Zaman kara bir keşmekeş,
Hayat sırça bir köprü..
Yaşamak dediğin ne ki ?
Bir nefes altı üstü..
Dünya basiret değişti,
Ufuk çizgisi oldu uğrak..
Ötelerde bir menzil var,
Hayat değil son durak..
Vicdan hüzmesine nefis oldu törpü,
Kaç hakikat var ise cahiller örttü...
Tünemiş akbabalar çağdaşlık ipine,
Taviz verdikçe vurduk dünyanın dibine..
Can dediğin canan emmare kafesinde,
Aşkta kırık notlar var gönül heybesinde..
Yitirildi hakikat perdelendi gözler,
Zehir tükürüyor artık dalkavukcu sözler..
Nurun hakikat menbağına,
Kirli diller uzandı..
Gelmez misin ? Alem-i şems,
Meydan simsarlara kaldı..
Ey dünya!! silkelen bir sekte kadar,
Üzerine dört ayaklı insancıklar var..
Katre-iMatem...