Der-akab:
f. Hemen, derhâl, çabuk, arkasından, akabinde.
Der-an:
f. Derhâl, o anda, hemen.
Der-bâr:
f. Ev kapısı.
Derbâr-ı saadet karâr:
İstanbul. (Osmanlılar devrinde İstanbul hilâfet merkezi olduğu için saadet kapısı diye tavsif edilirdi.)
Der-beder:
f. Serseri, kapı kapı dolaşan.
* Dağınık, perişan.
Der-bend:
f. Dağda ve tepede zahmetlerle geçilen yer, dar geçit, boğaz. Hudut. Kale.
* Anahtarsız kapı.
Der-bendçi:
Kale veya hudut muhafızı.
Der-best(e):
f. Kapalı kapı.
* Kapanmış susmuş.
K:Yeni Lûgat
f. Hemen, derhâl, çabuk, arkasından, akabinde.
Der-an:
f. Derhâl, o anda, hemen.
Der-bâr:
f. Ev kapısı.
Derbâr-ı saadet karâr:
İstanbul. (Osmanlılar devrinde İstanbul hilâfet merkezi olduğu için saadet kapısı diye tavsif edilirdi.)
Der-beder:
f. Serseri, kapı kapı dolaşan.
* Dağınık, perişan.
Der-bend:
f. Dağda ve tepede zahmetlerle geçilen yer, dar geçit, boğaz. Hudut. Kale.
* Anahtarsız kapı.
Der-bendçi:
Kale veya hudut muhafızı.
Der-best(e):
f. Kapalı kapı.
* Kapanmış susmuş.
K:Yeni Lûgat
