Hâce:
f. Hoca, efendi, sâhib, muallim, âile reisi.
Hâce-i âlem:
(Hâce-i Kâinat) Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir ünvanı.
Hâce-i evvel:
Milletin ilmen ve fikren terakki etmesi için, çeşitli bilgileri, halkın rahatlıkla anlayabileceği bir lisan ile yayan kimse.
Hâcegân:
(Hâce. C.) f. Hocalar.
* Eskiden yüzbaşı rütbesi karşılığında sivil rütbe.
* Bâb-ı Âli kalemleri efendilerinden hususi bir rütbe taşıyan adam.
Hâcegân-ı divân-ı hümâyun:
Eskiden devlet dairelerindeki yazı işlerinin başında ve bir takım mühim memuriyetlerde bulunanlar hakkında kullanılan bir tâbirdi. İkinci Mahmud zamanında yenilikler yapılıp memuriyete mahsus rütbeler ihdas olunurken hâcegânlık da rütbe sayılmış ve bunlara ait nişanla, resmi günlerde giyecekleri elbise de tâyin olunmuştu. Bu suretle hâcegân-ı divân-ı hümâyun tâbiri de tarihe karışmıştı. (O.T.D.S.)
Hâcegî:
f. Tüccar, ticaretle meşgul olan kimse.
* Efendilik, hocalık.
K:Yeni lûgat
f. Hoca, efendi, sâhib, muallim, âile reisi.
Hâce-i âlem:
(Hâce-i Kâinat) Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir ünvanı.
Hâce-i evvel:
Milletin ilmen ve fikren terakki etmesi için, çeşitli bilgileri, halkın rahatlıkla anlayabileceği bir lisan ile yayan kimse.
Hâcegân:
(Hâce. C.) f. Hocalar.
* Eskiden yüzbaşı rütbesi karşılığında sivil rütbe.
* Bâb-ı Âli kalemleri efendilerinden hususi bir rütbe taşıyan adam.
Hâcegân-ı divân-ı hümâyun:
Eskiden devlet dairelerindeki yazı işlerinin başında ve bir takım mühim memuriyetlerde bulunanlar hakkında kullanılan bir tâbirdi. İkinci Mahmud zamanında yenilikler yapılıp memuriyete mahsus rütbeler ihdas olunurken hâcegânlık da rütbe sayılmış ve bunlara ait nişanla, resmi günlerde giyecekleri elbise de tâyin olunmuştu. Bu suretle hâcegân-ı divân-ı hümâyun tâbiri de tarihe karışmıştı. (O.T.D.S.)
Hâcegî:
f. Tüccar, ticaretle meşgul olan kimse.
* Efendilik, hocalık.
K:Yeni lûgat
