Ey Rabbim,
Biliyoruz ki, Senin kudretin hükmediyor aleme,
Biliyoruz ki, Senin hikmetin döndürüyor feleği,
Biliyoruz ki, Senin rahmetin getiriyor bütün sabahları…
Hani bir zamanlar meleklerin sormuştu ya,
“yeryüzünde kan dökecek, fesat çıkaracak insanlar mı yaratacaksın?”
Sen ise, sonsuz hikmetinle, sınırsız ilminle, nihayetsiz rahmetinle eşsiz lutfunla cevaplamıştın;
“Ben sizin bilmediğinizi bilirim” demiştin.
Ve meleklerin sırrına eremediğimiz bir mahcubiyetle,inceliğini kavrayamadığımız bir nazla,
“ey Rabbimiz” demişlerdi,
“Seni kusurdan, zulümden, anlamsız iş yapmaktan tenzih ederiz, biz bilmeyiz, Sen bilirsin, Senin bize bildirdiklerinden başkasını bilmeyiz.”
Rabbim,
Meleklerinin safiyetiyle yakarıyoruz şimdi,
Bu olup bitenleri anlamıyoruz,
Baharı özlemek dururken kan kokusunu özleyenlerin aramızda oluşunu anlamıyoruz.
Bir gülle hasbıhal etmek varken,amansız bir füzenin ateşiyle masumlara kin kusanların aramızda dolaşmasını anlamıyoruz.
Bir kuş cıvıltısıyla huzur bulmak varken,kara suratlı tankların uğultusunu,alev yüklü uçakların cayırtısını dinlemekten zevk alanların bizim gibi insan oluşunu anlamakta zorlanıyoruz.
Rahmetini umuyoruz Rabbim,
Hikmetinden sual ediyoruz,
Meleklerin mahcubiyetiyle yalvarıyoruz şimdi,
Meleklerin nazıyla sesleniyoruz sana,
Duy bizi Rabbim,
Biz senin indireceğin hayra öyle muhtacız ki,
Duy bizi Rabbim..
Kırık kalplerimiz en güzide duamız
Susmuş dillerimiz en parlak sözümüz…
Rabbim,
Dokundur rahmetini göğsümüze,
Al bu acıyla kanayan kalbimizi, kerbela’da,
alev toplarının kokusuyla,zalim silahların öfkesiyle susuz ve aç kalanların göğsüne götür.
Rabbim,
Dokundur şefkatini alnımıza,
Al bu baharı gören gözlerimizi,
Gazze'nin barut kokulu gecelerinde ağlayan bebelerin bakışlarına götür…
Rabbim,
Dokundur kudretini ellerimize,
Al bu tutan ellerimizi,necefte,derin yoksulluğun içinde iki zalim arasında kalmışlığın orta yerinde kıvranan masum annelerin ve çaresiz babaların ellerine dokundur.
Al bu ellerimizi,Gazzede ağzına alevler doldurulmuş,halepçede gözlerine gaz değmiş,annesinin acıyla buruşan yüzünde,korkuyla titreyen göğsünde,cennete uçmuş bebeklerin sarı saçlarına götür.
Rabbim,
Dokundur güneşi,ayı ve yıldızları çekip çeviren kudretini ellerimize,
Ve al bu ellerimizi,
Yüreği buz tutmuş,gözünü kan bürümüş,
Elleri bir bebeğin saçlarını okşamanın zevkinden yoksun kalmış,
Ruhları cehennem alevlerinin bile düşmekten korktuğu dehşet yangınlarında kavrulan,
Dilleri yalan kokulu,yüzleri karanlık dolu zalimlerin nursuz suratlarına indir.
Rabbim,
Gaybın sırlarını,kaderin gizliliklerini,kulaklarına işittirdiğin sevgili kulların,
Gazzeli Cüneyt,’in Abdulkadir’in kulaklarına erişen sırları, dokundur kulaklarımıza…
Ve al bu kulaklarımızı,
Yüzleri kararmış, Gözleri körelmiş,
Elleri kurumuş, ruhları yokluğun ateşinde kavrulmuş zalimlerin pişmanlık feryatlarını,
Dünyada şehit ettikleri masum, mazlum çocukların tanımsız bir neşeyle dinlediği hesap gününe götür..
