Hiç mi aklınıza gelmedi?
Şimdi merak ediyorsunuz değil mi? Koşa koşa gidip abdest alıyor ve okumaya başlıyorsunuz. Acaba bugüne kadar kaç kere baştan sona okumuştunuz ve hangi halinizi Kur’an’a göre tertiplemiştiniz? Yine yere eğiliyor başınız, acaba şimdi Kuran şefaatçi olur mu size? Siz O’nu duvara süs yapmıştınız, gönlünüze ve hayatınıza değil!
Eyvahlar olsun!
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Kuran’ı okurken, bu defa gözlerinize seccadeniz ve onun üstündeki tespihinize ilişir. Kaza namazlarınızı kılmak gelir aklınıza, oysa çok zor, onca birikmiş namazı bir günde kaza etmek.
Şimdiye kadar neredeydiniz ki?...
Oysa namazınız en büyük teselliniz olmalıydı ama siz onu da terk etmiştiniz. Hâlbuki sorguya çekileceğiniz ilk konuydu, bugün yarın derken, çığ gibi oldu kazaya kalan namazlarınız! Birkaç rekâtta olsa kılmak istiyorsunuz ve daha ilk Fatiha’da ağlıyorsunuz. Çünkü öleceğinizi biliyorsunuz! Her rükûda, her secdede gözyaşlarınız damlıyor seccadenin üzerine.
Öyle ihtiyacınız var ki şimdi Fatihalara, secdelere, namazların ardındaki dualara. Artık çok geç değimli?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Namazın ardından ellerinizi açıp dua edersiniz Allah’a, öyle kızarsınız ki kendinize, ağlamayı, hem de yüreğinizi parçalayacak kadar ağlamayı hak ettiğinizi düşünüyorsunuz. Çünkü hayatınızda ilk defa ellerinizi böylesine gönülden ve bin bir pişmanlıkla açıyorsunuz Allah’a. O’na ne kadar muhtaç olduğunuzu yeni mi hatırlıyorsunuz, yeni mi tövbe ediyorsunuz biriken günahlarınıza!
Artık çok geç değimli?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Hiç bu kadar uzun kalmamıştınız seccade üzerinde, sadece mübarek aylarda ve gecelerde kıldığınız birkaç rekât namazda bile, duanızı kısacık tutar ve hemen kalkıp dünyanıza geri dönerdiniz.
Hiç dua etmezdiniz, Allah’ın sizi affetmesi için.
Hiç dua etmezdiniz, uyuyan kalbinizin uyanması için.
Hiç dua etmezdiniz, hesap gününde Allah’ın rahmetinden faydalanmak için.
Hiç dua etmezdiniz, ölümün sizi hazırlıklı yakalaması için.
Hiç dua etmezdiniz, son nefesinizde şeytandan Allah’a sığınmak için ve hiç dua etmezdiniz, ölmeden evvel ölmek için!
Şimdi çok geç değil mi?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
İbadetleriniz hep yarım yamalak, pişmanlıklarınız hep yarım yarım, dualarınız hep eksik, ruh âleminiz hep yamalı.
Ne yapacaksınız şimdi?...
Şimdi merak ediyorsunuz değil mi? Koşa koşa gidip abdest alıyor ve okumaya başlıyorsunuz. Acaba bugüne kadar kaç kere baştan sona okumuştunuz ve hangi halinizi Kur’an’a göre tertiplemiştiniz? Yine yere eğiliyor başınız, acaba şimdi Kuran şefaatçi olur mu size? Siz O’nu duvara süs yapmıştınız, gönlünüze ve hayatınıza değil!
Eyvahlar olsun!
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Kuran’ı okurken, bu defa gözlerinize seccadeniz ve onun üstündeki tespihinize ilişir. Kaza namazlarınızı kılmak gelir aklınıza, oysa çok zor, onca birikmiş namazı bir günde kaza etmek.
Şimdiye kadar neredeydiniz ki?...
Oysa namazınız en büyük teselliniz olmalıydı ama siz onu da terk etmiştiniz. Hâlbuki sorguya çekileceğiniz ilk konuydu, bugün yarın derken, çığ gibi oldu kazaya kalan namazlarınız! Birkaç rekâtta olsa kılmak istiyorsunuz ve daha ilk Fatiha’da ağlıyorsunuz. Çünkü öleceğinizi biliyorsunuz! Her rükûda, her secdede gözyaşlarınız damlıyor seccadenin üzerine.
Öyle ihtiyacınız var ki şimdi Fatihalara, secdelere, namazların ardındaki dualara. Artık çok geç değimli?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Namazın ardından ellerinizi açıp dua edersiniz Allah’a, öyle kızarsınız ki kendinize, ağlamayı, hem de yüreğinizi parçalayacak kadar ağlamayı hak ettiğinizi düşünüyorsunuz. Çünkü hayatınızda ilk defa ellerinizi böylesine gönülden ve bin bir pişmanlıkla açıyorsunuz Allah’a. O’na ne kadar muhtaç olduğunuzu yeni mi hatırlıyorsunuz, yeni mi tövbe ediyorsunuz biriken günahlarınıza!
Artık çok geç değimli?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
Hiç bu kadar uzun kalmamıştınız seccade üzerinde, sadece mübarek aylarda ve gecelerde kıldığınız birkaç rekât namazda bile, duanızı kısacık tutar ve hemen kalkıp dünyanıza geri dönerdiniz.
Hiç dua etmezdiniz, Allah’ın sizi affetmesi için.
Hiç dua etmezdiniz, uyuyan kalbinizin uyanması için.
Hiç dua etmezdiniz, hesap gününde Allah’ın rahmetinden faydalanmak için.
Hiç dua etmezdiniz, ölümün sizi hazırlıklı yakalaması için.
Hiç dua etmezdiniz, son nefesinizde şeytandan Allah’a sığınmak için ve hiç dua etmezdiniz, ölmeden evvel ölmek için!
Şimdi çok geç değil mi?...
Ne yapardınız? Bir düşünün...
İbadetleriniz hep yarım yamalak, pişmanlıklarınız hep yarım yarım, dualarınız hep eksik, ruh âleminiz hep yamalı.
Ne yapacaksınız şimdi?...
alıntı
