Gecenin zifiri karanliginda, kimsesizligin koynunda ve issiz bir kösede aglarken, gözlerimden düsen her bir damlada Sen vardin Ya Rasul! Gözlerimde Sen vardin. Sözlerimden Sen vardin. Uykumun en tatli zamaninda. Düslerimin ortasinda Sen vardin. Ben hep bir damla yaş olmak istedim, bir damla yaş gözlerinde Ya Rasul!
Dünyaya geldigin gün kainat ne kadar sevinmisti acaba? Her zaman bunu düsündüm. Ve bu dünyadan ayrildigin gün sahabe ne kadar üzülmüstü? Ne kadar gözyasi dökmüslerdi ardindan? Bilirmisin Ya Rasul, ne kadar istedigimi bir damla yaş olmayi sahabenin gözünde.Senin icin gözlerinden süzülmeye neler vermezdim.Bilirmisin Ya Rasullah! Benim gözyaslarini cok sevdigimi.Cünkü sensizligin özleminde yanarken hep gözyaslarina sigindim. Seni düsünürken hep onlarda takildim.Seni anarken hep bir damla ya$ bozdu mutlugumu. Ve Sana dogru gelirken bir damla gözyasinin üstünde kürek cektim.
Sen bu dünyadan ayrildigin gün ben yoktum. Ama ben Yusuf' un yüzündeydim. Davud'un sesindeydim. Ben Eyyub'un sabrindaydim. Cünkü ben gözyaşini cok severim. Istemedim gözlerinden yaş damlatmalarini. Iclerine akittim her zaman, iclerine akittim onlarin yaşini. Bu yüzden Eyyub' un sabrinda gizlendim. Aslinda benim barinagim gözdür. Cünkü ben gözyaşlarini cok severim, gözyaşini cok severim.
Zorlu Uhud günüydü. Masum Uhud'da bir imtihan vardi. Oklar can üstüne can aliyor, kilic sakirtilari kulaklari sagir ediyor, tekbir sesleri semaya dalga dalga yayiliyordu. Evet Uhud bugün böyleydi. Melekler seni tavaf ediyordu. Sonra kainati bir hüzün kapladi. Öyle bir hüzündü ki eşine az rastlanirdi. Gökler, yere yaşlarini döküyordu yagmur yerine nedense. Agliyordu kainat. ISte o an ben, bir damla yaştim Uhud'un üstünde. Ben şehitleri taşiyordum.şehitler vardi üstümde. Ben o zaman anladim ölümün bu kadar güzel oldugunu. En cok Hamza'nin yerinde olmak istedimşehit kanlarindan dolayi kipkizildi rengim. Kipkizildi rengim ürkütürcesine.Sonra seninle buluştum ödüllendirilircesine. Kavuştugum andi Peygamber' in gözlerine. Katildigim andi Peygamber' in sözlerine. Saplandigim andi, sözlerin özlerine. Ya Rasul! Uhud'da destanlar yazilirken, gözlerden yaş süzülürken,o yaşlarin kaynagi bendim.
Eyyub'un sabri bendim. Ve Uhud'u Eyyub' un sabri bile durduramadi.
Gözlerden damla damla yaşlar yagdi. YaşLar kalplerde cogaldi. O yaşlar nice yürekler dagladi. Kalplerde güneş gibi parladi.
Ya Rasul! Ya Rasul! Iste benim hikayem budur.
Ben yüzyillar sonra da dü$tüm gözlerden. Ama icimde bir huzursuzluk vardi. Bir istegim vardi senden, söylemekten kacindigim.
Ve şimdi istiyorum : Göz Yaşın oLaBiLiRMiYiM?
Dünyaya geldigin gün kainat ne kadar sevinmisti acaba? Her zaman bunu düsündüm. Ve bu dünyadan ayrildigin gün sahabe ne kadar üzülmüstü? Ne kadar gözyasi dökmüslerdi ardindan? Bilirmisin Ya Rasul, ne kadar istedigimi bir damla yaş olmayi sahabenin gözünde.Senin icin gözlerinden süzülmeye neler vermezdim.Bilirmisin Ya Rasullah! Benim gözyaslarini cok sevdigimi.Cünkü sensizligin özleminde yanarken hep gözyaslarina sigindim. Seni düsünürken hep onlarda takildim.Seni anarken hep bir damla ya$ bozdu mutlugumu. Ve Sana dogru gelirken bir damla gözyasinin üstünde kürek cektim.
Sen bu dünyadan ayrildigin gün ben yoktum. Ama ben Yusuf' un yüzündeydim. Davud'un sesindeydim. Ben Eyyub'un sabrindaydim. Cünkü ben gözyaşini cok severim. Istemedim gözlerinden yaş damlatmalarini. Iclerine akittim her zaman, iclerine akittim onlarin yaşini. Bu yüzden Eyyub' un sabrinda gizlendim. Aslinda benim barinagim gözdür. Cünkü ben gözyaşlarini cok severim, gözyaşini cok severim.
Zorlu Uhud günüydü. Masum Uhud'da bir imtihan vardi. Oklar can üstüne can aliyor, kilic sakirtilari kulaklari sagir ediyor, tekbir sesleri semaya dalga dalga yayiliyordu. Evet Uhud bugün böyleydi. Melekler seni tavaf ediyordu. Sonra kainati bir hüzün kapladi. Öyle bir hüzündü ki eşine az rastlanirdi. Gökler, yere yaşlarini döküyordu yagmur yerine nedense. Agliyordu kainat. ISte o an ben, bir damla yaştim Uhud'un üstünde. Ben şehitleri taşiyordum.şehitler vardi üstümde. Ben o zaman anladim ölümün bu kadar güzel oldugunu. En cok Hamza'nin yerinde olmak istedimşehit kanlarindan dolayi kipkizildi rengim. Kipkizildi rengim ürkütürcesine.Sonra seninle buluştum ödüllendirilircesine. Kavuştugum andi Peygamber' in gözlerine. Katildigim andi Peygamber' in sözlerine. Saplandigim andi, sözlerin özlerine. Ya Rasul! Uhud'da destanlar yazilirken, gözlerden yaş süzülürken,o yaşlarin kaynagi bendim.
Eyyub'un sabri bendim. Ve Uhud'u Eyyub' un sabri bile durduramadi.
Gözlerden damla damla yaşlar yagdi. YaşLar kalplerde cogaldi. O yaşlar nice yürekler dagladi. Kalplerde güneş gibi parladi.
Ya Rasul! Ya Rasul! Iste benim hikayem budur.
Ben yüzyillar sonra da dü$tüm gözlerden. Ama icimde bir huzursuzluk vardi. Bir istegim vardi senden, söylemekten kacindigim.
Ve şimdi istiyorum : Göz Yaşın oLaBiLiRMiYiM?
