Kişiyi abâd eden ebeddir, ebedi inayettir. Zulüm ile ahlâksızlık ve irtikâp ile abâd olunmaz. Abâd olunsaydı eğer, çakallar çoktan abâd (yücelmiş) olmuşlardı. “Evet zulüm ile abâd olanın ahiri berbâd olur.” İnsan mükerremdir, ikrama mazhardır, ebede namzettir, değerlidir. Değerli olanın; değersizlik bataklığında, yüce olanın; alçaklarda, nur olanın zulümatın karanlıklarında işi yoktur.
İslâm adlı mektebin öğrencilerinin kıymetine, onların değer ve izzetine, onur ve şerefine, ahlâk ve irfanına hiçbir beşer mektebi ve onların öğrencileri ulaşmamıştır. İsa’yı Musa’yı ve Muhammed Mustafa’yı (Selamullâhi aleyhim ecmeîn) yetiştiren bir mektep hak olan ve gerçek olan bir mekteptir. Avrupa gibi bir medeniyetin şahsiyet ve onur cihetlerinde bize verecek hiçbir kıymeti yoktur. Bir medeniyet ki saadetini başkalarının felâketine bina kılsın, kan ve gözyaşı üstüne bir uygarlık kursun, işte böyle bir medeniyetten kişilik ve kimlik isteme dilenciliği izzeti olana haramdır, suçtur.
Kişinin kimliği aradığı şeyde gizlidir. Sen aradığın şeysin. Aradığının kıymeti; senin aynı zamanda kıymetindir. Müslüman’ın kıymetinin nedeni Allah’tır, İslam’dır, haktır, Muhammed Mustafa’((S.A.V))dır. Yoksa kişi kıymetini; et ve ottan almamıştır. Hakla meşgul olanın, ilâhî boyayla boyananın, altına daldırılan bakırın, Ashab-ı Kehf’e yoldaş olan Kıtmir’in dahi kıymeti vardır. Toprağı değerli kılan üstündekidir. Eğer toprak çoraksa değeri nedir? Şahsiyet ve kimlik ancak özünü hakka adamak ve kıblesini batıldan sıyırmakla olur. Yoksa sadece şekil bir şey ifade etmez. Kâbe’nin örtüsünü (hâşâ) merkebe çul yapsanız da merkeb yine bildiğiniz aynı eşektir.
Oysa münafığın kâfirden daha aşağılık olmasının nedeni kimliksizliği yani ikili oynamasıdır. Münafık sanki çift şahsiyetlidir. Bir ara form gibidir. Fıkıhta suların kısımları vardır, bunlardan biri de rengi bozuk olmayan ama tadı bozulmuş olan sulardır. Rengi, giyinişi, hal ve tavrı bize benzer, bizim gibidir ama içi sizi kanser yapar. Rengi temiz, tadı ise acıdır. Ona bakan onu temiz sanır.
Münafıklarla başladık ama kimlik bunalımı sadece onlarla sınırlı değildir. Müslümanken başkalarına özenenler, onlar gibi yiyip içen ve onlar gibi davranan büyük yığınlar vardır. Oysa “İman şereftir. Bugün Müslüman’ın en büyük sorunu kimlik bunalımıdır. Bunun farklı tezahürleri olan kişilik erozyonu, şahsiyetsizlik, zillet ve meskenettir.
Evde farklı düşünen, okulda farklı beyanlar veren, dairede daha bir ayrı havalar takınan insanlarız. İnandığımız gibi yaşamıyoruz, yaşadığımız gibi de inanmıyoruz. Başkaları gibi yürümeye çalışırken kendi yürüyüşümüzü unutuyoruz. Var olan kişiliğimiz de toprağın kaydığı gibi kayıyor.
İnanç kişiliği inşa eder. Yani size bir kimlik, bir unvan ve misyon verir. Kimliğinize göre davranmanız bir zorunluluktur. Hayvanların dahi sağlam bir kimlikleri vardır. Oldukları gibidirler. Oysa bizler, görünen kadarıyla, başkaları olmaktan kendimiz olmaya bir fırsat bulabilmiş değiliz...
İslâm adlı mektebin öğrencilerinin kıymetine, onların değer ve izzetine, onur ve şerefine, ahlâk ve irfanına hiçbir beşer mektebi ve onların öğrencileri ulaşmamıştır. İsa’yı Musa’yı ve Muhammed Mustafa’yı (Selamullâhi aleyhim ecmeîn) yetiştiren bir mektep hak olan ve gerçek olan bir mekteptir. Avrupa gibi bir medeniyetin şahsiyet ve onur cihetlerinde bize verecek hiçbir kıymeti yoktur. Bir medeniyet ki saadetini başkalarının felâketine bina kılsın, kan ve gözyaşı üstüne bir uygarlık kursun, işte böyle bir medeniyetten kişilik ve kimlik isteme dilenciliği izzeti olana haramdır, suçtur.
Kişinin kimliği aradığı şeyde gizlidir. Sen aradığın şeysin. Aradığının kıymeti; senin aynı zamanda kıymetindir. Müslüman’ın kıymetinin nedeni Allah’tır, İslam’dır, haktır, Muhammed Mustafa’((S.A.V))dır. Yoksa kişi kıymetini; et ve ottan almamıştır. Hakla meşgul olanın, ilâhî boyayla boyananın, altına daldırılan bakırın, Ashab-ı Kehf’e yoldaş olan Kıtmir’in dahi kıymeti vardır. Toprağı değerli kılan üstündekidir. Eğer toprak çoraksa değeri nedir? Şahsiyet ve kimlik ancak özünü hakka adamak ve kıblesini batıldan sıyırmakla olur. Yoksa sadece şekil bir şey ifade etmez. Kâbe’nin örtüsünü (hâşâ) merkebe çul yapsanız da merkeb yine bildiğiniz aynı eşektir.
Oysa münafığın kâfirden daha aşağılık olmasının nedeni kimliksizliği yani ikili oynamasıdır. Münafık sanki çift şahsiyetlidir. Bir ara form gibidir. Fıkıhta suların kısımları vardır, bunlardan biri de rengi bozuk olmayan ama tadı bozulmuş olan sulardır. Rengi, giyinişi, hal ve tavrı bize benzer, bizim gibidir ama içi sizi kanser yapar. Rengi temiz, tadı ise acıdır. Ona bakan onu temiz sanır.
Münafıklarla başladık ama kimlik bunalımı sadece onlarla sınırlı değildir. Müslümanken başkalarına özenenler, onlar gibi yiyip içen ve onlar gibi davranan büyük yığınlar vardır. Oysa “İman şereftir. Bugün Müslüman’ın en büyük sorunu kimlik bunalımıdır. Bunun farklı tezahürleri olan kişilik erozyonu, şahsiyetsizlik, zillet ve meskenettir.
Evde farklı düşünen, okulda farklı beyanlar veren, dairede daha bir ayrı havalar takınan insanlarız. İnandığımız gibi yaşamıyoruz, yaşadığımız gibi de inanmıyoruz. Başkaları gibi yürümeye çalışırken kendi yürüyüşümüzü unutuyoruz. Var olan kişiliğimiz de toprağın kaydığı gibi kayıyor.
İnanç kişiliği inşa eder. Yani size bir kimlik, bir unvan ve misyon verir. Kimliğinize göre davranmanız bir zorunluluktur. Hayvanların dahi sağlam bir kimlikleri vardır. Oldukları gibidirler. Oysa bizler, görünen kadarıyla, başkaları olmaktan kendimiz olmaya bir fırsat bulabilmiş değiliz...
