Sevgili İnsanlık,
Senin gerçek halini en son, Sevgiliyle (as) beraber kol kola görmüşler. Merhamet, şefkat, hoşgörü ve sevgi de yanınızdaymış. Zaman zaman bir görünüp bir kaybolsan da o gün bu gündür hiç kimse görmemiş gerçek halini.
Bir yerlerde saklanıyorsun, bunu biliyoruz. Koluna girecek dost yürekler arıyorsun belli ki ortaya çıkmak için. Belli ki bir hayli dargınsın bize.
Sevgili İnsanlık,
Biliyoruz ki şu yaşlı yeryüzü, senin en berrak halini Sevgilinin(sas) ışığıyla gördü. Daha önceleri de görülmüştün, Yusuf(as), Musa(as), İsa(as) ve birçok sevgi dostlarıyla. Ama hiç bu kadar güzel tecelli etmemiştin dünyamızda.
Hep böyle defalarca saklanmışken, defalarca belirmiştin yeryüzünde. En son saklandığında yeryüzünde bir mağarada, Sevgiliyle (sas) inmiştin dağın zirvesinden insanların arasına. İnsanlar sana muhtaçtı çünkü, insanlar sana en fazla muhtaçtı. Ve O Sevgiliyle (sas) beraber, milyonlarca parçaya bölünerek yerleşmiştin yüreklere.
Sevgili İnsanlık,
İnsanlar zaten seni, Sevgilinin (sas) gözyaşlarında gördüler önce. Ve biz gözyaşlarıyla beslendiğini, gözyaşlarıyla büyüdüğünü biliyoruz yüreklerde. Ve biz; bir tarafının, bir gözü yaşlıyla sürgünde olduğunu da biliyoruz, şimdilerde.
Sevgili İnsanlık,
Şimdilerde sana o kadar muhtacız ki... Hangi mağaranın içinde, hangi kuyunun dibinde, hangi denizin ortasındadır diğer yarın, bilemiyoruz?
Hani çocukluğumuzda; elma dersek çıkar, armut dersek çıkmazdın orta yere.
Sevgili İnsanlık,
Bugünlerde sana muhtacız. Sana en fazla muhtacız bugünlerde. Ne olur ortaya çık da göster bizlere gül cemlini. Ne olur bir gözü yaşlıyla in artık şehirlerimize. Ne olur karakışa dönmüş yüreklere bir sıcaklık getir. Masum bir çocuk edasıyla çağırıyoruz şimdi seni.
Sevgili insanlık,
Elma diyoruz, ne olur ortaya çık
Sevgili İnsanlık,
Nedendir bu yüreğimdeki inleyişler bilir misin? Bugün yine; acıyı vurmak isterken sapan taşlı çocuklar, acıyla vuruldular. Bugün yine, binlerce çocuğun ekmekleri elinden alındı. Bugün yine, yeni doğan binlerce bebeğin beşiğine borç senetleri iliştirildi. Ve bugün yine, siyah tenli çocuklar korkuyla baktılar beyaz tenli adamın elindeki silaha. Ve bugün yine, sen girmeyesin diye Filistin kentlerini tanklarla kuşattılar. Ve kuyulara betonlar döküldü ve mağaralar bombalandı ve denizler yakıldı sen dönmeyesin diye.
Sevgili insanlık,
Bir çocuk masumiyetiyle çağırıyoruz şimdi seni. Elma diyoruz, çık artık
Sevgili insanlık,
Akıllar senden uzaklaşmakta senin yokluğunda. Sen biliyorsun ki; sevgi, merhamet, şefkat ve gözyaşının eşlik etmediği bir akıl, et yığınından başka bir şey değildir.
Şimdi, et yığınlarının inşa ettiği çelik paletler arasında ezilmektedir merhamet. Ve merhametin öldüğü bu dünya, kanlı bir dünya oldu. Ve gözyaşlarından mahrum bu dünya, kurak bir çöle döndü.
Sevgili insanlık,
Gözyaşları sendedir bunu biliyoruz artık. Elma diyoruz, ne olur ortaya çık
Sevgili İnsanlık,
Sen gittin; cimrilik, cehalet, kabalık, budalalık, enniyet, nefsniyet, şehvniyet boy verdi gönül vadilerinde. Ayrık otları gibi sardılar ruhları. Ve sevgi, bir kuş gibi uçup gitti beden kafeslerinden.
Sen gittin; dertsizler dertlileri, sağlıklılar hastaları, zenginler fakirleri, sahipliler sahipsizleri unuttu. Sen gittin, büyük balıklar küçük balıkları yuttu. Sen gittin; benlikler nefislere kaptırıldı ve ruhların içi boşaldı. Ve benlikler, içi boşalmış ruhlara put olarak dikildi. Ve şimdi insanlar kendi benliklerinin firavunluğunu yaşıyorlar. Ve dünün putperestlerinden daha vahim bir durumdalar.
Sevgili İnsanlık,
Bizler de sensizlikten düşen payımızı aldık. Elma diyoruz, ne olursun çık artık
Sevgili İnsanlık,
Belki bir yetim yürekte büzülüp kaldın, belki başı okşanası masum bir çocuğun yüreğinde. Belki sürgün yemiş gönüllerin içine akıttığı gözyaşlarında saklısın, belki bir kutlunun hüzünlü yüreğinde.
Yine insanların yüreğindesin, biliyoruz. Ve seni, kavminin Yunusu (as) araması gibi arıyoruz.
Sevgili insanlık,
Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha elma diyoruz.
Ne olur, dön artık...
Alıntı
sevde anne derki
gelin bizlerde gayret edelim içimizdeki insanlığın dışarı çıkması için. ona eşlik etsin diye onu yanlız bırakmasın diye bir an önce çıksınlar artk yalnız kalmayalım yazarın dediği gibi "insanlık tükenmekte".
evat biz insanlığımızı içimizde hapsettikçe diğer insanlıklarında çıkmasına engel oluyoruz bu şekilde
en büyük sorun bizde biz onu uzaklarda ararken çok yakınımızdakini göremiyoruz içimizdekini kendi içimdekinide göremiyorum nedense güzelikleri de çirkinlikleri de karşımızda görmek daha çok nefsimize hoş geliyor boş geliyor
oysa her sabah kalktığımızda yakından başlasak.. kendimize baksak.. güzelikleri ve çirkinlikleri görsek onları analiz etsek düzenleme yapsak ve dışarı çıksak. o güzellikleri insanlara ve tüm varlıklara sunsak ne kadar verimli oluruz biliyormusunuz..?oysa aramış olsak anca bir kaç kişiye ulaşmış olabileceğiz oda içimizdeki güzellik zerresi varsa yoksa nafile onu da göremiğiz
gelin hep beraber içimize yönelelim içimizdeki dostlukları bir günlük değil hep ömür boyu bu dostlukları yaşayalım içimizdeki güzelikleri hapsettiğimiz yerden salıverelim.. işte o zaman görelim bakalım onlar ne kadar çok arkadaş bulacaklar biz aramakla ömür tüketirken, onlar birkaç saatte bizi geçecekler nanalım buna. inanalım kuzucuklarım canım kardeşlerim .
Senin gerçek halini en son, Sevgiliyle (as) beraber kol kola görmüşler. Merhamet, şefkat, hoşgörü ve sevgi de yanınızdaymış. Zaman zaman bir görünüp bir kaybolsan da o gün bu gündür hiç kimse görmemiş gerçek halini.
Bir yerlerde saklanıyorsun, bunu biliyoruz. Koluna girecek dost yürekler arıyorsun belli ki ortaya çıkmak için. Belli ki bir hayli dargınsın bize.
Sevgili İnsanlık,
Biliyoruz ki şu yaşlı yeryüzü, senin en berrak halini Sevgilinin(sas) ışığıyla gördü. Daha önceleri de görülmüştün, Yusuf(as), Musa(as), İsa(as) ve birçok sevgi dostlarıyla. Ama hiç bu kadar güzel tecelli etmemiştin dünyamızda.
Hep böyle defalarca saklanmışken, defalarca belirmiştin yeryüzünde. En son saklandığında yeryüzünde bir mağarada, Sevgiliyle (sas) inmiştin dağın zirvesinden insanların arasına. İnsanlar sana muhtaçtı çünkü, insanlar sana en fazla muhtaçtı. Ve O Sevgiliyle (sas) beraber, milyonlarca parçaya bölünerek yerleşmiştin yüreklere.
Sevgili İnsanlık,
İnsanlar zaten seni, Sevgilinin (sas) gözyaşlarında gördüler önce. Ve biz gözyaşlarıyla beslendiğini, gözyaşlarıyla büyüdüğünü biliyoruz yüreklerde. Ve biz; bir tarafının, bir gözü yaşlıyla sürgünde olduğunu da biliyoruz, şimdilerde.
Sevgili İnsanlık,
Şimdilerde sana o kadar muhtacız ki... Hangi mağaranın içinde, hangi kuyunun dibinde, hangi denizin ortasındadır diğer yarın, bilemiyoruz?
Hani çocukluğumuzda; elma dersek çıkar, armut dersek çıkmazdın orta yere.
Sevgili İnsanlık,
Bugünlerde sana muhtacız. Sana en fazla muhtacız bugünlerde. Ne olur ortaya çık da göster bizlere gül cemlini. Ne olur bir gözü yaşlıyla in artık şehirlerimize. Ne olur karakışa dönmüş yüreklere bir sıcaklık getir. Masum bir çocuk edasıyla çağırıyoruz şimdi seni.
Sevgili insanlık,
Elma diyoruz, ne olur ortaya çık
Sevgili İnsanlık,
Nedendir bu yüreğimdeki inleyişler bilir misin? Bugün yine; acıyı vurmak isterken sapan taşlı çocuklar, acıyla vuruldular. Bugün yine, binlerce çocuğun ekmekleri elinden alındı. Bugün yine, yeni doğan binlerce bebeğin beşiğine borç senetleri iliştirildi. Ve bugün yine, siyah tenli çocuklar korkuyla baktılar beyaz tenli adamın elindeki silaha. Ve bugün yine, sen girmeyesin diye Filistin kentlerini tanklarla kuşattılar. Ve kuyulara betonlar döküldü ve mağaralar bombalandı ve denizler yakıldı sen dönmeyesin diye.
Sevgili insanlık,
Bir çocuk masumiyetiyle çağırıyoruz şimdi seni. Elma diyoruz, çık artık
Sevgili insanlık,
Akıllar senden uzaklaşmakta senin yokluğunda. Sen biliyorsun ki; sevgi, merhamet, şefkat ve gözyaşının eşlik etmediği bir akıl, et yığınından başka bir şey değildir.
Şimdi, et yığınlarının inşa ettiği çelik paletler arasında ezilmektedir merhamet. Ve merhametin öldüğü bu dünya, kanlı bir dünya oldu. Ve gözyaşlarından mahrum bu dünya, kurak bir çöle döndü.
Sevgili insanlık,
Gözyaşları sendedir bunu biliyoruz artık. Elma diyoruz, ne olur ortaya çık
Sevgili İnsanlık,
Sen gittin; cimrilik, cehalet, kabalık, budalalık, enniyet, nefsniyet, şehvniyet boy verdi gönül vadilerinde. Ayrık otları gibi sardılar ruhları. Ve sevgi, bir kuş gibi uçup gitti beden kafeslerinden.
Sen gittin; dertsizler dertlileri, sağlıklılar hastaları, zenginler fakirleri, sahipliler sahipsizleri unuttu. Sen gittin, büyük balıklar küçük balıkları yuttu. Sen gittin; benlikler nefislere kaptırıldı ve ruhların içi boşaldı. Ve benlikler, içi boşalmış ruhlara put olarak dikildi. Ve şimdi insanlar kendi benliklerinin firavunluğunu yaşıyorlar. Ve dünün putperestlerinden daha vahim bir durumdalar.
Sevgili İnsanlık,
Bizler de sensizlikten düşen payımızı aldık. Elma diyoruz, ne olursun çık artık
Sevgili İnsanlık,
Belki bir yetim yürekte büzülüp kaldın, belki başı okşanası masum bir çocuğun yüreğinde. Belki sürgün yemiş gönüllerin içine akıttığı gözyaşlarında saklısın, belki bir kutlunun hüzünlü yüreğinde.
Yine insanların yüreğindesin, biliyoruz. Ve seni, kavminin Yunusu (as) araması gibi arıyoruz.
Sevgili insanlık,
Bir çocuk masumiyetiyle bir kez daha elma diyoruz.
Ne olur, dön artık...
Alıntı
sevde anne derki
gelin bizlerde gayret edelim içimizdeki insanlığın dışarı çıkması için. ona eşlik etsin diye onu yanlız bırakmasın diye bir an önce çıksınlar artk yalnız kalmayalım yazarın dediği gibi "insanlık tükenmekte".
evat biz insanlığımızı içimizde hapsettikçe diğer insanlıklarında çıkmasına engel oluyoruz bu şekilde
en büyük sorun bizde biz onu uzaklarda ararken çok yakınımızdakini göremiyoruz içimizdekini kendi içimdekinide göremiyorum nedense güzelikleri de çirkinlikleri de karşımızda görmek daha çok nefsimize hoş geliyor boş geliyor
oysa her sabah kalktığımızda yakından başlasak.. kendimize baksak.. güzelikleri ve çirkinlikleri görsek onları analiz etsek düzenleme yapsak ve dışarı çıksak. o güzellikleri insanlara ve tüm varlıklara sunsak ne kadar verimli oluruz biliyormusunuz..?oysa aramış olsak anca bir kaç kişiye ulaşmış olabileceğiz oda içimizdeki güzellik zerresi varsa yoksa nafile onu da göremiğiz
gelin hep beraber içimize yönelelim içimizdeki dostlukları bir günlük değil hep ömür boyu bu dostlukları yaşayalım içimizdeki güzelikleri hapsettiğimiz yerden salıverelim.. işte o zaman görelim bakalım onlar ne kadar çok arkadaş bulacaklar biz aramakla ömür tüketirken, onlar birkaç saatte bizi geçecekler nanalım buna. inanalım kuzucuklarım canım kardeşlerim .
