A
AhDe_VeFaLi
Ziyaretçi
İnsan, canlı ve cansız varlıklarla birlikte,
onlarla etkileşim halinde olduğu
bir çevrede yaşar. Çevresindeki her
şey birlikte anlamlı ve uyumludur. Zira
tabiattaki bu ahenk ve düzen Yüce
Yaratıcının ilahi sıfat ve isimlerinin bir
tecellisidir.
Bizler, Allah’ın yeryüzündeki emanetçileri
ve halifeleriyiz. Allah’ın varlığının
bir işareti olan bu dünya bize
emanettir.
İnsanın varlığı, huzuru ve sağlığı
içinde yaşadığı çevrenin sağlığının iyi
olmasına bağlıdır. İnsan içinde yaşadığı
çevrenin bir parçasıdır ve ona bağımlıdır.
Bu sebeple insanla doğa
arasında dengeli ve sağlıklı bir ilişki
oluşturulmalıdır. Zira hava, su, toprak
kirliliği; kimyasal atıklar, çarpık şehirleşme,
doğadaki canlı türlerinin sayısının
azalması, ozon tabakasının
delinmesi, iklim değişiklikleri, doğal
kaynakların tükenmesi gibi sorunlar
insanın doğaya karşı takındığı dengesiz
ve sorumsuz tavrının bir sonucudur.
İnsanların gelip geçtiği yolları, gölgelendikleri
yerleri kirletmeyi yasaklayan
(Müslim, “Tahâre”, 68), insanlara
sıkıntı verecek bir şeyin yoldan kaldırılmasını
imanın bir parçası olarak
gören (Müslim, “İman”, 58) bir Peygamberin
ümmeti olarak bize verilen
emanete saygı duymalıyız ve onu titizlikle
korumalıyız.
