Mevlana Celaleddin-İ Rumi Hz.’ne (ks) felsefecilerrden bir grup geldi. Soru sormak istediler. Mevlana Celaleddin-i Rumi (ks) bunları Şems-i Tebrizi Hz.’ne (ks) havale etti. Bunun üzerine onun yanına gittiler. Şems-i Tebrizi mescidde talebelere bir ker***le nasıl teyemmüm yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler 3 soru sormak istediklerini belirtirler. Şems-i Tebrizi Hz.;
-Sorun, buyurdu. içlerinden birini başkan seçtiler. Hepsinin adına o soracaktı, sormaya başladı:
-Allah var dersiniz ama görünmez göster de inanalım. Şems-i Tebrizi:
-Öbürünü sor, buyurdu. Felsefeci;
-Şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz sonrada ateşle ona azab edilecek dersiniz, hiç ateş ateşe azab edermi? dedi. Şems Hz.:
-Öbürünüde sor, buyurdu. Felsefeci;
-Ahirette herkes hakkını alacak , yaptıklarının cezasını çekecek diyorsunuz. Bırakın insalar canları ne istiyorsa yapsınlar karışmayın! dedi.
Bunun üzerine Şems-i Tebrizi Hz.elindeki kuru kerpici adamın başına vurdu.
Soru soran adam, derhal o beldenin kadısına giderek davacı oldu.
“Ben soru sormaya geldim, o başıma vurdu” dedi.
Şems-i Tebrizi Hz.kadıya;
“Ben sadece cevap verdim” buyurdu.
Kadı bu işi açıklamasını istedi.
Şems-i Tebrizi Hz. şöyle anlattı:
-Bana Allah c.c gösterde inanayım dedi. Şimdi o başının ağrısını bana göstersinde inanayım.
-Ağrıyor ama gösteremem, dedi felsefeci.
-işte şanı yüce Allah c.c. vardır ama görünmez, buyurdu Şems-i Tebrizi.
-Yine bana şeytana ateşle nasıl azab edileceğini sordu. Ben buna toprakla vurdum, toprak başını acıttı. Halbuki kendi bedeni de topraktan yaratıldı, buyurdu.
-Yine bana ’bırakın herkesin canı ne istiyorsa onu yapsın’ dedi. Bundan dolayı bir şikayet hakkı olamaz, benim canım onun başına kerpici vurmak istiyordu, vurdum. Niçin hakkını arıyor? Aramasa ya! Bu dünyasa küçük bir mesele için hak aranırsa, baki olan ahiret hayatında niçin aranmasın? buyurdu.
Felsefeci, bu güzel cevap karşısında mahcup duruma düşüp, söz söyleyemez hale düşer.
Bu mesajın içeriği değiştirilmiştir.
-Sorun, buyurdu. içlerinden birini başkan seçtiler. Hepsinin adına o soracaktı, sormaya başladı:
-Allah var dersiniz ama görünmez göster de inanalım. Şems-i Tebrizi:
-Öbürünü sor, buyurdu. Felsefeci;
-Şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz sonrada ateşle ona azab edilecek dersiniz, hiç ateş ateşe azab edermi? dedi. Şems Hz.:
-Öbürünüde sor, buyurdu. Felsefeci;
-Ahirette herkes hakkını alacak , yaptıklarının cezasını çekecek diyorsunuz. Bırakın insalar canları ne istiyorsa yapsınlar karışmayın! dedi.
Bunun üzerine Şems-i Tebrizi Hz.elindeki kuru kerpici adamın başına vurdu.
Soru soran adam, derhal o beldenin kadısına giderek davacı oldu.
“Ben soru sormaya geldim, o başıma vurdu” dedi.
Şems-i Tebrizi Hz.kadıya;
“Ben sadece cevap verdim” buyurdu.
Kadı bu işi açıklamasını istedi.
Şems-i Tebrizi Hz. şöyle anlattı:
-Bana Allah c.c gösterde inanayım dedi. Şimdi o başının ağrısını bana göstersinde inanayım.
-Ağrıyor ama gösteremem, dedi felsefeci.
-işte şanı yüce Allah c.c. vardır ama görünmez, buyurdu Şems-i Tebrizi.
-Yine bana şeytana ateşle nasıl azab edileceğini sordu. Ben buna toprakla vurdum, toprak başını acıttı. Halbuki kendi bedeni de topraktan yaratıldı, buyurdu.
-Yine bana ’bırakın herkesin canı ne istiyorsa onu yapsın’ dedi. Bundan dolayı bir şikayet hakkı olamaz, benim canım onun başına kerpici vurmak istiyordu, vurdum. Niçin hakkını arıyor? Aramasa ya! Bu dünyasa küçük bir mesele için hak aranırsa, baki olan ahiret hayatında niçin aranmasın? buyurdu.
Felsefeci, bu güzel cevap karşısında mahcup duruma düşüp, söz söyleyemez hale düşer.
Bu mesajın içeriği değiştirilmiştir.
