Kerbelada iki oğlunu şehid verir Hz Zeyneb kardeşi Hz Abbas kolları kesilerek şehid olduktan sonra yezidin askerleri İmam Huseyni çağırırlar İmam savaşmak için meydana gittiğinde Hz Zeyneb arkasından seslenir kardeşin dur acele etme der ve Hz Zehra (sa)'nın Hz Zeynebe İmam Huseyne vermesi için verdiği gömleği İmam Huseyne giydirir ve savaş meydanına gönderir tam o sırada İmamın kızı Hz Rugayye arkadan seslenir
BABA DUR GİTME
İmam kızını kucağına alır sever koklar öper gitmesi gerektiği anlatır.
Hz Rugayye
EY BABA NE OLUR BENİDE AL SANA KALKAN OLAYIM DER.
İmam kızını teselli ederken kızı uykuya dalar ve bir müddet sonra uyanır ve babasına dönüp
GİY BABA DER BEN CEDDİM RASULÜ RÜYAMDA GÖRDÜM SENİ BEKLİYOR Der.
İmam Huseyn meydana gider ve şehid edilir.
Hz Zeyneb koşarak İmamın mübarek bedeninin yanına gelir ağlamaya başlar yezidin askerleri Hz Zeynebi görünce gelip Hz Zeynebe vurmaya başlarlar bunun üzerine İmam Huseyn DURUN BEN DAHA ÖLMEDİM DER ve Şİmr lanetliği gelip İmam Huseynin mübarek başını bedeninden keser. Hz Zeyneb İmamın mübarek bedenine yönelir ve ağlamaya başlar o sırada İmamın kızı Hz Rugayye gelip
HALA BU KİM der.
Hz Zeyneb te
BU HAKKIYLA BİLİNEMEYEN BİRİDİR BU SENİN BABANDIR. Der
Düşman ordusu gelip Hz Zeynebe vurmaya başlar ve başındaki örtüyü alır Hz Rugayye feryad eder.
EY BABA KALK HALAMIN ÖRTÜSÜNÜ ALIYORLAR.
Hz Zeyneb ve ehli-beytin kızları esir olarak diyar diyar dolaştırılır. İffet abidesi Hz Zeyneb başı açık bir şekilde dolaştırılmaktadırlar. En son şama varırlar.
Şamda İmamın kızı Hz Rugayye babasını ister feryad edip ağlıyarak.
yezidin askerleri bir tepsi üzerinde babasının mübarek başını koyup üstünü örterek Hz Rugayye ye götürürler.
Hz Rugayye
BEN YEMEK İSTEMEDİM BABAMI İSTEDİM der
yezidin askerleri bu senin babandır derler.
Hz Rugayye örtüyü kaldırır feryad ediğ ağlıyarak çığlık atar bu Hz Rugayyenin son çığlığı olur orada can verir dayanamaz bu manzara karşısında Hz Zeyneb Hz Rugayyeyi Şamın harabelerine gömer.
Medineye geri döndüklerinde kerbeladan geçerken Hz Zeyneb kardeşlerinin oğullarının mezarlarını arar İmam Huseynin mezarının başına gelir ve derki!
EY KARDEŞİM SANA EMANETLERİNİ GETİRDİM YALNIZ RUGAYYEYİ BANA SORMA ONU ŞAMDA BIRAKTIM der.
Ey Zeyneb! Sana ne desem ki! Ey Zeyneb demem yeter besbelli.
ALLAH seni annene, anneni, annesine mirasçı kılmış belli.
Bu ailenin bütün sırrı sizde saklı Zeyneb, haykırdığın mesaj ne ki! Gözlerinde ki mananın yanında,
Gözlerine bakmak isterdim ama öfkeni taşıyacak yürek yok sinemde.
Ne değişmişti Zeyneb, Kerbela’da ERBAİN gününde
Derdin ikiye katlanmıştı, boynun büküktü kayıp mezarları dolanırken.
Bir eksik dönmüştün, bir yetim yoktu, minik bir kız ekmiştin, Şam Topraklarına,
Ey Zeyneb! Hangi mezara kapandı isen yabancı değildi sana
Kimi kardeşindi, kimi kardeş çocukların, kimi evladın Onatlısın da,
Ey Zeyneb! Abbas’ının kabrine kapandığında, ne dedin? Duymak isterdim dudaklarından.
Ey Zeyneb! Ne dedin? Hasan’ın emaneti Kasım’a, mezarına yapışınca Erbain gününde
Ey Şam yolunda bıraktığı kıza ağlayan, ey Kerbela’da canlarına ağlayan,
Sen peygamber kızısın, dik durdun zeyneb,
Sana can feda; ya zeyneb! Sana can feda ey acıların Anası,
Sana can feda; ey Erbaini ve Hüseyin’i bize miras bırakan
Sana can feda; ey Resulün yetimlerine Analık yapan
BABA DUR GİTME
İmam kızını kucağına alır sever koklar öper gitmesi gerektiği anlatır.
Hz Rugayye
EY BABA NE OLUR BENİDE AL SANA KALKAN OLAYIM DER.
İmam kızını teselli ederken kızı uykuya dalar ve bir müddet sonra uyanır ve babasına dönüp
GİY BABA DER BEN CEDDİM RASULÜ RÜYAMDA GÖRDÜM SENİ BEKLİYOR Der.
İmam Huseyn meydana gider ve şehid edilir.
Hz Zeyneb koşarak İmamın mübarek bedeninin yanına gelir ağlamaya başlar yezidin askerleri Hz Zeynebi görünce gelip Hz Zeynebe vurmaya başlarlar bunun üzerine İmam Huseyn DURUN BEN DAHA ÖLMEDİM DER ve Şİmr lanetliği gelip İmam Huseynin mübarek başını bedeninden keser. Hz Zeyneb İmamın mübarek bedenine yönelir ve ağlamaya başlar o sırada İmamın kızı Hz Rugayye gelip
HALA BU KİM der.
Hz Zeyneb te
BU HAKKIYLA BİLİNEMEYEN BİRİDİR BU SENİN BABANDIR. Der
Düşman ordusu gelip Hz Zeynebe vurmaya başlar ve başındaki örtüyü alır Hz Rugayye feryad eder.
EY BABA KALK HALAMIN ÖRTÜSÜNÜ ALIYORLAR.
Hz Zeyneb ve ehli-beytin kızları esir olarak diyar diyar dolaştırılır. İffet abidesi Hz Zeyneb başı açık bir şekilde dolaştırılmaktadırlar. En son şama varırlar.
Şamda İmamın kızı Hz Rugayye babasını ister feryad edip ağlıyarak.
yezidin askerleri bir tepsi üzerinde babasının mübarek başını koyup üstünü örterek Hz Rugayye ye götürürler.
Hz Rugayye
BEN YEMEK İSTEMEDİM BABAMI İSTEDİM der
yezidin askerleri bu senin babandır derler.
Hz Rugayye örtüyü kaldırır feryad ediğ ağlıyarak çığlık atar bu Hz Rugayyenin son çığlığı olur orada can verir dayanamaz bu manzara karşısında Hz Zeyneb Hz Rugayyeyi Şamın harabelerine gömer.
Medineye geri döndüklerinde kerbeladan geçerken Hz Zeyneb kardeşlerinin oğullarının mezarlarını arar İmam Huseynin mezarının başına gelir ve derki!
EY KARDEŞİM SANA EMANETLERİNİ GETİRDİM YALNIZ RUGAYYEYİ BANA SORMA ONU ŞAMDA BIRAKTIM der.
Ey Zeyneb! Sana ne desem ki! Ey Zeyneb demem yeter besbelli.
ALLAH seni annene, anneni, annesine mirasçı kılmış belli.
Bu ailenin bütün sırrı sizde saklı Zeyneb, haykırdığın mesaj ne ki! Gözlerinde ki mananın yanında,
Gözlerine bakmak isterdim ama öfkeni taşıyacak yürek yok sinemde.
Ne değişmişti Zeyneb, Kerbela’da ERBAİN gününde
Derdin ikiye katlanmıştı, boynun büküktü kayıp mezarları dolanırken.
Bir eksik dönmüştün, bir yetim yoktu, minik bir kız ekmiştin, Şam Topraklarına,
Ey Zeyneb! Hangi mezara kapandı isen yabancı değildi sana
Kimi kardeşindi, kimi kardeş çocukların, kimi evladın Onatlısın da,
Ey Zeyneb! Abbas’ının kabrine kapandığında, ne dedin? Duymak isterdim dudaklarından.
Ey Zeyneb! Ne dedin? Hasan’ın emaneti Kasım’a, mezarına yapışınca Erbain gününde
Ey Şam yolunda bıraktığı kıza ağlayan, ey Kerbela’da canlarına ağlayan,
Sen peygamber kızısın, dik durdun zeyneb,
Sana can feda; ya zeyneb! Sana can feda ey acıların Anası,
Sana can feda; ey Erbaini ve Hüseyin’i bize miras bırakan
Sana can feda; ey Resulün yetimlerine Analık yapan
