"Kişi kendisi için istediğini kardeşi için de istemedikçe olgun bir imana ermiş olmaz." (Hadis-i Şerif)
Bundan iki yıl önce yine bir kış döneminde “Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” diyerek yola çıkmıştık. Yaklaşık altı ay süren bir koşturmacanın ve her çeşidine şahit olduğumuz bir hayır yarışının ardından “Elhamdulillah” dediğimiz bir netice çıktı ortaya, yüz akı bir hikaye: Mobil Fırın...
Bir avuç üniversiteli gençliğin parlattığı kıvılcımın, “şahidim, öyleyse sorumluyum” diyen bir gençlik tarafından dev bir ateş topuna çevrilmesiydi Mobil Fırın. Kardeşlerimiz açlardı, ekmeğe ihtiyaçları vardı ve o anın sınavı kardeşlerimizin karınlarını doyurabilmekti. Türkiye’nin her yanından gençler omuz omuza verdi ve koskoca bir tırı kardeşlerimize fırın olarak iletti.
Şimdi yine şahidiz, kardeşlerimiz açlıktan yana sızlanmıyorlar belki ama daha kalın giyinip kombiyi sonuna kadar açma ihtiyacı hissettiğimiz şu günlerde onlar da aynı şeyden yakınıyor: Hava soğuk, öldürecek kadar!
Hep beraber omuz verip de gönderdiğimiz Mobil Fırın’la yüzü gülen Halep’li Zehra’nın, Azez’li Mahmud’un ve İdlip’li Ömer’in soğuktan dolayı yüzü asık bugünlerde. Ayaklarına kalın bir çoraba, sırtlarında sıkı bir monta ve dokusuna şefkat sindirilmiş bir battaniye tarafından kucaklanmaya ihtiyaçları var.
Sizi yeni bir hayra davet ediyoruz. Omuz verilmesi gereken yeni bir yükümüz, taşınacak ağır bir bohçamız var: Dertli Battaniye. Mahmud’un, Zehra’nın, Ömer’in ısınmaya ve bizim yeni bir sevap çeşmesine ihtiyacımız var. Genciz, şahidiz ve sorumluyuz. Bir kere yaptık, öyleyse bir daha yapabiliriz.
Gelin iki ay boyunca yine en sıcak gündemimiz kardeşlerimiz olsun. Onların ısınması için bir şeyler yapmadan ısınmak aklımıza gelmesin.
Gelin bu iki ay boyunca her sabah hep bu niyetle besmele çekelim...
Bismillah...
“şahidim, öyleyse sorumluyum”
dertlibattaniye.com
