Peygamber efendimiz (s.a.v)'in nezaketi

ma'vera

Emektar
Özel Üye
Peygamber efendimiz (s.a.v)'in nezaketi

O, (sav) mükemmel bir nezaket insanıydı. Kimsenin sözünü kesmezdi. Konuşmasını yarıda bırakmazdı. Konuştuğu kişi sözünü bitirmedikçe yahut gitmek üzere ayağa kalkmadıkça sohbete devam ederdi. Bir şey soranı can kulağıyla dinlerdi. Bir kimse tokalaşmak için elini uzattığında, o kişi elini çekmeden Resulullah (sav) elini çekmezdi.

Biriyle yüz yüze gelince de karşısındaki yüzünü çevirip ayrılmadıkça, ondan yüzünü çevirmezdi.
Önüne oturan kimseye hiçbir zaman ayaklarını uzatmazdı. Karşılaştığı kimseye önce kendisi selâm verirdi. Ashabıyla tokalaşmaya önce kendisi başlardı.
Kendisini ziyarete gelenlere ikramda bulunur, oturmaları için çok kere hırkasını sererdi. Bazen de altındaki minderi misafire verir, kendisi açık yere otururdu.
Namaz kılarken birisi gelip oturursa, namazı uzatmaz, hemen bitirip onun ne istediğini sorardı. İhtiyacını gördükten sonra tekrar namazına devam ederdi.
Medineli bir çocuk gelir, Resulullah’ın (sav) elinden tutar, istediği yere götürürdü. Resulullah (sav) ‘gitmem’ demezdi.
Hz. Enes anlatır:
"Resul-i Ekrem’e (sav) on sene hizmet ettim. Bir defa olsun yaptığım bir iş için ‘
Niçin yaptın?’ yapmadığım bir iş için ‘Niçin yapmadın?’ dediğini hatırlamıyorum. Vallâhi, bana ‘Öf’ bile demedi.

Hiçbir zaman kötü söz söylemedi, fiske vurmadı, yüzünü asmadı. Yapmakta geciktiğim veya yapmadığım bir emrinden dolayı beni azarlamadığı gibi, ailesinden azarlayan olursa, onlara da,
Ona dokunmayın. Bu işi yapması takdir edilmiş olsaydı yapardı’ buyururdu.

normal_asli_gul_nesli_gul0119%5B1%5D.jpg
 
Üst