Başlığa bakınca sultan_mehmet hakaret ediyor. Diyeceksiniz? Yok beya Ne hakareti edeyim. Ben Hakaret etmem.. Sadece Masaldan Misal çıkarmak Misaldende Ders almaktır derdimiz.:)
Bunları ben yazmadım bende sağda solda okudum.
.....................
Tarihin birinde, Aylardan br gün günlerdende bir gün Şehirin birinde köylerinde birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun birine düşmüş.
Niye düşer? nasıl düşer? sormayın.
Eşek bu. Düşmüş işte. Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı, belki, üzerine de toprak dökülmüştü. Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm. Eşek düştü
Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde. Ayıptır söylemesi, anırdı yani. Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü.
Zavallı eşeği kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor. Üstelik yaralanmış. Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı.
Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak? soruları havada kaldı.
Sonunda karar verildi ki: kurtarmak için çalışmaya değmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek.
Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar. Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe döktü. Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi. Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu. Köylüler ağzı açık bakakaldı.
Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, kuyudan çıkmaktır. ve aydınlığa adım atmaktır...!!!
Şimdi Sorayım kendimede soruyorum..
Eşşek kadar aklımız yok mu ?
Üstümüze gelenlere Üstümüze Toprak atanlara ve o toprağı çiğneyerek daha yukarı çıkamaz mıyız?
Yazı için CW Doğukan abiye teşekkür ederim :)
Bunları ben yazmadım bende sağda solda okudum.
.....................
Tarihin birinde, Aylardan br gün günlerdende bir gün Şehirin birinde köylerinde birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun birine düşmüş.
Niye düşer? nasıl düşer? sormayın.
Eşek bu. Düşmüş işte. Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı, belki, üzerine de toprak dökülmüştü. Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm. Eşek düştü
Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde. Ayıptır söylemesi, anırdı yani. Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü.
Zavallı eşeği kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor. Üstelik yaralanmış. Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı.
Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak? soruları havada kaldı.
Sonunda karar verildi ki: kurtarmak için çalışmaya değmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek.
Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar. Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe döktü. Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi. Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu. Köylüler ağzı açık bakakaldı.
Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, kuyudan çıkmaktır. ve aydınlığa adım atmaktır...!!!
Şimdi Sorayım kendimede soruyorum..
Eşşek kadar aklımız yok mu ?
Üstümüze gelenlere Üstümüze Toprak atanlara ve o toprağı çiğneyerek daha yukarı çıkamaz mıyız?
Yazı için CW Doğukan abiye teşekkür ederim :)
