/göklere baktım,
bir de ne göreyim:
çığlıklar zift gibi../
fırtına dışarı da değildi.. kayalardan öcünü alırken dalgalar,mercanlar derindeydi. sessiz kalmak istesem olmadı. beceremedim. bu alem nasıl olur da beni perişan edebilir. yıllarca gezindiğim toprak bir gün mahpus edecek beni taa derinliklerine. ve beni ben kurtaramayacak. çıldıracağım. geceye baktım zift gibi. kendime baktım-bak(a)madım-bakındım kaldım. uçsuzum bucaksızım.
/volta attıracağım kelimelerime
yürü(me) daha çocuksun
sıretsizim ama biteceğim/
ne semud’u ne de ad’ı gördüm. helak edilmişe mi benziyorum yoksa. ölü(yüm) denizinden kaçtım. köşkleri(ni) hiç sevmedim. kaç(tım). peşimden bir nara ve ben koptum. mecalsizim. onların kaldırımı olmadı. yüzsüz(üm). ileriye gittim. tufanı hiç sorma kalbime. onu es geçtim. geçmeliydim. tekrar kaldırdım başımı göklere. bulutlar bu gece utanık. siyah bir zift ile perdelerini setreylemişler.
/iki noktadan sonra devam.
bana hiç sorma eskiyi hatırlamıyorum. nuh’u görmek isterdim./
bir garip sızı. anlamsız değilim. doğru söylüyorum. soylu alfabelerim aldatmaz beni. helen’lerin yurdundan gelmişsem-ki ben bir maksimilyanus’sam- haykırmalıyım çatılarından –ki kıtmir hayrete düş’sün-. filedelpiya dan bir huu sesi gelir de çatlatır yeri ve göğü. ezel bezminde şahidim, onlar var(dı), onlar yar(dı). kıtmir olsam da kapısında ben bir hiç’im. haşa kıtmir’e boynum bükük! sen sus,eriyeceksin bir mumun aşk ateşinde-ki kıtmirliğe kabul edeler-
/bitirmeliyim.
daha kaldıramayacağım hiçbir şey. şimdilik ölme(me)liyim../
sen ey kitli kapı!
hayalimden düş(me)!
vakti gelecek getiren götürecek!
yalan değil’sin.
vakit:sıfır ‘iki’(idi)
on.nisan.ikibinsekiz
Hakan Taha
on.nisan.ikibinsekiz
Hakan Taha
