Dîde: f. Göz, ayn, çeşm. * Görmek. * Gözcü. * Göz bebeği. * Göz ucu. Dîde-bân: Gözcü, bekçi, nöbetçi. Dîde-giryân: Teessürle ağlayan göz. Ağlayarak. K:Yeni Lûgat