ثَنَا هَصَّانُ بْنُ كَاهِلٍ . وَفِي حَدِيثِ ابْنِ أَبِي عَدِيٍّ : كَاهِنٌ . قَالَ : جَلَسْتُ مَجْلِسًا فِيهِ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَمُرَةَ وَلَا أَعْرِفُهُ فَقَالَ : حَدَّثَنَا مُعَاذُ بْنُ جَبَلٍ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ - : " مَا
عَلَى الْأَرْضِ نَفْسٌ تَمُوتُ لَا تُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئًا تَشْهَدُ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ يَرْجِعُ ذَلِكَ إِلَى الْقَلْبِ مُوقِنًا إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهَا " . قَالَ : فَقُلْتُ : أَأَنْتَ سَمِعْتَ مِنْ مُعَاذٍ ؟ فَعَنَّفَنِي الْقَوْمُ ، فَقَالَ : دَعُوهُ فَإِنَّهُ لَمْ يُسِئِ الْقَوْلَ ، نَعَمْ
، أَنَا سَمِعْتُهُ مِنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ ، وَزَعَمَ مُعَاذٌ أَنَّهُ سَمِعَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ - .
İbn Ebi Adiyy anlatıyor: Bir meclise oturdum.Orada Abdurrahman b. Semure vardı.Onu tanımıyordum.
Şöyle dedi : Bize Muaz b. Cebel haber verdi ve dediki : Resulullah(sav) buyurdular ki : Yeryüzünde hiçbir kimse yoktur ki ,Allaha hiçbirşeyi ortak koşmadan ve benim Allahın Resulu olduğuma şehadet ederek , (mûkin) kesin bir kalb ile dönüş yaparak ölmüş olmasında Allah onu bağışlamasın.(Allah onu bağışlar)
(Ravi İbn Ebi Adiy diyor ki ) : Dedim ki : Sen bunu Muazdan duydun mu ? Bunun üzerine halk beni azarladı.
-Bunun üzerine (Abdurrahman b. Semure) şöyle dedi : Çağırın onu çünkü o kötü bir söz söylemedi.
Evet.Ben bu hadisi Muaz b. Cebelden duydum.O da bunu Resulullah sav den duyduğunu belirtti.
(Hâkim,El Müstedrek,16)