Bazen insan bir olayın yaşantının son sınırına varmadan nelerin olduğunu fark edemez. Suni kısır çekişmelerle oyalandırılan insan, bu çekişmelerin içinde kaybolurken vatan kahramanlarının cesareti ile bir anda ayıkarak veyahut vatan için canını feda eden kahramanların adımları ile ayıkarak, bu gerçeğin farkına varır. Uçsuz bucaksız vatan hazinesinin yani bağrımızın hançerlendiği gerçeğini o an anlar, el ele silkelenerek gerçek olan “Vatan” aşkı ile dik durarak, karmakarışık kavramların karanlığında kurtularak ”Vatan” için bir araya gelmenin güzelliği coşkusu ile aynı duyguları teneffüs etmenin, şerefini yaşamanın huzuru ile bu mukaddes “Vatanı” korumanın aşkı ile sahipsiz bırakmamıştır.
Daha düne kadar yani on beş temmuz öncesine kadar her birimiz ayrı ayrı düşünceyi temsil etmenin gayretinde birbirimize üstünlük sağlamak için bizler koştururken-Aslında üstünlük takva iledir bunu da bir an unuttuk-bir anda kendimizi uçurumun kenarında aşağıya atılmaya çalışılırken, bir gece yarısında bulduk! Aslında düşman karşıda olsa kolaydı işimiz, oysa şimdiye kadar, içimizde yetişen bu vatan hainlerine karşı top yekûn “Ya İstiklal Ya Ölüm” diyerek, “Söz Konusu Vatan İse Gerisi Teferruattır Zaten” diyerek gerisin geriye dönerek, bu çarpışmayı bertaraf etmenin çabası ile yeniden dirilişle, birbirimize bir şeyi temsil etmenin saçmalığından kurtularak ”Vatanı” temsil etmenin onuru ile omuz omuza el ele vatanı koruyarak, içteki vatan hainlerini bertaraf etmenin onuruyla kardeşlik ve birlikte olmanın cennet kokusuna bürünerek, tek vücut ve bir olarak tüm kötülüğü temizleyerek asil duruşumuzla çok güzel bir destan yazdık.
Yolların sekiz ona bölünmesi ile bir anda bir şeyleri kendi düşünce ve fikirlerimiz temsil etmenin bir yararı olmadığını anlayarak, bir yolda “Vatan ne İman “ yolunda bir yolda vatanı temsil ederek bir olduk kardeş olduk. Anlamsızlık içinde ayrı yollarda yürürken, bunu fırsat bilen vatan hainleri, bize ölümü reva görürken, bir anda Yüce Allah’ın ve vatan kahramanlarının sayesinde, bu kalkışma veya darbe bizi kendi anaforuna cehennemine götürmeden, kardeşlik ile birlik beraberlik imanın gücüyle ”Vatan” aşkıyla bizleri yok etmeden millet olarak önlemiş olduk, Rabbime hamd ve şükürler olsun. Bu uğurda verdiğimiz şehitlerin canları pahasına yarınlarımız yıkılmadan daha fazla ölümler yaşamadan kendi canlarını feda etmesi ne kadar asil bir millet olduğumuzun onurlu göstergesi eşliğinde, o şehitlerimiz Meleklerin yanında yürüyüşle gülümseme ile bizlere el sallarken cennete gönderdik.
“Vatan uğrunda ölenleri varsa vatandır” vatan bir anda çıkar ilişkilerini kısır döngü çekişmelerini bir anda terk ederek, aynı safta aynı amaç gaye uğrunda vatan için omuz omuza yürüyenler varsa, vatan vatandır. Vatanı olmayanın imanı da yoktur, imanı olanında vatanı vardır. Vatan bizim için bir ana, bir yar bir cennettir. Vatan işgal altında iken bize uyumak eğlenmek haramdır ta ki vatanın ve insanların istiklaline kavuşmadan yaşamak ölümdür zülümdür diyerek, yürüyerek ölümü göze alarak şehadet makamına yürüyenlerin var olması ile vatan vatandır. Artık bundan sonra o kesim bu kesim yok tek bir kesim var o da ”Vatan’dan” taraf olan kesim vardır artık. Herkesin kendi düşüncesinde istediğini karşısındakinin fikrine müdahale etmeden söylemesi zaten haktır. Bundan sonra ”Vatan” selameti ve istiklalimizin uğruna omuz omuza el ele yaşamak bize helaldir. Bundan gayrısı zülümdür darbedir kalkışmadır, omuz omuza ölümü göze alan millet için üstat ne güzel yazdı: Hakkıdır hakka tapan milletimindir İstiklal. Selam ve dua ile kardeşlerim.
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
