Ya-sin-lam-ra...

[AhDe_VeFaLi]

​

" YA, SİN, LAM, RA "​

—bunlar sadece bildiklerim—​

X.​

Göz ardı edilen bir yaranın bütün bir ömrü kangren edip de ölümü, yağız bir tene mahpus edişinin tanığıyım!​

Bir ihmalin sabahında tükenmiş ne varsa ve “ne” en çok ne kadar tükenebilirse gördüm!​

Yangın vardı yaranın üstünde... Yara dediğim bir dağ başı... İçli bir ses...​

Yara dediğim yâre ulaştırılamamış mektupların mühresi...​

Yani gece gibi bir şey... Bir şey gibi çoğul.​

Önce yaşayan sonra yaşadıklarına ateşi tanık tutan bir meçhulü gördüm!​

Elleriyle bağlıyordu talihini...​

Ve gördüm ki sessiz harflerden geliyordu başa gelen!​

Oysa ben ‘ya’ idim. Seslenişin kalbiydim. ‘sin’siz kalacağımı nerden bilebilirdim...​

X..​

Kaleleri düşüyor gözlerimin. Kısa metrajlı hüzünlerle eğleşiyorum bir vakit!​

Vakit dediğim tuz ile buz arası! Suyun yakan yanı!​

Gümrah ırmakların inleyen nağmelerinde notaları düşmüş bir şarkı ne ise​

Ne ise karası çalınmış yazgı işte oydum ben!...​

Şehrin yerle bir edilmiş ayineleri ararken eczayı​

İçinde ateşi kelimeler döndüren düzü ters olmuş bir çarktım!​

Sağımdan bakanlamdedi... Soluma bakan noksan!​

Öyle ya ters düz edilmiştim, tanığım hazirandı.​

O gün almıştım muradımı... Görmüştüm olanı biteni.​

Rabırakmasa da yolun elini ben değildim son, biliyordum!​

Öyle ya noksandım.​

Raolmadan bir lam
ne kadar çevirirse içte dikeni güle o kadardım.​

Ra’sız kaldım, yoldaydım, yarımlarda sona vardım!​

V.​

Gözlerine kan sürer miydi bir güzel hiç?​

Hiç derman arar mıydı can, gözüne düşen ilk ağrıya?​

Hiç‘ya’ ‘sin’i olmadan geçer miydi akıldan?​

Hiç‘lam’ ‘ra’ olmadan düşer miydi tenhalara?​

Rab bağlamışsa, kul değer miydi?​

Kim derdi?​

Kim kendine dert ederdi
‘ya’yı... ‘sin’i... ?​

Ya‘sin’ ile bilindiyse bundan bananeydi..​

Ben harflerin sevisini bildim! Yoksa haddim değil besmelesiz anmak...​

Kalem eğmişse boynunu ben kıldan inceyimdir!​

Bitmişse söz, kendime gölgeyim sadece.​

Harflerin sevisini bildim...​

Vahiy arifesinde, Hıra çöl gülüyken ve and içilmişkentin’e, kutlu kente,​

Söylenmişlerin ve söyleneceklerin Rabbinin adiyle;​

Ya, sin...​

Lam, ra...​

—Duydum... And olsun duyduğuma, duyacağıma!​

Harflerin birbirine örtülü bir ‘nun’ ile bağlandığını bildim!-​

Eda Aktaş​

 

[Fatımatuzzehra]

Emeğine sağlık:tşk: