Herkesi hoş kendimizi boş görmek nefsimizin işine gelmiyor değil mi?
Kendi kusur ve hatalarımızla meşgul olmaya , başkalarının ayıplarını örtmeye
çalışmalıyız.
Böylece nefsimizi haksız çıkarmış oluruz.
Çünkü en büyük haksızlığı yapan nefsimizdir.
Hesaba çıktığımız zaman falanca şu günahı niçin işledi diye sormayacaklar.
Sen bu günahla niçin geldin diye soracaklar.
Hiç kimseye gülünmez, hiç kimse ayıplanmaz.
Kimi ki ayıplarsak bir de dönüp baktığımızda bütün ayıpların kendimizde olduğunu ibretle görürüz.
Kimisi bir yerden. kimisi başka yerden kaymış fakat bizim kaydığmız nokta belki onlardan büyüktür.
Onun için hiç kimseyi ayıplamaya gelmez açıkmış saçıkmış sarhoşmuş hayır, hayır.
Herkes icraatını yapacak ve kendi ameli ile kabrine gömülecek.
Biz nefsimizle mücadele etmeye devam edeceğiz böyle şeylerle meşgul olmayacağız.
Bizim ayıbımız bize yeter başkasının ayıbını görmeye bile vaktimiz olmamalı.
Onun ayıbı onun olsun gıybet yapıp bir ayıp da biş işlemeyelim günaha girmeyelim.
Biz herkesi hoş kendimizi boş görelim.
Omuzumuza bir heybe asalım iki (ağızlı torba) iyiliklerimizi arka gözüne, kötülüklerimizi de ön gözüne koyalım.
Böylece yaptığımız günahları gördüğümüz zaman başkalarını ayıplayamayız.
Her zaman başkalarının faziletleriyle meşgul olalım.
Kendi günahlarımızı göz önünde bulundurmakla da ömrümüz boyunca tevbe
ve istiğfarı elden bırakmamış hiç kimseyi de hor ve hakir görmemiş oluruz.
H.Z. Allah c.c. cümlemizi kibirli kullardan eylemesin. Amin.
Sözler ve notlardan,
Hatemi veli h.z.
Ömer öngüt Efendi.
