Fena ne demektir?

ma'vera

Emektar
Özel Üye
Fena:
(Beka'nın zıddı) Yokluk. Yok olma.
* Geçici dünya.
* Geçip gitme.
* Tas: Kendi varlığından geçmek.
* Kötü.
* Devamlı olmayan.
* Çok kocamış olmak.

Fenafilihvan:
(Fenâ fi-l-ihvân) Tefâni. Yani; kardeşlerin birbirinde fâni olması; kendi hissiyat-ı nefsaniyesini unutup, kardeşlerinin meziyyât ve hissiyâtı ile fikren yaşaması. Samimi ihlâs üzerine müesses en yakın dostluk, en fedakâr ve en civanmert kardeşlik.


Fenafillâh:
(Fenâ fillâh) Tas: Abdin zât ve sıfâtının, Hakk'ın zât ve sıfâtında fâni olması. Başka bir ifade ile: Dünya alâkalarını külliyen kat' ve ehadiyet dergâhına tam bir teveccühle istiğrak haletidir. Sofi, bu maksada erebilmek için her şeyi terk eder.


Fenafirresûl:
(Fenâ fir-resul) Tas: Bütün varlığını Hazret-i Peygamber'in (A.S.M.) manevî şahsiyetinde yok etmek mânasına gelir. Hassaten, sünnî olan tarikat mensubuna göre Hz. Peygamber'in (A.S.M.) rivayet yolu ile nakledilen hadisleri ile beraber hareketlerini benimsemek ve O'na en küçük mes'elede aykırı harekette bulunmamak asıldır.



Fenafişşeyh:
(Fenâ fiş-şeyh) Tas: Bütün maneviyatını şeyhin manevî şahsiyetinden, feyzinden almak manasına gelen bir tabirdir.


Fenagâh:
f. Fânilik yeri olan bu dünya.


Fenâpezir:
f. Fena bulan, yok olan. Fenayâb da aynı mânada kullanılır.


K:Yeni Lûgat
 
Üst