Mademki depremleri ve afetleri Allah (c.c.) yaratıyor. Peki, onun sonsuz şefkati ve merhameti böyle dehşetli bir hadiseye nasıl müsaade ediyor?
Bu sorunuzu yukarıda verdiğimiz ameliyat örneğini biraz daha açarak cevaplayalım. Bir anne düşünün. Elinde avucunda ne kadar parası varsa hepsini alıyor ve iki yaşındaki hasta yavrusu ile birlikte hastaneye gidiyor. Para ile birlikte çocuğu beyaz önlüklü adamlara teslim ediyor. Beyaz önlüklü adamlar çocuğu bir masaya yatırıyorlar. Ellerini ve ayaklarını bağladıktan ve onu bayılttıktan sonra, ellerine aldıkları bıçaklarla birer kasap gibi masum çocuğa saldırıp karnını yarıyorlar. Ciğerlerini çıkarıp onunla adeta oynuyorlar. Uzun süren bu muameleden sonra tekrar ciğerlerini yerine koyup karnını dikiyorlar. Ardından getirip annesine teslim ediyorlar. Beyaz önlüklü adamlara para vermesi yetmiyormuş gibi, tekrar tekrar teşekkür ederek ayrılan bir annenin bu hali zahiren şefkatle bağdaşabilir mi? Bu olsa olsa bir cinayettir, caniliktir demez miyiz?
Neden? Çünkü olaya tam vakıf değiliz ve kesip biçmenin bütün karelerini; öncesini ve sonuçlarını göremedik.
Hâlbuki çocuk kanser hastası idi. Ameliyat olmazsa -muhtemelen- birkaç ay sonra ölecekti. Beyaz önlüklü adamlar kasap değil, operatör ve uzman doktorlardı. Yaptıkları iş, adam doğrama değil, ameliyattı. Bu ameliyatla çocuk sağlığına kavuş-muş oldu ve ölümden kurtuldu. Annenin yaptığı canilik değil, meğer tam da bir anneye yakışan yüksek bir şefkat örneği imiş.
Depremler ve musibetler de böyledir. İşlediğimiz günahlar, yaptığımız yanlışlar, maruz kaldığımız haramlar, şükürsüzlükler, bizde adeta manevi hastalıklar oluşturuyor. Bu halimizle ölsek, dehşetli olan cehenneme gideceğiz. Ama sonsuz şefkat sahibi olan Allah’ın merhameti buna müsaade etmiyor; depremler veya başka musibetlerle bizleri adeta ameliyat ediyor ve günahlardan temizleyerek cennetine gönderiyor. Ameliyatlar ise; ağrısız sızısız olmuyor.
Not: Bu çalışma Bediüzzaman Said Nursi’nin “Sözler”adlı kitabının “On Dördüncü Söz” Risalesinde geçen deprem konusundan yararlanılarak hazırlanmıştır. (SUFFA VAKFI)
Bu sorunuzu yukarıda verdiğimiz ameliyat örneğini biraz daha açarak cevaplayalım. Bir anne düşünün. Elinde avucunda ne kadar parası varsa hepsini alıyor ve iki yaşındaki hasta yavrusu ile birlikte hastaneye gidiyor. Para ile birlikte çocuğu beyaz önlüklü adamlara teslim ediyor. Beyaz önlüklü adamlar çocuğu bir masaya yatırıyorlar. Ellerini ve ayaklarını bağladıktan ve onu bayılttıktan sonra, ellerine aldıkları bıçaklarla birer kasap gibi masum çocuğa saldırıp karnını yarıyorlar. Ciğerlerini çıkarıp onunla adeta oynuyorlar. Uzun süren bu muameleden sonra tekrar ciğerlerini yerine koyup karnını dikiyorlar. Ardından getirip annesine teslim ediyorlar. Beyaz önlüklü adamlara para vermesi yetmiyormuş gibi, tekrar tekrar teşekkür ederek ayrılan bir annenin bu hali zahiren şefkatle bağdaşabilir mi? Bu olsa olsa bir cinayettir, caniliktir demez miyiz?
Neden? Çünkü olaya tam vakıf değiliz ve kesip biçmenin bütün karelerini; öncesini ve sonuçlarını göremedik.
Hâlbuki çocuk kanser hastası idi. Ameliyat olmazsa -muhtemelen- birkaç ay sonra ölecekti. Beyaz önlüklü adamlar kasap değil, operatör ve uzman doktorlardı. Yaptıkları iş, adam doğrama değil, ameliyattı. Bu ameliyatla çocuk sağlığına kavuş-muş oldu ve ölümden kurtuldu. Annenin yaptığı canilik değil, meğer tam da bir anneye yakışan yüksek bir şefkat örneği imiş.
Depremler ve musibetler de böyledir. İşlediğimiz günahlar, yaptığımız yanlışlar, maruz kaldığımız haramlar, şükürsüzlükler, bizde adeta manevi hastalıklar oluşturuyor. Bu halimizle ölsek, dehşetli olan cehenneme gideceğiz. Ama sonsuz şefkat sahibi olan Allah’ın merhameti buna müsaade etmiyor; depremler veya başka musibetlerle bizleri adeta ameliyat ediyor ve günahlardan temizleyerek cennetine gönderiyor. Ameliyatlar ise; ağrısız sızısız olmuyor.
Not: Bu çalışma Bediüzzaman Said Nursi’nin “Sözler”adlı kitabının “On Dördüncü Söz” Risalesinde geçen deprem konusundan yararlanılarak hazırlanmıştır. (SUFFA VAKFI)
