Rahmet Elçisi ve Çocuklar
Çocuklar güle benzer. Sevgiyle, ilgiyle, doğru ve bilinçli yaklaşımlarla büyümek; sevilmek ve öpülmek isterler.
Çocuk sevgisi konusunda en güzel örnek Peygamberimizdir.
Torunları Hz. Hasan ve Hüseyin için: “Onlar benim dünyadan (öpüp kokladığım) iki güzel kokularımdır.” (Buharî, “Menakıb”, 22) derdi.
Peygamberimiz çocuklarla yakından ilgilenmiş, onlardan şefkatini hiçbir zaman esirgememiştir. Üsame b. Zeyd’in rivayetine göre Peygamberimiz, Üsame’yi bir dizine, torunu Hasan’ı da öbür dizine alır oturtur, sonra onları bağrına basar ve: “Allah’ım! Sen bunlara rahmet et (acı). Zira ben bunlara merhamet ediyorum.” (Buharî, “Edeb”, 22) diye dua ederdi.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.) çocukları çok severdi. Çocukları okşar ve öperdi. Hayatında hiçbir çocuğu dövmemiş ve kalbini kırmamıştır. Bir gün Peygamberimiz torunu Hasan’ı öptü. Bunu gören Akra: “Benim on tane çocuğum olduğu halde hiç birini öpmedim” dedi. Bunun üzerine Efendimiz ona baktı ve: “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz.” (Buharî,”Edeb”,18) buyurdu.
Peygamberimiz çocuklar arasında kız erkek ayırımı yapmazdı. “Kimin kız çocukları olur ve onları geçindirmekte sabır ve tahammül gösterirse, onlar o kimse için cehenneme siper olur.” (Buharî, “Zekât”,10) buyurmuştur.
Peygamberimiz sadece kendi çocuklarını ve Müslümanların çocuklarını değil, Müslüman olmayanların çocuklarını da severdi. Hiçbir çocuğa haksızlık yapılmasını, şiddet gösterilmesini ve kötü davranılmasını istemezdi.
