Uzmanlar, şekere olan düşkünlüğümüzün içgüdüsel olduğunu söylüyorlar. Yemek yediğimizde veya şekerli yiyecekler tükettiğimizde şeker, bağırsaklardan emilir ve kana karışır. Sinir hücrelerinin tek besin kaynağı olan şeker çok önemlidir. Çünkü sinir hücreleri şekeri depolayamaz sürekli olarak kanda ki akıştan kullanırlar. Bu nedenle kan şekeri düşen kişiler komaya girerler. Peki nedir şeker bağımlılığı?
Şeker ve insan ilişkisi doğum ile başlamaktadır. Son yıllarda yapılan araştırmalar, yeni doğan bebeklerin doğuştan şekere zaafları olduğunu ortaya çıkarmıştır. Bir çok bilim adamı şeker ile olan ilişkimizi evrimsel bir miras olarak görmektedir. Çünkü, gıdanın bulunmadığı dönemlerde yüksek kalorili yiyeceklerle beslenenler hayatta kalabiliyordu. Bugün obeziteye neden olan rafine şeker kullanımında ki artış Dünya Sağlık Örgütü tarafından uyarılara neden oluyor. Hatta çocuklarınıza çok fazla şekerli gıdalar vererek tatlıya bağımlı yapmayın diye uyarılar veriliyor.
Şeker, mutluluk hormonu olan serotonin’in salgılanmasını başlatmaktadır. Bu nedenle keyif vericidir. Şeker hemen ve ani bir keyif verici madde olduğundan kullanıldığın da rahatlama ve gevşeme yaratır. İşte bu nedenle şeker bağımlılığımız vardır. Fazla miktarlar da vücuda giren şeker, insülin salgısını hızla arttırır. Bu sayede daha fazla şekerli ve tatlı yeme ihtiyacı gelişir.
Son yapılan araştırmalar şeker konusunda dehşet verici verileri elimize veriyor. Hemen hemen yediğimiz ve içtiğimiz her gıdaya koyulan fruktoz, tatmin hissi vermediğini ve yedikçe daha fazla yediğimizi ya da içtiğimizi gösteriyor. Bu da yakın bir gelecekte dünyanın yarısından fazlasının şeker hastası olacağını kanıtlıyor. Dünya Sağlık Örgütü bu nedenle, ülkeleri uyarıyor ve fruktoz kullanımını azaltın diyor.
Ne yazık ki vücudumuz, meyvelerden ya da doğal bal, şeker pancarından aldığımız şeker ile früktozu ayıramıyor ve her türlü karaciğerde işleniyorlar. Bu noktada sağlık açısından önemli olan şey aldığımız şekerin miktarının önemidir. Buna göre kadınlarda günde 50 gr. , erkeklerde ise 70 gr. aşılmamalıdır.
Şeker ve insan ilişkisi doğum ile başlamaktadır. Son yıllarda yapılan araştırmalar, yeni doğan bebeklerin doğuştan şekere zaafları olduğunu ortaya çıkarmıştır. Bir çok bilim adamı şeker ile olan ilişkimizi evrimsel bir miras olarak görmektedir. Çünkü, gıdanın bulunmadığı dönemlerde yüksek kalorili yiyeceklerle beslenenler hayatta kalabiliyordu. Bugün obeziteye neden olan rafine şeker kullanımında ki artış Dünya Sağlık Örgütü tarafından uyarılara neden oluyor. Hatta çocuklarınıza çok fazla şekerli gıdalar vererek tatlıya bağımlı yapmayın diye uyarılar veriliyor.
Şeker, mutluluk hormonu olan serotonin’in salgılanmasını başlatmaktadır. Bu nedenle keyif vericidir. Şeker hemen ve ani bir keyif verici madde olduğundan kullanıldığın da rahatlama ve gevşeme yaratır. İşte bu nedenle şeker bağımlılığımız vardır. Fazla miktarlar da vücuda giren şeker, insülin salgısını hızla arttırır. Bu sayede daha fazla şekerli ve tatlı yeme ihtiyacı gelişir.
Son yapılan araştırmalar şeker konusunda dehşet verici verileri elimize veriyor. Hemen hemen yediğimiz ve içtiğimiz her gıdaya koyulan fruktoz, tatmin hissi vermediğini ve yedikçe daha fazla yediğimizi ya da içtiğimizi gösteriyor. Bu da yakın bir gelecekte dünyanın yarısından fazlasının şeker hastası olacağını kanıtlıyor. Dünya Sağlık Örgütü bu nedenle, ülkeleri uyarıyor ve fruktoz kullanımını azaltın diyor.
Ne yazık ki vücudumuz, meyvelerden ya da doğal bal, şeker pancarından aldığımız şeker ile früktozu ayıramıyor ve her türlü karaciğerde işleniyorlar. Bu noktada sağlık açısından önemli olan şey aldığımız şekerin miktarının önemidir. Buna göre kadınlarda günde 50 gr. , erkeklerde ise 70 gr. aşılmamalıdır.
