İkbâl:
Bir şeye yönelmek. Teveccüh etmek. Reddetmeyip kabul etmek. Bir şeyi birinin önüne götürmek. Baht açıklığı. Talih. Refah.
* İstemek. (Bak: İdbar)
(Tevrât'ın Beşinci Kitabının Otuz Üçüncü Bâbında şu âyet var: "Hak Teâlâ, Tûr-i Sina'dan ikbal edip bize Sâir'den tulû etti ve Fâran Dağlarında zâhir oldu."
İşte şu âyet, nasıl ki "Tûr-i Sina'da ikbal-i Hak" fıkrasıyla nübüvvet-i Mûseviyeyi ve Şam Dağlarından ibaret olan "Sâir'den tulû-u Hak" fıkrasıyla nübüvvet-i İseviyeyi ihbar eder. Öyle de, bil'ittifak Hicaz Dağlarından ibaret olan "Fâran Dağlarından zuhur-u Hak" fıkrasıyla, bizzarure risalet-i Ahmediyeyi (a.s.m.) haber veriyor. Mek.)
İkbâl-ibeşer:
İnsanın saadeti.
İkbâl-cû:
f. İkbal ve büyüklük arayan. Onların peşinde olan.
İkbâl-mend:
f. Bahtiyar, mutlu, saadetli, talihli.
* Refaha, büyük bir makama erişen.
İkbâl-perest:
f. Bir mevki ve makam için hırslı olan. İkbale çok hırs duyan.
K:Yeni Lûgat
Bir şeye yönelmek. Teveccüh etmek. Reddetmeyip kabul etmek. Bir şeyi birinin önüne götürmek. Baht açıklığı. Talih. Refah.
* İstemek. (Bak: İdbar)
(Tevrât'ın Beşinci Kitabının Otuz Üçüncü Bâbında şu âyet var: "Hak Teâlâ, Tûr-i Sina'dan ikbal edip bize Sâir'den tulû etti ve Fâran Dağlarında zâhir oldu."
İşte şu âyet, nasıl ki "Tûr-i Sina'da ikbal-i Hak" fıkrasıyla nübüvvet-i Mûseviyeyi ve Şam Dağlarından ibaret olan "Sâir'den tulû-u Hak" fıkrasıyla nübüvvet-i İseviyeyi ihbar eder. Öyle de, bil'ittifak Hicaz Dağlarından ibaret olan "Fâran Dağlarından zuhur-u Hak" fıkrasıyla, bizzarure risalet-i Ahmediyeyi (a.s.m.) haber veriyor. Mek.)
İkbâl-ibeşer:
İnsanın saadeti.
İkbâl-cû:
f. İkbal ve büyüklük arayan. Onların peşinde olan.
İkbâl-mend:
f. Bahtiyar, mutlu, saadetli, talihli.
* Refaha, büyük bir makama erişen.
İkbâl-perest:
f. Bir mevki ve makam için hırslı olan. İkbale çok hırs duyan.
K:Yeni Lûgat
