Kahire Tahrir Meydanında Ölenlerin Anısına...
Ey meydan...
bunca zamandır neredeydin?
Seninle şarkı söyledik ve seninle ümit ettik
savaştık, korktuk ve dua ettik.
Tek yumruk olduk, gece ve gündüz
ve artık seninle hiçbir şey imkansız değil.
Özgürlüğün sesidir bizi birleştiren
hayatımız anlamını buldu, artık geri dönüş yok.
Sesimiz duyuluyor.
Artık yasak değil rüya görmek.
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
Duvarları yıktın, nurunla aydınlattın.
Yorgun halkını etrafında topladın.
Yeniden doğduk ...
ve yeniden doğdu vazgeçmediğimiz rüyamız.
Bizler farklı olsak da niyetlerimiz aynı; temiz...
Pusluydu görünen manzara, fakat biz ...
sahip çıkacağız ülkemize ve torunlarımıza;
yitirdiğimiz gençlerimizin anısına.
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
Seninle hissetik ve yeniden başladık ...
uzaklaşıp, tükendikten sonra.
Önce kendimizden başlamalı değişim,
sen bize çok şey verdin. Bundan sonrası bizim...
Bazen korkuyorum,
yalnızca bir anı olacaksın diye sen ...
ölür fikrimiz uzaklaşırsak senden.
İşte o zaman geçmişe dönecek ve hatırlayacağız;
masallarımızda senin hikayeni anlatacağız.
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
O meydan ki türlü insanla dolu...
işte adanmış biri; ve işte cesur olan.
İşte tutkulu biri ve şurada bisikletiyle dolaşan...
Fakat sesimiz bir; hepimiz biriz!
Toplanıp çay içeriz orada
ve biliriz hakkı nasıl getireceğimizi!
Komşularımız kulak kesildi, bizi dinliyor dünya...
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
Gücümüz fikrimizdir ve silahımızdır birlikteliğimiz...
Meydan diyor ki: "zalimlere hayır!"
Meydan bir dalga gibidir;
kimi içindedir, kimi onun büyüsüyle büyülenir...
dışarıdakiler der ki bu bir kargaşadır... fakat ameller yazılmaktadır.
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
Ey meydan... bunca zamandır neredeydin?
Gücümüz fikrimizdir ve silahımızdır birlikteliğimiz...
Meydan diyor ki: "zalimlere hayır!"
