Bulun yoklukta beni bana getirin farkında'lığın yoluyla
Var olmanın gülüşü ile güldürün beni bir hakkın kuluyla
Bağrıma batar yoklukta diken dermanını bana bildirin
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Zehir gibi acıdır yoklukta yaşamak bin bir ıstırap
Yokluk can olan canlardan ayrı kalmak yanmak kavrulmak
Bağrımda hakkın sesi çıkmaz yokluktur nedir bu uzaklaşmak
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Yoklukla ben nefesimi kendi ellerimle soluksuz kestim
Varlık âlemine ulaşmadan neden yanlış yola girdim bittim
Kendim ettim kendim yoklukta anlayamadan soluksuz gezdim
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Ben neydim bir insan neydim ben kendini kaybetmiş benliğimle
Nefis şeytana uydum yoklukta gezdim ben nesini sevdim de
Hak yolundan uzaklaştım yokluk içinde kayboldum ben
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Ben koştum yanmaya yana yana bu heyecanla an be an
Nasıl dayanır yanmaya düşünmedim bu can nasıl yanar o an
Ritimsiz sözlerin karanlığında mücadelesiz durma yan ha yan
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Nefsin şeytanın sınırlarından utanmadan değersiz gezdim
Gezerken tatlı canımdan bezdim ama fark edemedim dönemedim
Ah bedenimdeki içsel yüzeylerinde tanımayı tamamen unutarak
Derinliklerinde ben değildim inanın o an bir ömür gezen kendim
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Vahşi sezgileri güzel ezgi olarak kapitalist düşüncemle algıladım
Battıkça dibe iyice ben kendim battım yanlışımı o an anladım
Açıktı tövbe kapısı sanki kapalı sandım yine yanıldım
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Estetik olmayan şiddetlerin kapısını kendim zorlayarak açtım
Ben ne yaptım nasıl yaptım anlamadım şaştım nasılda koştum
Kopuşumdaki yüzleşmeden yıllarca deli gibi usanmadan kaçtım
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Var iken yoklar yoklar iken varlar fısıltıyla pazarlık yapıyor
Ben yoklara hayır dedikçe varlar benden o an uzaklaşıyor
Varlara ulaşırken yoklar elimi ayağımı bir anda bağlıyor
Bu nasıl bir muamma kayboluş anlamsızlık uçurum beni buluyor
Gül kokusuna sarmayın böyle gömün ölümüm karizmatik olmasın
Söz ve kana bulaşmışken isyan türkülerim beni terk ediyor
Paramparça bedenim gönlüm isyanım şeytanla bana gülüyor
Varlık âlemin de iman önüme çıkıyor çok şükür beni sarıyor
Çok şükür derken sarılırken ömrüm son deme varıyor
Gül kokusuna iyice güllerle sarın şimdi beni öyle gömün
Kul Mehmet’im ayrıştırmak çok kolaydı toplayamadın
Olsaydı çok zor hayatının bozulmasına sebep olmazdın
Yanlış kulvarlar da yoklar da varları buldun kazandın
Hakikati bulma yolunda bayağı adım adım zorlandın
İmanla ayrıcalığın kapısını çok şükür açtın hakikate vardın
Gül kokusuna iyice güllerle sarın şimdi beni öyle gömün
Mehmet Aluç © Kul Mehmet
