Ferman ne demektir?

[ma'vera]

Ferman:
f. Emir. Tebliğ.


Fermân-ıİlâhi:
Allah'ın fermanı.


Ferman-ber:
İtaatli ve muti olan. Hakkında emir çıkarılan. Fermanlı.


Ferman-berdâr:
f. Fermana uyan, emre uyan.


Ferman-dih:
f. Hükmü geçen, verdiği emri dinlenen.


Ferman-fermâ:
Hüküm süren, emir veren, emir buyuran, hüküm fermâ.


Ferman-revâ:
f. Pâdişah, hükümdar.
* Emri kabul edilen.


Fermâyiş:
f. Emretmek. Buyurmak.


Fermude:
f. Buyruk. Emir. Kumanda.


K:Yeni Lûgat