İnsanın En Büyük Cahilliği Nefsine Uymasıdır.
Her bir nefse ve onu düzenleyene, sonra da ona isyanını ve itaatını ilham edene yemin ederim ki, nefsini temizleyen kurtulmuştur.” (Şems: 7-8-9)
Nefsimizi bilmemiz lazım .İlk önce onu Allah’ın en büyük düşmanı olarak görmek lazım.
Çünkü her hayra engel olan nefsmizdir. İbadet yaptırmaz, zikir ettirmez, Allah’ı hatırlamak ve bilmek istemez niçin?
Çünkü bu imtihandır. Allah bizim bedenimize o nefsimizi de koymuştur ki. Ruh ve nefsimiz aynı bedendedir. Bunların hali şudur: “Nefs oyun film dizi eğlence... Akla gelebilecek her şeyi yapmak ister. Onun gönlü dünyalıktır. Kendisinden başkasını tanımadığından aslında kendini ilah edinmiştir. Bu isyankârlığı bu sebepledir.
Ruha gelince: ibadet aşığı, çok yüce Rabbini bilen zikrini yapmak isteyen, dünyanın geçiciliğini ölümün yakınlığı bilip asla dünyaya önem vermeyen ve ahirete yönelen bir şeydir. Ruh biziz. Beden ruhun olunca ruh kontrol eder. Nefsin olunca nefs kontrol eder.
Kısaca ruhunu nefsine kaptırırsan bedenin nefsinindir. Nefsini ruhundan temizler kurtarırsan bedenin ruhunun yani senindir.
Kendinin efendisi olup efendiler efendisine kulluk yapmak böyle olur. Yoksa iman ettim tamam bitti değildir.
Derin ilim sahipleri bilirler ki tüm amelleri nefs götürür yok eder. Bunu nasıl yapar? Amelini beğenip kibirlenir. Ameline ibadetlerine riya karıştırır benlik güder. Ruhun ibadetini kendi yapmış gibi sahiplenir.
Bu sebeple nefsle cihat her iman sahibi müminin ilk yapması gereken iştir. Bunu yaparak ibadete yönelebilir. Aksi halde nefs onu ömür boyu dünya ile meşgul edecek ve hem kendisini hem ruhu yakacaktır.
Çünkü cennete de nefsinle gireceksin cehenneme de nefsinle gireceksin. Yani bu şu demek imtihanlarının hepsi nefsinledir.
Nefs hayvanını kontrol edebilirsen insan olursun. Kontrol edemezsen hayvandan da aşağı olursun. Nedeni ise hayvanların zikri vardır ve yaratanını bilir.
Buna şaşırmayınız. Ayetleri inceleyelim.
Ey karıncalar! Yuvalarınıza giriniz! Süleyman ve orduları farkına varmadan sizi ezmesin.” (Neml: 18)
Bir karınca ki Allah’ın peygamberini tanıyor. Bilerek ezmeyeceğini de burada bildiriyor.
Yine Neml süresinde hüd hüd kuşunun Rabbini bilmesine bakalım.
22. Çok geçmeden Hüdhüd geldi ve: “Ben senin bilmediğin bir şeyi öğrendim. Sebe’den sana gerçek haber getirdim.”
23. “Oranın halkına hükümdarlık eden, kendisine her türlü imkân verilmiş bir kadınla karşılaştım. Muhteşem bir tahtı da var.”
24. “Onun ve kavminin, Allah’ı bırakıp güneşe secde ettiklerini gördüm. Şeytan kendilerine yaptıklarını süslü göstermiş de onları doğru yoldan alıkoymuş. Bunun için doğru yola gelip hidayete giremiyorlar.”
25. “Göklerde ve yerde gizlenenleri açığa çıkaran, gizlediklerini ve açığa vurduklarını bilen Allah’a secde etmeleri gerekmez miydi?”
26. “O Allah ki, O’ndan başka ilâh yoktur, Büyük Arş’ın sahibidir.”
27. Süleyman dedi ki: “Doğru mu söylüyorsun, yoksa yalancılardan mısın, bakacağız!”
Görüldüğü üzere hayvanlar dahi Rabbini biliyor. O zaman nefsine uyup Rabbine isyan eden insan mıdır hayvan mıdır? Yoksa hayvandan aşağı mıdır sizler karar veriniz ?
Azcık ilimle ben oldum ben biliyorum. Artık çalışmaya ihtiyacımız yok diyen ve o azcık ilimle kibirlenen nefsimiz bizleri büyük zarara uğratmıyor mu?
Kalbin temiz deyip ibadet ettirmiyor, az ibadetini çok görüyor, her işte tembellik ediyor, buda yetmiyormuş gibi her hayra engel olup hem kendimizin hem başkalarının hayrını yok ediyor. Şeytan ile arkadaş oluyor.
Oysa insan yaratığına şükredip nefse ve şeytanına uymayarak Allah’ı dost edinmesi gerekmez miydi?
Zulmedenlere meyletmeyin, yoksa size de ateş dokunur. Sizin Allah'tan başka dostunuz yoktur. Sonra yardım da görmezsiniz." (Hûd: 113)
Nefsimizin sınırı olmadığını gösteren ayet:
Şeytandan daha kötü olma nedeni sadece kendini bilip dünya yansada umurunda olmaması hatta ki kendini dahi yakacak şeyleri yapabilmesidir. Şeytandan nasıl Rabbimize sığınıyoruz nefsimizden de o derece Rabbimize sığınmalıyız.
“Ey İman Edenler! Siz Kendi Nefislerinizi Islah Etmeye Bakın. Siz Doğru Yolda Bulundukça Yoldan Sapanların Size Zararı Olmaz.”
(Mâide: 105)
Bizler kendimizi kurtarabildik mi ki başkalarını kurtarmaya çalışıyoruz ey kardeşlerim.
Riya ve kibir girmeden bir amelimizi bilebilir miyiz ki kabul olunmuş? Rabbimizden kendimizden emin mi olduk?
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir Hadis-i şerif’lerinde:
“Küçük cihaddan büyük cihada döndük.”
Buyurarak kâfirle olan cihadı küçük, nefisle olanı büyük saymıştır."
O zaman bir düşünelim biz bu kadar korkunç bir yaratık olan nefsimizle tek başına mücadele edebilir miyiz?
Kurtuluş.
Her bir nefse ve onu düzenleyene, sonra da ona isyanını ve itaatını ilham edene yemin ederim ki, nefsini temizleyen kurtulmuştur.” (Şems: 7-8-9)
Nefsimizi bilmemiz lazım .İlk önce onu Allah’ın en büyük düşmanı olarak görmek lazım.
Çünkü her hayra engel olan nefsmizdir. İbadet yaptırmaz, zikir ettirmez, Allah’ı hatırlamak ve bilmek istemez niçin?
Çünkü bu imtihandır. Allah bizim bedenimize o nefsimizi de koymuştur ki. Ruh ve nefsimiz aynı bedendedir. Bunların hali şudur: “Nefs oyun film dizi eğlence... Akla gelebilecek her şeyi yapmak ister. Onun gönlü dünyalıktır. Kendisinden başkasını tanımadığından aslında kendini ilah edinmiştir. Bu isyankârlığı bu sebepledir.
Ruha gelince: ibadet aşığı, çok yüce Rabbini bilen zikrini yapmak isteyen, dünyanın geçiciliğini ölümün yakınlığı bilip asla dünyaya önem vermeyen ve ahirete yönelen bir şeydir. Ruh biziz. Beden ruhun olunca ruh kontrol eder. Nefsin olunca nefs kontrol eder.
Kısaca ruhunu nefsine kaptırırsan bedenin nefsinindir. Nefsini ruhundan temizler kurtarırsan bedenin ruhunun yani senindir.
Kendinin efendisi olup efendiler efendisine kulluk yapmak böyle olur. Yoksa iman ettim tamam bitti değildir.
Derin ilim sahipleri bilirler ki tüm amelleri nefs götürür yok eder. Bunu nasıl yapar? Amelini beğenip kibirlenir. Ameline ibadetlerine riya karıştırır benlik güder. Ruhun ibadetini kendi yapmış gibi sahiplenir.
Bu sebeple nefsle cihat her iman sahibi müminin ilk yapması gereken iştir. Bunu yaparak ibadete yönelebilir. Aksi halde nefs onu ömür boyu dünya ile meşgul edecek ve hem kendisini hem ruhu yakacaktır.
Çünkü cennete de nefsinle gireceksin cehenneme de nefsinle gireceksin. Yani bu şu demek imtihanlarının hepsi nefsinledir.
Nefs hayvanını kontrol edebilirsen insan olursun. Kontrol edemezsen hayvandan da aşağı olursun. Nedeni ise hayvanların zikri vardır ve yaratanını bilir.
Buna şaşırmayınız. Ayetleri inceleyelim.
Ey karıncalar! Yuvalarınıza giriniz! Süleyman ve orduları farkına varmadan sizi ezmesin.” (Neml: 18)
Bir karınca ki Allah’ın peygamberini tanıyor. Bilerek ezmeyeceğini de burada bildiriyor.
Yine Neml süresinde hüd hüd kuşunun Rabbini bilmesine bakalım.
22. Çok geçmeden Hüdhüd geldi ve: “Ben senin bilmediğin bir şeyi öğrendim. Sebe’den sana gerçek haber getirdim.”
23. “Oranın halkına hükümdarlık eden, kendisine her türlü imkân verilmiş bir kadınla karşılaştım. Muhteşem bir tahtı da var.”
24. “Onun ve kavminin, Allah’ı bırakıp güneşe secde ettiklerini gördüm. Şeytan kendilerine yaptıklarını süslü göstermiş de onları doğru yoldan alıkoymuş. Bunun için doğru yola gelip hidayete giremiyorlar.”
25. “Göklerde ve yerde gizlenenleri açığa çıkaran, gizlediklerini ve açığa vurduklarını bilen Allah’a secde etmeleri gerekmez miydi?”
26. “O Allah ki, O’ndan başka ilâh yoktur, Büyük Arş’ın sahibidir.”
27. Süleyman dedi ki: “Doğru mu söylüyorsun, yoksa yalancılardan mısın, bakacağız!”
Görüldüğü üzere hayvanlar dahi Rabbini biliyor. O zaman nefsine uyup Rabbine isyan eden insan mıdır hayvan mıdır? Yoksa hayvandan aşağı mıdır sizler karar veriniz ?
Azcık ilimle ben oldum ben biliyorum. Artık çalışmaya ihtiyacımız yok diyen ve o azcık ilimle kibirlenen nefsimiz bizleri büyük zarara uğratmıyor mu?
Kalbin temiz deyip ibadet ettirmiyor, az ibadetini çok görüyor, her işte tembellik ediyor, buda yetmiyormuş gibi her hayra engel olup hem kendimizin hem başkalarının hayrını yok ediyor. Şeytan ile arkadaş oluyor.
Oysa insan yaratığına şükredip nefse ve şeytanına uymayarak Allah’ı dost edinmesi gerekmez miydi?
Zulmedenlere meyletmeyin, yoksa size de ateş dokunur. Sizin Allah'tan başka dostunuz yoktur. Sonra yardım da görmezsiniz." (Hûd: 113)
Nefsimizin sınırı olmadığını gösteren ayet:
“Nefis Olanca Şiddetiyle Kötülüğü Emreder.”
(Yusuf: 53)
(Yusuf: 53)
Şeytandan daha kötü olma nedeni sadece kendini bilip dünya yansada umurunda olmaması hatta ki kendini dahi yakacak şeyleri yapabilmesidir. Şeytandan nasıl Rabbimize sığınıyoruz nefsimizden de o derece Rabbimize sığınmalıyız.
“Ey İman Edenler! Siz Kendi Nefislerinizi Islah Etmeye Bakın. Siz Doğru Yolda Bulundukça Yoldan Sapanların Size Zararı Olmaz.”
(Mâide: 105)
Bizler kendimizi kurtarabildik mi ki başkalarını kurtarmaya çalışıyoruz ey kardeşlerim.
Riya ve kibir girmeden bir amelimizi bilebilir miyiz ki kabul olunmuş? Rabbimizden kendimizden emin mi olduk?
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir Hadis-i şerif’lerinde:
“Küçük cihaddan büyük cihada döndük.”
Buyurarak kâfirle olan cihadı küçük, nefisle olanı büyük saymıştır."
O zaman bir düşünelim biz bu kadar korkunç bir yaratık olan nefsimizle tek başına mücadele edebilir miyiz?
Kurtuluş.
Son düzenleme:
