Cefa ne demektir?

Cefa:
Eziyet. Sıkıntı. Zulüm.
* Bir şey yerinde durmayıp bir tarafa ayrılmak.


Cefa-dîde:
f. Cefa çekmiş, cefa görmüş.


Cefa ender cefa:
Cefa içinde cefa. Azab içinde azab veya ayrılık.


Cefâkâr:
f. Eziyet eden, cefa eden.
* Halk arasında: Eziyet çeken, cefa çekmiş mânalarında da kullanılır.


Cefâ-keş:
f. Eziyete dayanan, cefa çeken, acıya katlanan.


Cefâ-pîşe:
f. Gaddar, cebbar, zâlim.
* Sevgili, mâşuk, sevilen.


K:Yeni Lûgat