Fazilet:
Değer. Meziyet, iyilik, ilim ve iman, irfan itibarı ile olan yüksek derece. Dinî ve ahlâkî vazifelere riayet derecesi. Fazl ve hüner cihetiyle olan yüksek derece. Bir şeyin başka şeylerden cemal ve kemal ve fayda cihetiyle üstünlüğü, müreccah olmasına sebep olan keyfiyet.
(Zâta mahsus hasletin cem'i "fazâil" dir. Şecaat, in'am ve ihsan gibi, müteaddid meziyete dair faziletlerin cem'i "fevâzıl"dır.)
Faziletfürûş:
f. Kendini faziletli göstermeğe çalışan. Fazilet satan.
Faziletmeâb:
f. Faziletin sığınağı olan kimse, yâni çok faziletli.
Faziletmend:
f. Faziletli, iyi huylu.
Faziletperver:
f. Fazilet sahibi, faziletsever.
K:Yeni Lûgat
Değer. Meziyet, iyilik, ilim ve iman, irfan itibarı ile olan yüksek derece. Dinî ve ahlâkî vazifelere riayet derecesi. Fazl ve hüner cihetiyle olan yüksek derece. Bir şeyin başka şeylerden cemal ve kemal ve fayda cihetiyle üstünlüğü, müreccah olmasına sebep olan keyfiyet.
(Zâta mahsus hasletin cem'i "fazâil" dir. Şecaat, in'am ve ihsan gibi, müteaddid meziyete dair faziletlerin cem'i "fevâzıl"dır.)
Faziletfürûş:
f. Kendini faziletli göstermeğe çalışan. Fazilet satan.
Faziletmeâb:
f. Faziletin sığınağı olan kimse, yâni çok faziletli.
Faziletmend:
f. Faziletli, iyi huylu.
Faziletperver:
f. Fazilet sahibi, faziletsever.
K:Yeni Lûgat
