SELEME BİN DÎNAR'IN (r.a.) HALİFEYE NASİHATİ
Emevi Halifesi Süleyman bin Abdülmelik Medine-i Münevvere'ye gelince: "Burada Ashâb-ı Kirâm'ın devrine erişmiş bir kimse var mıdır ki görüşüp bir miktar sohbet edeyim?" diye sordu. Medineliler: "Medine'nin âlimi ve kâdısı Seleme bin Dînar (r.a.) takva sahibi bir zattır. Ashâb-ı Kirâm'dan bir kısmına erişmiştir ve onlardan hadîs-i şerîşer rivayet eder." dediler. Halife, adam gönderip davet etti. Aralarında şu konuşma geçti:
"İnsanların ölümü beğenmeyip kötü görmesinin sebebi nedir?" "İnsanlar âhiretini harab, dünyasını mamur eylediğinden, mamur olan mahalden harab mahalle gitmeyi kötü görüyor." "Allâh'ın huzuruna varmanın şeklini bana açıkla!" "İnsan ya güzel amel sahibidir veya kötü amel sahibidir. Güzel amel sahiplerinin Allâh'ın huzuruna varışı, bir kimsenin gurbetten vatanına; ailesine gitmesi gibidir ki, biran önce kavuşmak için koşar. Ama kötü amel sahiplerinin Allâh'ın huzuruna varması, firardan sonra yakalanıp, sahibine zorla geri getirilen kölenin hali gibidir." demesi üzerine Halife ağladı:
"Acaba Allah katında bizim halimiz nicedir?" dedi.
"Ey Süleyman! Kendini Allâh'ın kitabına arz eyle! İyi veya kötü halin ne ise görürsün."
"Benim halimi açıklayan âyet-i kerîmeyi Kitâbullah'ın neresinde bulurum?" diye sordu.
"Şüphesiz hayır ehli nimet içindedirler. Facirler; (aşırı isyana sapanlar) da cehennemdedirler" (meâlindeki İnfitar sûresinin 13 ve 14.) âyetlerinde bulursun"
"Bana nasihat olmaya en yakın hangi âyettir?"
"...Muhakkak ki Allâh'ın rahmeti, iyilik edenlere yakındır." (meâlindeki A'râf sûresinin 56.) âyet-i kerîmesidir." dedi. Halife ağladı ve bir müddet başını önüne eğip düşündükten sonra:
"Ne yapmalıyım? Bana söyle!"
"Ey Süleyman! Cenâb-ı Allah seni nelerden nehyetmişse, seni o şey ile meşgul görmesinden kork ve kaçın!
Sana her neyi emrettiyse, o emrettiği mahalde seni bulmamasından kork!"
...
Emevi Halifesi Süleyman bin Abdülmelik Medine-i Münevvere'ye gelince: "Burada Ashâb-ı Kirâm'ın devrine erişmiş bir kimse var mıdır ki görüşüp bir miktar sohbet edeyim?" diye sordu. Medineliler: "Medine'nin âlimi ve kâdısı Seleme bin Dînar (r.a.) takva sahibi bir zattır. Ashâb-ı Kirâm'dan bir kısmına erişmiştir ve onlardan hadîs-i şerîşer rivayet eder." dediler. Halife, adam gönderip davet etti. Aralarında şu konuşma geçti:
"İnsanların ölümü beğenmeyip kötü görmesinin sebebi nedir?" "İnsanlar âhiretini harab, dünyasını mamur eylediğinden, mamur olan mahalden harab mahalle gitmeyi kötü görüyor." "Allâh'ın huzuruna varmanın şeklini bana açıkla!" "İnsan ya güzel amel sahibidir veya kötü amel sahibidir. Güzel amel sahiplerinin Allâh'ın huzuruna varışı, bir kimsenin gurbetten vatanına; ailesine gitmesi gibidir ki, biran önce kavuşmak için koşar. Ama kötü amel sahiplerinin Allâh'ın huzuruna varması, firardan sonra yakalanıp, sahibine zorla geri getirilen kölenin hali gibidir." demesi üzerine Halife ağladı:
"Acaba Allah katında bizim halimiz nicedir?" dedi.
"Ey Süleyman! Kendini Allâh'ın kitabına arz eyle! İyi veya kötü halin ne ise görürsün."
"Benim halimi açıklayan âyet-i kerîmeyi Kitâbullah'ın neresinde bulurum?" diye sordu.
"Şüphesiz hayır ehli nimet içindedirler. Facirler; (aşırı isyana sapanlar) da cehennemdedirler" (meâlindeki İnfitar sûresinin 13 ve 14.) âyetlerinde bulursun"
"Bana nasihat olmaya en yakın hangi âyettir?"
"...Muhakkak ki Allâh'ın rahmeti, iyilik edenlere yakındır." (meâlindeki A'râf sûresinin 56.) âyet-i kerîmesidir." dedi. Halife ağladı ve bir müddet başını önüne eğip düşündükten sonra:
"Ne yapmalıyım? Bana söyle!"
"Ey Süleyman! Cenâb-ı Allah seni nelerden nehyetmişse, seni o şey ile meşgul görmesinden kork ve kaçın!
Sana her neyi emrettiyse, o emrettiği mahalde seni bulmamasından kork!"
...
