Son günlerde sıkça düşünür olduğum, sizlerin de aynı nisyan içerisinde olmanızı istemediğim bir mevzu..
Önce nefsim, sonra da sizler adına uyarı niteliğinde yazılmış bir yazıdır bu…
“Onlar ayaktayken, otururken ve yanları üzerine yatarken (her vakit) Allah’ı anarlar ” diye buyuruyor Rabb. (Ali İmran-191)
Onlar?
Peki biz Onlardan mıyız?
Yoksa gaflete düşüp yalnızca ağır imtihanlara tabi tutulurken, sıkıntı ve korku anlarında Allah’ı ananlardan mı? Biz kimlerdeniz?
Geçenlerde akşam üzeri, kulübesinden dışarıya salınmış olduğundan habersiz olduğum köpek, karanlıkta aniden önüme çıkıverdi. Rabbe sığındım…
Trafikte kaza tehlikesi atlattığımda da O’na sığınmıştım…
Ruhumdaki huzursuzluğu gidermesi için yardım istediğim elbette ki Rabb’di…
Hayatımın birçok döneminde payıma düşen imtihanlarımla uğraşlarımda, diğer dönemlere oranan Rabbe daha çok yakınlaştım.
Daha çok nafile ibadet…
Daha çok tesbihat ve daha çok dua…
Şimdi düşünüyorum da.. Yüzmeyi öğrenmek için, boğulma tehlikesi atlatmayı hangimiz bekler?
“Onlar” gibi olabilmemiz için sıkıntı içersinde olmamız mı gerekli?
Yoksa O’na yakın olabilmek adına O’ndan sıkıntı istemek mi?
Şimdi Rahmetini esirgemeyen Rabb ya gün gelir de samimi bulmazsa bizi?
Bizi daima en zor anlarında arayan, asla yanımızda olmazken sıkıntısı var diye bize gelen (çokta samimi bulmadığımız) dostlarımız gibi olmayalım biz..
En yakın Dostumuz olan Allah’a karşı samimiyetimizde kusur bulundurmayalım. O Allah ki bizim en Vefakar Yarimiz..
Öyleyse fani sevgilileri hatırımızdan çıkarmadığımız gibi değil! Ezel ve Ebed olan Sevgiliye yakışacak biçimde daha fazla, daha içten ve daha samimi yer verelim kalbimizde, kalbimizin yegane Sahibi ve Layığı olan Rabbimize.. Hüznümüzde ve Sevincimizde..
Tıpkı Onlar gibi…
İşte yol gösteriyor Rabb;
Onlar ki “ayaktayken, otururken ve yanları üzerine yatarken (her vakit) Allah’ı anarlar ”
“Rabbinin ismini an ve her şeyden kesilerek O’na çekil (O’na bütün varlığınla yönel” Müzemmil-8
“O halde anın Beni, anayım sizi; Bana şükredin, nankörlük etmeyin” Bakara-152
“Muhakkak ki Allah’ı anmak en büyük iştir ve Allah, her ne işlerseniz bilir”…
Ankebut-45
Analım Rabb’i… Biricik Hüküm ve Hikmet Sahibini..
Analım anılması gereken en Yüce Sevgiliyi…
Gökyüzünde adımızın anılması adına.. Analım yeryüzünde Rabbi..
Anılasınız…
Önce nefsim, sonra da sizler adına uyarı niteliğinde yazılmış bir yazıdır bu…
“Onlar ayaktayken, otururken ve yanları üzerine yatarken (her vakit) Allah’ı anarlar ” diye buyuruyor Rabb. (Ali İmran-191)
Onlar?
Peki biz Onlardan mıyız?
Yoksa gaflete düşüp yalnızca ağır imtihanlara tabi tutulurken, sıkıntı ve korku anlarında Allah’ı ananlardan mı? Biz kimlerdeniz?
Geçenlerde akşam üzeri, kulübesinden dışarıya salınmış olduğundan habersiz olduğum köpek, karanlıkta aniden önüme çıkıverdi. Rabbe sığındım…
Trafikte kaza tehlikesi atlattığımda da O’na sığınmıştım…
Ruhumdaki huzursuzluğu gidermesi için yardım istediğim elbette ki Rabb’di…
Hayatımın birçok döneminde payıma düşen imtihanlarımla uğraşlarımda, diğer dönemlere oranan Rabbe daha çok yakınlaştım.
Daha çok nafile ibadet…
Daha çok tesbihat ve daha çok dua…
Şimdi düşünüyorum da.. Yüzmeyi öğrenmek için, boğulma tehlikesi atlatmayı hangimiz bekler?
“Onlar” gibi olabilmemiz için sıkıntı içersinde olmamız mı gerekli?
Yoksa O’na yakın olabilmek adına O’ndan sıkıntı istemek mi?
Şimdi Rahmetini esirgemeyen Rabb ya gün gelir de samimi bulmazsa bizi?
Bizi daima en zor anlarında arayan, asla yanımızda olmazken sıkıntısı var diye bize gelen (çokta samimi bulmadığımız) dostlarımız gibi olmayalım biz..
En yakın Dostumuz olan Allah’a karşı samimiyetimizde kusur bulundurmayalım. O Allah ki bizim en Vefakar Yarimiz..
Öyleyse fani sevgilileri hatırımızdan çıkarmadığımız gibi değil! Ezel ve Ebed olan Sevgiliye yakışacak biçimde daha fazla, daha içten ve daha samimi yer verelim kalbimizde, kalbimizin yegane Sahibi ve Layığı olan Rabbimize.. Hüznümüzde ve Sevincimizde..
Tıpkı Onlar gibi…
İşte yol gösteriyor Rabb;
Onlar ki “ayaktayken, otururken ve yanları üzerine yatarken (her vakit) Allah’ı anarlar ”
“Rabbinin ismini an ve her şeyden kesilerek O’na çekil (O’na bütün varlığınla yönel” Müzemmil-8
“O halde anın Beni, anayım sizi; Bana şükredin, nankörlük etmeyin” Bakara-152
“Muhakkak ki Allah’ı anmak en büyük iştir ve Allah, her ne işlerseniz bilir”…
Ankebut-45
Analım Rabb’i… Biricik Hüküm ve Hikmet Sahibini..
Analım anılması gereken en Yüce Sevgiliyi…
Gökyüzünde adımızın anılması adına.. Analım yeryüzünde Rabbi..
Anılasınız…
Son düzenleme:
