Abdülkâdir Geylânî Hazretleri buyurdu ki:
"Kulun Allahü Teâlâ’yı sevmesinde samimî olup olmadığı, başına belâ ve musibet geldiği zaman ortaya çıkar. Bela ve musibet geldiğinde sabır ve sükûn hâlini muhafaza edebiliyorsa, o gerçekten Allahü Teâlâ’yı seviyor demektir. Musibet ve fakirlik zamanında sebat gösterebilmek bu sevgiye delil ve alâmet yapıldı. Birisi Peygamber efendimize;
"Ben seni seviyorum." deyince;
"Fakirlik için bir elbise hazırla." buyurdu.
Bir başkası gelip Peygamber efendimize;
"Ben Allahü Teâlâ’yı seviyorum." deyince;
"Belâ için elbise hazırla." buyurdu.
"Kulun Allahü Teâlâ’yı sevmesinde samimî olup olmadığı, başına belâ ve musibet geldiği zaman ortaya çıkar. Bela ve musibet geldiğinde sabır ve sükûn hâlini muhafaza edebiliyorsa, o gerçekten Allahü Teâlâ’yı seviyor demektir. Musibet ve fakirlik zamanında sebat gösterebilmek bu sevgiye delil ve alâmet yapıldı. Birisi Peygamber efendimize;
"Ben seni seviyorum." deyince;
"Fakirlik için bir elbise hazırla." buyurdu.
Bir başkası gelip Peygamber efendimize;
"Ben Allahü Teâlâ’yı seviyorum." deyince;
"Belâ için elbise hazırla." buyurdu.
