Ey Rabb;Körlere Ayna Dağıtıyor Düzen!!!

!!_serp!L_!!

Deneyimli Üye
Kademeli
Gece, zamanın dizine çökmüş ayna dileniyor…
Kaç kez kalemi kırıldı yüreğin anlatamadı iç! Çünkü sükûtun gözleri hep bağlıydı… Umulmazlıktan gelindi rahmet! Oysa karanlık bir berzahtı ebedi aydınlığın gölgesinde!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
Gözyaşları toprağa gömülmüş bir rüyanın mı hamisiyiz!
Niyedir ki hep kan yükü, fehimi kemikleşmiş suret! Istırap ırmağında kaç kez yıkandı bakış! Ve ırmağı kaç kez deryaya ulaştırdı bu akış!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
İnsan neden hep olamadığı kadar başkası kalıyor? Ertelenmiş bir idamın, iple çekilmesi mi; yoksa ipin de idamını beklerken kendisine mi geç kalmak insanın gafleti! Ya da neden insan söyleyemediği kadar kendisi!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
Sözleri kaskatı kesilmiş vaiz! İnanmadığı hikâyeyi betimliyor… Hayat; hep yüreğinin arkasından vurmuş rüyaları! Gaye, nizamı sürer avuçlarına aşkın! Darağacı tanır bir'i! Sükûtun iksiri, vaade kırpılan kirpiklerin sevdasında mahfuz!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
Sureti hayatın perdesine vurmuş bir gölgedir yalnızlık! İdraki mehcur bir kavmin müdriki, zihninde karalarla geziyor! Sitemi içinin uçurumlarına çarpan, çarpan da ağlayan hayat, dilsizlerin dilinde bestelenmiş! Yazıktır ki kanıyor aldanmışlığımız!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
Vakti kuşandı nizam! Örtünsün sözleri aşk! Esirgenen ve bağışlanan sırrı kemiriyor zihnini hayatın! Beynini duvarlara çarpıyor hayat! Evveliyatın gölgesine değen teni, ferahlığın ummanında dalmalara imreniyor özce! Fıtrat, kanayan yaranın merhemi!
Sözlerimiz mi üşüdü ne! Bu sükûtu da kim, niye sustu?
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
Bezdi ağlamaktan içimizin göğü!
Zamanın dizleri dibine çökmüş de hâl dilenen anlatılamayış, ehil bir ıstırabın közlerinde dirilmeye biriktiriyor kalbini! Güneşe dön yüzünü ey aldanmışlığa demir atmış idrak!
Göç başladı güneşe! Kalbin, dem tutsun aşka dair!
Bir köşede görürsen kalbiyle gören fakat avuçları kanayan âmâ aynalara bakmaktan utan
ey gönlü buruşmuş hayat!
Terazi ağlıyor Ey Rabb; güllerin gözlerinde çiselenmiş yazık ki hayat!
İdam fermanı kanıyla imzalayan âşık alnında aklarla gidiyor da görenlerin kalbi kör!
Zihnimizde ufalanıyor kemikleşmiş hayat! Gönül gözü görmeyen biz; niyedir ki tutunduğumuz dallarda merhamet arıyoruz!
Ah, döküldü gönlümüzden özlemez bahar bizi!
Ey esirgeyen ve bağışlayan!
Ey Rahman ve Rahim olan!
Ey Rabb;
Körlere ayna dağıtıyor düzen!
 
Üst