Sanırım kast ettiğiniz kıssa bu olsa gerek....
Ebû Cehil Peygamberimiz (sav)'in yanına geldi. Allahu Teâlâ Ebû Cehil'e kahrı ile, gadabı ile, tecelli etmişti, Rahmetten affı mağfiretten uzaktı. Peygamberimiz (sav)'i güzel görse belki kalbi yumuşardı. Ebû Cehil Peygamberimiz (sav)'i çok çirkin gördü.
– Ya Muhammed ne kadar çirkinsin, dedi. Peygamberimiz(sav); Ebû Cehil'e;
– Doğru söyledin! Biraz sonra Hz. Ebû Bekir (ra) Peygamberimiz (sav)'in yanına geldi. O da çok güzel gördü. O da Peygamberimiz (sav)'e;
– Ya Resûlullah bu gün ne kadar güzelsin, dedi. Peygamberimiz (sav):
– Çok haklısın, çok doğru konuştun buyurdu. Ashâb Peygamberimiz (sav)'e:
– Ya Resûlullah! Ebû Cehil çirkin dedi ona doğru konuştun dedin. Ebû Bekir ne kadar güzelsin dedi. Buna da doğru konuştun dedin, buna ne dersin? Peygamberimiz (sav);
– Ben bir aynayım bana bakan kendini görür. Ebû Cehil Allah'ın kahrına, gadabına uğradı. Küfür ve masiyete dalmış çok çirkindi; kendini bende çirkin gördü. Onun için doğru dedim. Ebû Bekir de güzelsin dedi. Kendini bende güzel gördü. Her ikisi de gördüğünü söyledi, dedi.