor
​

Kitab-ı celil
hangi vakti bekliyor,
etrafı kuşatan ayetler
neden kalple fark edilmiyor

Mazlum
kim, mağdur
hiç kaçma senin

El açan,
suskun sokaklarda
sabahlayan, vicdan
ve merhameti uman kimin

Senin olan
ne var, neden hicran kalbi
manada aşka kanar,
ruhun an için vakti sorar

Benlik
seni yakar,
nar kuruyan kalpleri arar, insan
ancak ihsan sahibiyse aşkı yaşar


Mustafa CİLASUN ​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 2 Ocak 2012

• #158

Sanki kimsesiz bıraktın, ruhuma inşirahı anlattın!

Ne vakit içim sızlasa
Yadım sinemde bir yetim gibi mahzunsa
Hüzün yüreğimde makus bir makamsa

Gözyaşım
hiç susmasa,
gönlüm hicrana kansa

Umutlarım birgün
kanatlanıp sürur yaşacaksa
Olsun, sızımla başbaşa,
yalnızlık içimi burksa da


Sevmek, ruhundan
kelam etmeyi becermektir
Aşk, hak ve hakikatin l
ehçesinden serdeten esindir

Akıl ve izan kar etmez,
irade elhak vecdiyle bütündür
Ötenin ram eden firkati
vicdanımın senasında edeptir

Yoksa heder olmak hangi
vaktin bedelidir, sabır direniştir
Halinden bihaber olan
bir nefes aşkın şiarından nasipsizdir


Nefes kimi
zaman vurgun yer
Ten ve beden olarak
ne hikmetse zarurete itibar eder

Kemaliyet irfan ister,
aklı selimlik mizan adına bedel
Gönül kapısı niye durmadan
umut içim vaktini bekler

Nasibin edebinde niyet
ve ihlas zaruret-i rikkat ister
Taat ve ecir kimin
rızasının hasretinin ümidini biçer


Araf niye
içinden geçilen bir keder
İnsan umudun inkişafında
aşkın sedasını dinlemek ister

Figan etmek adına neyi
varsa, ukteler nefsi değilse gider
Fani olan hevestir, hülyalar
umudun muvanesinde yaşar

Aşk, ruhun
firkatinde yaşanan mekştir,
kalbin lehçesinde ki edeptir

Nefsi
telakkiler zafiyetin
hanesinden nüveleşen sığ ifadedir

Yoksa
ummanlaşan gönül hangi
sahrada sussuzluk yaşayacaktır


Ey nefesi müddeli
cazibe, celbeden hadise

İnsan
düşünmek için merakın
taliminde umut ve ahsendir

Gam ve keder
nederlere göre ömrüni
ikame eden divanenindir

Kader
ve kazaya iman,
akıl ve izanla yol almaya
ram olan insandır

Beşer henüz
ehliyete haziz olmaya aday
bir nefestir, zafiyet niyedir

Kalbi
ve ruhi halin erbabı, maveranın
şerabından nasiplenen gayedir

Aşk, salt
cennet ve cehennemin
adresini şehretmez,
ihsan ve rıza payesidir


Sokaklarda
aç dolaşan, kursakları
kuruyan kim varsa

Umudu
hazanlaşan her nesef
hata etmeye aday olunca

Kaygısız
ve kasvetsiz yaşayan
ehl-i cemaat mensupları çok sa

Bikmem ki kime
ne demeli, sekülerşenen
zümreleri ne ile itham etmeli

Millet
bir anlamda
din demektir, din ise
şimdi nasıl mahzuniyet içindedir

Cemaatler
nüfuslarını artırmak derdinde,
feyzim kaçar korkusuyla zan etmekte

Tefrikayı
kimler önceliyor,
düşman denen illet sanki
içimizde katmerleşerek büyüyor


Kalk
şu miskin halinden
bir an olsun farkı
fark etmek için say et

Sokaklarda
üşüyen yapraklara şöyle
ibretle nazar et, vicdanı davet et

İnsan ne kadar
gözü açık olsada, farkı göremiyorsa
hala uyuyan zavallı bir sanıktır

Eşref ve izzet
emeğini vefaya ve ecre hasreden,
iyilikten vazgeçmeyen canındır

Yoksa vuslat
ne kadar kolay olan bir hesaptır,
kaygı ve kasavet kim için vicdandır

Ne kadar ağlasan,
ruhunun ve kalbinin kitabını
okumadan yansan, sadece bir hardır




Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 3 Ocak 2012

• #159

Alıp götüren vakte darılıp hicran yaşama!

O zaman hiç ağlama
Hicranın bendinde yol alıp, yeis
içinde soluma,firkat nedir anla

Suskun kalan
nazarlarıma saklanan yadımı anma,
yutkunduran sancıları aralama

O an ve alıp
götüren vakte darılma, kabrimin
mahzunluğunda ki hicrana kapılma

Bir ömür ne çektim
Her lahzada ümitlendim,
gözyaşlarımı ar etmeden döktüm

Gönlümde
hüznün hisarını inşa ettim,
her nazarımda hasretinle nefeslendim

Nereye
boynumu çevirsem,
sessizliğin lisanını ruhumda
işitsem, hicran ile inlesem

Hiç dumayacaksın
Bir an olsun bile bu çileme el
atmayacaksın,yalnız bırakacaksın

Ruhumun
figanına kanmadan,
kalbin dağlayan çığlığını
duymadan yaşayacaksın

Ömrümün
hicran sahrasında
mahzun bırakıp,bilmem
ki nasıl şevke kavuşacaksın

Her gece
bilsen nasıl bir bilmece
Gönlüm yakarıyor hecehece,
dilegelen hüznüm hissedilmeyince

Burukluk yaşıyorum
sessiz ve derinliğin ağlatan
o sahnelerinde ve gizlice

Sual ederim
ses çıkmaz,nazar eylerim kapım
çalınmaz,umut yüreğimde yine açmaz

Okuduğum
kitaplar halini anlatmaz
İçinde kaybolduğum yıllar
içimden çıkmaz,elem yakamı bırakmaz
​

Ne kadar derin olsa da,
gün yavaş yavaş ağarsa,
suskunluk her vakit aşk yaşatmaz

Ne zaman
şaşkınlığım artsa,
bakındığım saikler sinemde
kale olsa da, can çıkmaz

Neyleyim
artık,lal oldu melalim
Hiç birşey hissetmez oldu bu
tenim, demek ki vakit şimdi benim

Gideceğim yeri
nasıl hesap ederim,ürperten
sahnelere hangi yüzle selam veririm

Yaram
ne kadar derin, titreten
kalbin hasretinden eminim,
ama duymaz neyleyeyim



Mustafa CİLASUN ​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 3 Ocak 2012

• #160

Firkatin figanı sahipsiz mi kalacak!

Duyulmaz oldu sesim
Yavaş yavaş takati kesilir nefesin
Fer i kaybolan gözün,
hüzün zerkeden hasretin

Umudu ağlatan
ve dağlayan sukt-u uzaklığın
Gama taş çıkartan sağırlığın,
bilmem var mıdır sancın

Ne vakit hicrana kansam,
bir bir yadımı aralayıp ağlasam​

Dinmeyecek sızım, ruhuma endişe
veren farkın, ölüm şimdi çok yakın

Hangi lahzada
hazanın feyzine kansam
İbretin suskun duvarlarını
sinemin bahtına açsam

Gönül kapımın
açılması için el açıp çırpınsam
Anlasam ki melalini,
artık bir nedamet duymasam

Gülün sessiz ve sukunetli
halini kalbimde saklayıp ayılsam​

Sabrın ve kanaatin keder ve elem
için değil,hikmetiyle buluşsam

Fani olmayan kimdir,
nasıl umudun aşklaşan nefesidir
Şevkin ve sürurun adresi acep
neresidir, mahzun olan kimdir

Feryadıma ram olan sezgi
ne vakit icabet edip, serinletecektir
Dil lal olmak için midir,
nefes müddetine ruhumla kefildir

Ne zaman ümitlensem, sinem
şad olmak için kimi beklemektedir​

Hasret nefsin değil, kalbin
şirazesinde ki demin aşk hikayesidir

Hangi edebi bir kitabı açsam
ve sayfalarında kaybolsam
Edibin gönlünden düşen mısraların
ibretini ruhumla aralasam

Sevda ve aşkın hakka ram olan
şiarını gözyaşlarımla okusam
Umut ve nefesin kitabını göçüp
gitmeden yazsam ve hicranı anlatsam

Bahtın sırrını,
azmin sahihlereşen hilkatini,
iradi olmak adına dikkati saysam​

Sonra geçip
bir kenara melül halimin ve sessiz
mecalimin sürurunu yaşasam

Sevgili gönül
dostları himmet ederler
Yaptığım çalışmaları kitap
haline getirmemi tavsiye eylerler

Sukuta ram olan nefesime
ediplik adına taltif edip, şevk verirler
Şairin şiarını zatıma hasredip,
mahcup olmama vesile kılarlar

Ne kadar sefil ve şekliyet içimde
olduğumu hiç yüzüme vurmazlar​

Muhabbet ve hürmeti kalbi
nezaketlerinden hasredip, ayıplamazlar

Rabbime ne kadar
hamdetsem kifayet etmez
Yıllar öncesinde içimi sızlatan
haksızlığı yazmak adına gönül elvermez

Hissiyatım dağlanmışken,
gözlerimden yaş sessizce
düşerken yazmak istedim

Kimseye yük olmadan
halin ve kalbin deminden
ne çıkar diye devam ettim

Lakin
ne şair ve
ne de bir ediptim, kendi
halinde kavrulan bir nefestim​

Ahdin
ve akdin süretinde
yol almaya çalışan bir
can olarak sabrı tercih ettim

​

Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 4 Ocak 2012

• #161

Köksüz bir dal, söyle neye yarar!

İçimizdedir
sakladığımız çığlıklar
Vaktini beklediğimiz
sızı zerkeden sancılar

Hak
ve hukuk adına
dilegelen nice hengameler
Azmi bıraktırır
kimi zaman solgunlaşan umutlar

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Ahde
vefa derler, saf ve
bakir duyguları körertirler

Sabrı
tavsiye ederler, nefsini
biran olsun ihmal etmezler

Kanaat için
bin bir bahane üretirler,
hınç içinde kal ederler

İnsanlık adına
nutuk atmayı da
nasılsa kimseye vermezler[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Siyasiler,
bizler adına derdi
gaye edinen nefeslerdir

Her nasılsa
en hakir görülen
ve alay edilen kimselerdir

Vekil tayin ediyorsun,
hakkını neden teslim etmiyorsun
Vakt-i saatini bekleyip sonra
alaşağı etmeyi bilmiyorsun[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Bağnazlık,
farkı fark ettirmeyen
karamizahın rengidir

İnsan
denen akıl ve izan sahibi
ise, aklına mukayyet payedir

Beşerlik mertebesi,
ehliyetten ve tahkikten
uzak bir vakittir

Ruhunu
ve kalbini şehredip onun
aşkıyla terennüm eden ariftir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Mülkiyetin
yegane sahibi sadece
yaratan Rabbimizdir

Herşey
onunla kaim ve muteber
olan seçimin telakkisidir

Hak, insan
ve yaratılan adına
ne varsa bizzat hukuk sahibidir

Hakikat
farkını yaşayan ise akıl ve
izanı ihsan ve ihlasa ram edendir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Yeryüzüne
ibretle bakmak ve t
emaşa farkını yaşamak

Hareket
ve kuvvetin sahibinde
dirilip, aşkıyla nefeslenmek

Sevdasının
firkatine erişmek için
iradeden vazgeçmeyi becermek

Kul olmak
adına erdemdir, halin
sahibinde edeb-i meşke erişmektir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Ne dağın
vakarında haşyeti an
ve ne de sahrada edepsiz sol

Her mevsimin
bir şevki vardır, umut
içinde nasıl nüveleşmektedir sor

Merak,
ilmin şubesidir,
akıl istikamet için şarttır,
izan farkını anlamaktır

Emekten kaçan,
sefillik için can atan,
divane midir, yoksa
acziyet nöbetinde midir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Nasip ne
mukaddes bir sırdır,
sabrın ve inşirahın harmanıdır

Kalbi olan
hakkı ve hakikati anlayıp,
uğrunda fedaya hazırdır

Ruhu
ahdiyle müsavi,
vicdanı aşkın ve şevkin
umut halinde ki edebidir

Mizan
gam zerkeden değil,
hak ve hakikatin
teslim edildiği bir mihenktir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Mahzuna
acımak neye yarar,
fukaraya el açtırmak
yüreğimi dağlar

Ne kadar
süret-i şekle bütrünüp
rol kesenler ise nasıl bir
hesaba ramlar

Nefs
ve akıl talime muhtaçtır,
esir etmek adına ne varsa
ruhun için azaptır

Canana
kulluk ise kalbi marazlık,
nefsi azdırmak için
en açık sırnaşlıktır[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Hiç gocunma
sözüm nefsim içindir,
haddini bilmeyen insan kimdir

Suhulet
ve kemaliyet niçin en uzak
diyarların firkatinden esmektedir

Hergün
kırıpgeçiren kimlerdir,
dalaşmak için gayret eden
nasıl bir ibrettir

Kafelerde
boy gösteren,
adab-ı muaşereti hiçe
sayan aşktan nasipsiz kimsedir[/FONT]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Mustafa CİLASUN[/FONT]​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 5 Ocak 2012

• #162

Ey süreyya yıldızı, kalbimde var sessiz sızı!

​

​

​

Uzadıkça
yollar yokuş oldu
Tuttuğum dallar bir
bir kırılıp ayazda koydu

Hangi ufka dalsam
yalnızlık o an içimi boğdu
Düşler dahi kurudu,
şevk ve sürur halde soldu​

​

Haberin var mıdır
diye, sual edesim geliyor
Bazen içim içime sığmıyor,
sızıda dinmiyor

Lahza ne söyler,
ruh vaktini bekler biliniyor
Lakin umut içinde
çırpınan can aşkı diliyor​

​

Sevdasında
yuğrulmayan gönül yozdur
Şayet nar kalbi edebin
şavkıyla yakmıyorsa ardır

Fütüvvet zamanı nasıl
bir hicrandır, akıl farktır
İzandan bihaber olan can,
hazan adına melaldir​

​

Aşk ateşi dikkati
davet eder, muhayyile arar
Her lahzanın nöbetinde
bekleyen bir haber var

Yar, ruhun ve kalbin
lisanından kal eden nazar
Zarafet ve naiflik ferasetin
ilminden feyz sunar​

​

İnsan kalbiyle fark
yaşatan, ayetten olan candır
Derdin ve gamın
lehçesinden söz eden nazardır

Mütehassis olmak
adına edebin halinde ki farktır
Suhulet içinde ki vicdandır,
mizan ramında bahttır​

​

Su, ruhun insicamı ve
kalbin hakikat sıtkındandır
Sadakat içinde ki gönle
açılan ummanın kitabıdır

Sırrın halinde,muştunun
izinde,niyetin inayetidir
Kul, Rabbinin rızası için
varlığından geçen şiardır​

​

İnsan için asabiyet
göreceli bir insiyatif ve zaaftır
Hangi emelin ve umudun
mecalinde ise sabrı ardır

Cehalet nefsin yanası,
kalbin reddettiği izmihlaldir
Akıl ve irade sahibi için
cehdetmekte farz-ı ayındır​

​

İyilik ve ihsan ruhun
ve vicdanın en latif kitabıdır
Ne zaman vecdiyle okunsa
ruha teselli veren aşktır

Sükun içinde ki gönül
hazanın değil, baharın arıdır
Zemheri, mutmain olmuş
bir nefsin ibret nazarıdır​

​

​

Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 5 Ocak 2012

• #163

Aşk içinde neşet bulduran ne ulvi bir hal

Sarmıyor atık bir şey
Açmıyor sinemde bahar
Gönül sürurunda bir sandal
Dalgalar refakatiyle boşalan ağıtlar

Diksemde ağzımı durmuyor işte
Sineden sökün eden eşiz nağmeler
Feryadımı bir ahenk içinde anlatıyor
Gözlerimden istemsiz bir yaş boşalıyor

Ah desem leyarı söylesem çare mi?
Çaresizce havası boşalan bir balon gibi
Buruşturulup atılan bir kâğıt parçası misali
Kalan anılara saklanırım çaresiz bir sefil gibi

Mana ararken manasızlığı yaşamak
Bir yerde çaresizce bakarak oyalanmak
Onun izinde solumak ona şevkle bakmak
Yazılarında kaybolmak yanmak içinde kalmak

Görsem bitecek mi bir efsunu hal
İsteyemem artık kalmayacak mı bahar
Aşk içinde neşet bulduran ne ulvi bir hal
Ancak sevdalarındır bahar aşk kokusunu salar

Her bir izine dokunuşumda sen
Sanki benimle aynı paralelde bir hazzın
Nağmeler içinde melalini sunan ne büyük can
Can içinde bir umudu yaşatan sevdaları anlatan

Sen çaresizlik içinde unut desende
Sana olan tutkum için billahi katlanırım
Semtine ayak basmam asla sana görünmem
Mezarlıkta yatan bir fani misali akıbetimi beklerim

Sen yeter ki bizar olma solma
Benim için sen bir nefes olsa da alma
Anılarına katma beyaz bir sayfa dahi açma
Ama sakın acıma katlanılmaz bir aşk bırakma



Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 6 Ocak 2012

• #164

Pak halinde sürurla nazar eden niyaza!

Bekledim
Gelecektin ömre bedel
Hangisi,
eridim ben şimdi zaman gibi

Lakin
Aldanmak kahrımsa
Umutlar kararıyor
semanın baharında

Candan
Geçtim ben sevginle
Kalbimde dinmez
hazin hıçkırıklarımla

Ben sana
Aşkının elim kuraklığında
Ruhumun mahzunluğunda
Şayet ömrüm varsa

Hürriyetin
Bizarı zindanlığından ana
Karalar içinde
dalgalanan acı sukutumla

Seni anlatan
Halinde sürurla açan hazza
Perişanım geceden
artan uykusuzluğumda

Ne aklıma
Ne de akan şevksiz kanıma
Ben sana, sende
bulduğum aşka mahkûmum

Hem yargıç
Ve hem de çaresiz izanımla
Zemheri ayazlarında,
takatsiz çile zadeyim

Ben sana
Yüreğimden kopan naza
Aşkın prangasında,
fırtınaya duçar olan kanım

Zamanda
Boşluğa amade canımla
Sokaklarda yılmadan
mütemadiyen seni ararım

Anılarında
Halimde yeşerttiğin aşkla
Beni tenden alan hazzınla
sensizliğe yanarım

Sabırla hale
İçinde kıymet bulan saadete
Düşlerin muhayyilesiyle
bıraktım artık ahire


Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 6 Ocak 2012

• #165

Ey hak, ne vakit gülecek baht-ı salah!

Niçin
ümmet-i can mahkum
Esaretin zilletinde
adeta soluksuz bir lokum


Ezen belli,
azilen iradenin nerde
kaldı şevki ve cesareti


Adeta boy
gösteriyor umudun
solgun nazarları timsali


Cehdin ve aşkın
ne zaman tesir edecek
gönüllerde ki inşirah nişanesi


Garp,
her vakit mi hükmedip,
nefisler kölelik edecek


Runun
firkati lahzanın
ümitlerinde mi sürünüp sönecek


Ne vakit
secdeler aşkın afakında
gönüllere sürur bahşedecek


Azim,
iradeye hükmedip, akıl
ve izanın alinde esirlik bitecek


Gülmeye
hasret yüzler, titreyen
ürkek gönüller saadete erişecek


Sefil kimdir,
aidiyetine sadakat
göstermeyen nefesin süretidir


İhsan
hangi vakitte ruhuma hükmedip,
vecdime geçit verecektir


Sevdasına
ram olduğum müjde, takiye
içinde nasıl el verecektir


Hüzün dinecek,
sevinç sinelerde filizlenecek,
ruha refakat edecektir


Dul kalan nisanın,
yetim kalmış mahzunun,
ağlayan ananın çığlığı dinecek


Nur dilerken,
nar yüreğimizi vuruyor,
sukutumuz artıyor


Sesssiz
çığlıklar artık gönüllerin
mizanında niçin duyulmuyor


Ömür göçerken,
nefs her zaman haddini
aşarken taklit nüksediyor


Sanki
süretler hüküm sürerken, gönüller
çaresiz sukunete göç ediyor


Akıl
edebe muhtaçken,
iradeler köleliğe yöneliyor,
gazlerden kan geliyor


Kitab-ı celil
yerzünün en çok okunan
kitabıyken neden sineye işlemiyor


Şehrine
muhtaç olan lisan hala garipliğin
sahrasında sessizce ağlıyor


Garbın lehçesi
ne kadar cazip geliyor,
her nefes onun dilini talim ediyor


Oysa ruhun
ve kalbin sırrı ihmal ediliyor,
taklit üzre aşktan söz ediliyor


Hangi nefes
bir role soyunsa, sinesinin kitabını
anlamadan oynuyorsa gam veriyor


Ey Rabbim
sen bilirsin, sen gönüllerin
sahibi ve en yakın bir rehbersin


Neden
bu kesmekeşlik yaşanır gönlün
sahnesinde, bahtın hak lehçesinde


Hakikat
niçin yadın hasreti çekilen vecdinde,
ruhun sessizliği kimin nezninde


İrade
senin bahşettiğin bir nimetse,
acziyetim ve zafiyetim neyin derdinde


Yarab sen bilirsin,
sen esirgeyen ve bağışlayan
bir Rabsin,umudum senin nasibinde




Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 6 Ocak 2012

• #166

Gizliğin karanlığında aradığım şafağa!

Gözyaşlarım
Refakat ediyordu
Uzandığın her umudun
Boşluğunda yaşadığım perişanlığa

Açılamıyordum
Her geçen gün katlanan
Gizliğin karanlığında aradığım şafağa

Kendimle
Barışık olmayan
Sırra kadem keşmekeşliğin

Hasretini
Yaşadığım berraklığın
İtminanlığını sunacak rehberin

Benliğimin
Amaçsızlığı yaştan
Avuntularının seyriyle uzaktan

Neyi
Arayacağımızın
İdrak edilemeyen bilinçsizliğiyle

Düşünmenin
Fakirliği ne kadar
korkunçmuş meğer fark edilince

Bir değerin
Atfedilmesi için bilgi
Çokluğundan arî bulunmak gibi

Melalimi
Yalnızlığa iten süreç
Mülayimliğin arz ettiği teslimiyettir

Nebatatı
bu denli yakın bulurken
Halimle çelişmem anlaşılmıyor sanki

Neden
İnsanlar için benzer
Yakınlığı hakkıyla kuramıyorum

Alalayarak
Bir yol almanın hazzını
Maslahat gözeterek başaramıyorum

Takiyyelerle
İlmi siyaset iftiharlarının
Halime yakınlığını bulamıyorum bir türlü

Bir şey
Aksa aktır
Karaysa da muhakkak ki karadır
​

Grileri
anlamlandırmak adına
Her nefse şerbet mi ikram etmeliyim

Mizacı
Edinimler ailevi ve fıtridir
Yoksa sosyoloji neyi anlatmaktadır

Övgü
Ve yerginin
Anlamsızlıkta kuvvet bulan hezeyanı

Değerin
Zahir içinde kaybolan
Bir kişiliğin hengamesinden kalanlardır

Kahrını
Çekmek ne kadar
Zor geliyor nefse, umut aşmak için ardır

Kuşun
Güzelliğinde
Yaprağın teslimiyetinde ki aşk-ısadakatte

Ağacın
Kökleriyle mezarın
Sadece kalan ibrete şamil kemikleriyle

Toprağı
Temaşa ederken
Şahit olduklarımı nasıl anlamalıyım

Ve kime
Nasıl anlatayım ki
Hissetmeden hükmetmek
Densizliğin yaşatmamak için sabırla söylesem


Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 6 Ocak 2012

• #167

Gözyaşları suskun mısraları anlatır!

Seyrettiğim
nazarlar neden mahzun,
hıçkırıkları sanki birer kahır


Yüreğinin
sancıları uzaktan okunuyor,
söyle neden ibretli bir satır


Dil
kelam ederken,
gözyaşları bir bir sırrı
aşikar eylerken hani hatır


Nefesin müddeti
Rahmet içindir,mağfiretin
nasibinde ki sahiptir ister sabır


Şefkat
tepelerinde bir çınar olsa
ne yazar, ne müthiş sancı var


Gök
gürülderken,
yağmur düşerken, yaprak
medet içindedir yar


Hangi
niyazı şehretsen,
içinde gizlenen bir hayat
hikayesi yürek dağlar


Umut
adeta sabrın penceresinden,
kanaatin sürur bahşeden
ve deminden ardır yar


Evladın
arsa, ecdadının yanında
taşkınlık yapma,
sabırdan ayrılma


Çoçuğunun
yolunda kul köle olup
sakın ha haddi aşma,
onun melalini anla


Ne zaman
edepte kusur edersen,
adabın lahçesini öğrenmeden
kal edersen yanma


Hak,
hakikatin temasıdır,
suhulet içinde ki aynasıdır,
duygusallığı kapılma


Evladı
terbiye edeceğim diye,
hatırı katletme,
gönülleri hisset ve incitme


Yaşlılık
sünnetullahtır,
har nefesin vakti sırdır,
Rahmet sahibi kimdir, sinme


İzan
ve ihsan gönlün payesidir,
inayetin sevda hikayesidir,
vefayıda silip süpürme


Şayet
annen ve baban yanındaysa
onların sahibi kimdir,
anla asla ve yüksünme


Çocuk
rahme düşünce neden
heyecan yaşanır, umuda
bin bir sualle bağlanılır


Şefkatin
ülfeti o an ve beklenen
saatte gönüllerde
bereketiyle dillenip ağlanır


Ümit
nedir, veren kimdir,
nefes niçin müddetlidir,


Sabi kimin
emanetinde ki beşerdir,
izanın selameti sağlanır


Keyfiyet
ve hevesler neden
bu minval üzre hesaplanır,
doğmadan hazırlıklar yapılır


Bir zamanlar
senin içinde annen ve baban
bu duyguların tercübeleriydi


Bin bir
zahmet içinde sabırla
yuğrulan vicdanlardı,
mazide bir ibret vaktiydi


Yanmayan
ocağın, tütmeyen bacanında
umutları vardı,
hicran içinde nazarlardı


Sabır
onların sinesinde hüküm
süren umut sığınağıydı,
acziyet için kanaat acıydı


Kız evladı
gülerken, gelinlik vakti
gelip hevesler derlenirken,
anne yüreği sancılıdır


Hangi
sualin aynasına baksa,
endişenin sırrına vakıf olup
hülyaları aydınlatsa sızıdır


Suskunlaşan
babası ise vicdanı ile başbaşa
kalan sakin ve melül
bir candır ki dağlansa


Emanetin
ehline teslimiyeti
sadakatin zahir olan ilmidir,
tedbir ve iştişare elzemdir,
korkular zansa




Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 7 Ocak 2012

• #168

Bahtın için ah etme,hikmeti sırrı kaide!

​

​

​

İnsan
niye çırpınır
Keder içinde kahırdır,
ah uzarı vardır​

​

Suskun
çığlıkları için
sabırla yol almaktadır​

​

Umudun
hülyasına dalıp,
efkunu aydınlatmaktadır​

​

Yeis sürurdan
azade bir hicrandır, gam
endişeyi gölgeleyen nazardır​

​

İnsan
her haliyke hissiyatına
ram olan candır​

​

Akıl
ve izan kimi zaman
ihmal edilen bir dramdır​

​

Buğulu gözler
neden düşündüren farktır,
hissetmek bile ihsandır​

​

Lakin azimet
ve iradi olmak hakikatin
sülbünden neşet eden sanattır​

​

İnsan için
fazilet olan makamdır,
tedbir ve teslimiyet
müşterekliği vicdandır​

​

Hak,
aşkın ve sevdanın
firkatine eriştiren umuttur​

​

Gönül
ihsan için niyetlenir,
ecriyle ceht edip
zikrederse vuslattır​

​

Makam
ve mevki kalbin
adresi değil, nefsin
cazibesinde ki saltanattır​

​

Kul olmak için
çilede haşrolmak ve onun
şevkiyle yol almak rikkat tacıdır​

​

Takva
dillenen şekliyet değil,
sukut ettiren sabrın zanaatıdır,
edeb-i cenahıdır​

​

Nefes
kimin kudretinde ki
ihsandır, müddeti niye sırdır​

​

Her yıl
ziyaret edilen
ve farizası için derlenen
kabe ziyareti kime ezadır​

​

Bilmeden
taat etmek nasıl bir sevdadır,
taklit üzre vicdanı hasretmek
ne garip sedadır​

​

İnsan
aklıyla ve fikriyle
terennüm eden aşk ve meşkin
umut bekçisidir, nasip ne vakittir​

​

Kahır içinde
kal etmek, dillenen aşkı
lekeleyen bir acziyettir,
feda olmak nasıl edeptir​

​

Ey
ruhuma emreden ve
sualiyle vaktini bekleyen yar​

​

Sen ki
yaratan ve nihayetinden
haberdar olan Rahmansın​

​

İnsan
ve melek farkını
dillendiren fermansın,
iradenin sultanısın​

​

Emanetin
ve ehliyetin farkına vasıl
olmayan canların umut sığınağısın​

​

Sen bilirsin,
sen kerim olan mağfiretsin,
vaktin ecrinde ki
en ülvi ümit ve şevkin sahibisin​

​

​

Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 7 Ocak 2012

• #169

Vakit şahittir, aşk letafettir, ölüm aşka eriştir!

Başlamıştı yine
yüreğime karlar yağmaya
Umutlarım ki
sırılsıklam olarak hastalansa
​

Sessizliğin hüznü
halimi burksa da aldırma
Bakalım ne çıkacaktı,
durağın yalnızlığında

Hani bazen,
unutulan bir hicran kuşatır ya
Nereye baksan
hazan sinende azap olunca
​

Hal efkârın
salıncağında ağlayarak bakınca
Yinede aldırma
nasıl olsa umut aşk tadında

Dinlediğim
hüzzam eser nedense bir başka
Saz ağlıyor, şair
içimi okuyor, şevkte sızıysa
​

Şayet sancılar
ruhumda anlamlaşan
umutsa,sen hiç korkma,
o aşk kalbimin sağanağında

Şöyle geriye
yaslanınca işte atim bambaşka
Hani mazinin sayfaları
aşkla taranınca aşkla
​

Mavera heyecanı
vuslat olarak aşk bahtında
İnsan ihsanla anlam
bulunca, aşkı anlayınca

Nedense canlar
koşturuyor bir avcı hazında
Aşk insan kimliğinde
hakkıyla anlaşılmazsa
​

Kalp bizzat
sahibine yabancılaşınca unutma
Zevk başka, idrak
aklın pervazında solunca

Hani bir
“ölü ölmüş” derler duyarsın ya anla
Lakin o insan ki,
tefekkür ülfetinden uzaksa
​

Sen yinede
halin fakirliğinde uyuklama yaşa
Vakit şahittir,
aşk letafettir, ölüm aşka eriştir

Artık hiç üzülme,
umutlar berekete vesileyse
Azimet hikmetin
sevdasındaki aşkın etkisiyse
​

Sabrın dirliğinde
asla üşüme filiz aşk şevkinde
Toprak o gün refakat
ederek aşkı kabul edince

Yinede ağlamayı
ihmal etme zira aşk seyrinde
Vahdet ihlâsın fevkinde
ruhunla bütünleşince
​

Kalbin inayet için
illaki nöbette ve sürur içinde
Muhabbet selamın
güzelliğinde aşk ateşi sende

Ne kadar feda
olursan ecirle sabrı yudumlarsan
Umudunu aşk yolunda
harmanlayıp nur olursan
​

Arifin ihsanında
yarensin ve veli ilminde nefessin
Arızı sancılar korkutmaz,
kalbine hicranı koymaz

Nefesinde mahzunluk
bulunmaz aşk hali yormaz
Kim ne derse desin
sadece akılla sırat bulunmaz
​

Aşk vicdanı kuşatır
aklı olgunlaştırır nefsi anlatır
Kim yaren olmak isterse,
aşkın sızısıyla manalaşır


Mustafa CİLASUN
​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 9 Ocak 2012

• #170

Sanki Filistin sokakları!

Tavukçu
mahallesindeyim...


Meskun
bir mıntıka
ve oldukça sakin bir sanduka


Sakinleri çok melul,
şaşkınlık içinde nazar ediyorlar


Çocuklar
her ne kadar oynasalarda,
vurgun var içlerinde


İç çekişleri,
merak halinde ki çekinceleri
dile gelmiyor nedense


Şehremin
denen yöneticiler kimbilir
hangi meşguliyetin derdinde


Mülki amir
illa nüfus sahibine mi
icabet edecek


Kapıda
karşılayıp, istek
ve temennileri
ajandasına kaydedecek


Bu fakir
ve düşkün nefeslerin halleriyle
kimler hakkıyla ilgilenecek


Solmaya
yüz tutan bıçkın
umutları yeniden yeşerip,
şevkle filizlenecek


Tütmeyen bacalar,
yanmayan ocaklar hangi
ihlasın endişesine girecek


Her taraf
adeta viran içinde


Kapılar
kırık dökük,
pencerelerin perdeleri delik deşik


Her evin
yanı olmuş birer çöplük,
zavallı çocukların suçu ne


Öksüz ve garip
olmak mı kabahatleri,
yoksa mahzunluk aşikar değil mi


İçimi titreten
bu hakikat karşısında,
servetin hesabını yapamayanlar kimdi


Güya her bir
tarafa aşevleri koymuşlar


Yağmurun
altında bekleyen
zavallı nisalar, öksüren çocuklar


Bir umut için
solgun halleriyle haber
bekleyen böylesi suskun yolcular


Köylerinden
iş için heveslenip, yolda
kalmış ibretli sancılar, ne sabırlılar


Ey edebin
rahlesinde ki nazarlar,
ne zaman garibin derdine derman olacaklar


Mustafa CİLASUN​

 

Mustafa Cilasun

KF Ailesinden

Özel Üye

• 9 Ocak 2012

• #171

İnsan, nefsi olan candır,kanacaktır!

​

​

Ne vakit
aldanacak olursan
Keşkelerin kapısına sığınıp
yanıp, hıçkırsan


Nefesin
ülfetini unutup,
ah u zar ile
durmadan çırpınsan


Akılsız ve
izansızlıkla suçlayıp,
sokak sokak dert ortağı arasan


Teselli bulmak
adına rastgele heveslerine dalıp
dağlansan ve ayılsan


Sonra
bir düş sanıp,
çarelere başvursan


Her yadınla
ibretle yol almaya alışsan
Sınırlı sorumluluk için başlasan


İnsan,
kimi zaman aldatır
Bir şey sanır,
nefsin telakkilerine bulaşır


Heyecan
adına sırnasır,garip
birşekilde çıkış için hesaplaşır


Hak
ve hakikat o an
halinden hayli uzaktır


Yalnız
ve suskun zamanalarda
bir yol bulmak için çırpınır


Nasılsa
o an başaracağına inanır,
lakin lekeleri anbean hayıflatır


Ne vakit
ah etse,ukteleri
sinesinden ayıklanır


Gün kararır,
nefes azalır,
gözler kapanır


Hangi
düşü görse
bir çare adına bakınır


İnsan
ruhun ve kalbin
umudunda farktır


Akıl ve
izan bakımından
sırra ducar olan muhataptır


İnşirah
kalbin tacı,
ruhun esin duasıdır,
sürurla gelen ardır


Maksadı
olmayan bir nefes için
ne acı bir figandır,
ah u gamdır


Mürvet
ve fazilet
sevdanın cenk
mihrakından yakarıştır


Kul olmak
niyet ve hidayetin
emek harcıdır


Aşk,
ruhun gıdası,
kalbin ilacıdır




Mustafa CİLASUN​