4.günün sahabesi: hz.ALİ (r.a)

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Beddua yerine dua...Ma'rûf-ı Kerhi Hazretleri bir gün talebelerini toplar Dicle kenarındaki hurmalıklara çekilir sohbet ederler. Bu esnada nehirden bir kayık geçer. İçinde birkaç bıçkın genç. Hem içki içerler, hem şarkı söylerler. Bir ara hepten şirazeden çıkar, naralar atarlar. Talebeler bu edepsizliğe çok bozulur. Hatta içlerinden bazıları
-Ah şu kayık bir devrilse de günlerini görseler, derler

Ardarda patlayan kahkahalardan ders yapılamaz olunca mübarek o yana döner. Ellerini açar ve;

- Ya Rabbi, Sen bu kullarını dünyada neşelendirdiğin gibi ahirette de neşelendir. Onlara hidayet ve istikamet nasip eyle, der.

İşte tam o sıra gençlerden biri sahildeki sohbetin farkına varır, arkadaşlarını uyarır. Mübareği görünce derlenir toparlanırlar. Hatta sazlarını kırar, destileri suya atarlar. Mahçup mahçup gelir, Şeyh Mar'uf'un ellerine kapanırlar. O günden sonra sohbetin müdavimlerinden olurlar.
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
RÜKNEDDÎN EBÜ’L-FETH

Hindistan’ın büyük velîlerinden. Dedesi Şeyhülislâm Behâüddîn Zekeriyyâ ve babası Şeyh Sadreddîn’den ilim ve feyz aldı. Yüksek dedesinin bütün mânevî mîrâslarına sâhib oldu. Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî ve Ferîdüddîn Şeker Genc gibi Çeştiyye büyükleriyle görüştü. Şihâbüddîn Sühreverdî hazretlerinin yolunda dîn-i İslâma hizmet ile meşgûl oldu. Doğum yeri olan Mültan’da binlerce talebe yetiştirdi. Zamânın büyüklerinden Nizâmüddîn Evliyâ ile sohbet etti. Sultanlara ve diğer insanlara emr-i mârûf yapıp, Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bildirdi. 1320 (H.720) yılından sonra Mültan’da vefât etti.

Rükneddîn Ebü’l-Feth, bir talebesi tarafından toplanan Mecma’ul-Ahbâr adlı eserdeki bir mektubunda buyurdu ki:

“O azîz, kesin olarak bilmelidir ki, insan iki şeyden ibârettir. Sûret ve sıfat. Hüküm sıfata göredir, sûrete göre değil. Hadîs-i şerîfte; “Allahü teâlâ, sûretlerinize ve amellerinize bakmaz, kalblerinize bakar” buyruldu. Ama sıfatın hükmü, hakîkat üzere, ancak âhirette görünür. Çünkü orada her şeyin hakîkatı zâhir olur. Bu sûret gidicidir ve herkes kendi sıfatına uygun şekilde haşrolunur. Nitekim Bel’am-ı Bâurâ, o kadar tâatiyle birlikte, köpek sûretinde haşrolunacaktır. A’râf sûresi 176. âyet-i kerîmede meâlen; “Onun hâli köpeğe benzer” buyruldu. Bunun gibi zulmeden, başkasının malına, canına tecâvüz eden, kendini kurt sûretinde; kibirli olan, kaplan sûretinde; bahîl ve harîs olan da, kendini domuz şeklinde bulacaktır. Kâf sûresi 22. âyet-i kerîmede meâlen; “Şimdi senin perdeni açtık! Artık bugün gözün keskindir” buyrulması, bunu gösterir. İnsan, bu kötü sıfatlardan temizlenmedikçe, hayvanlar sırasında yer almaktadır. A’râf sûresi 179. âyet-i kerîmede meâlen; “İşte onlar, hayvanlar gibidir; doğrusu daha sapık ve aşağıdırlar” buyruldu. Nefsin tezkiyesi, temizlenmesi ise, ancak Allah’a sığınmak ve O’ndan yardım istemekle mümkündür. Yûsuf sûresi 53. âyet-i kerîmesinde meâlen; “Ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefs, gerçekten kötülüğü şiddetle emreder. Ancak Rabbimin koruduğu nefs müstesnâdır. Çünkü Rabbim Gafûrdur, Rahîmdir” buyruldu. Hakk'ın ihsânı ve yardımı olmadıkça, nefs tezkiye olmaz. Nûr sûresi 21. âyet-i kerîmede meâlen; “Eğer üzerinize Allah’ın ihsânı ve rahmeti olmasaydı, içinizden hiçbiri ebediyyen (günah kirinden) temize çıkamazdı. Fakat Allah dilediğini temize çıkarır” buyruldu. Bu ihsân ve rahmetin alâmeti, ayıplarının kendine gösterilmesidir. Bütün kâinâtın yanında yok hükmünde olduğu ilâhî azametin nûrundan bir şuâ onun kalbinde parlasa; bütün dünyâ büyüklükleri, onun nazarında toprak hükmünde olur. Kalbinde dünyâ ehlinin kıymeti kalmaz. Bu hâl kalbini kaplayınca; dünyâ ehlinin tutulduğu hayvânî sıfatlarından nefret eder ve onların yerine, melek ahlâkının sıfâtlarının görünmesini ister. Zulüm, gadap, kibir, bahillik ve hırs yerine; af, hilm, tevâzu, cömertlik ve îsâr hâsıl olur. Bütün bunlar, âhireti isteyenlerin hâlleridir. Hakk'ı isteyenlerin hâlleri ise, bunlardan daha yüksektir. “Allah’ın ahlâkı ile ahlâklanınız” hadîs-i şerîfi, onların hâline uygundur. Herkesin anlayışı buna erişemez. Beyt:

“Ahdim vardır ki, senden gayri dost etmeyeyim,
Şartım vardır ki, senden başka istemeyeyim.

Şeyh Rükneddîn bir talebesine nasîhat edip şöyle buyurdu: “Amellerde mütâbeat, yâni Resûlullah’a ve getirdiklerine uymak; uzuvları, O’nun yasak ettiği ve mekruh buyurduğu işlerden, söz ve fiil olarak uzak tutup bağlamak, faydasız meclis ve toplantılara gitmemektir. Tâlibi, Hak’tan meşgûl edip alıkoyan her şey, o vaktin mâlâyânîsi, yâni faydasızı, boş şeyi demektir. Bâtılların sohbetinden, arkadaşlığından kaçınmalıdır. Hakk'ı istemeyen ise, hakîkatte bâtıldır.”

Şeyh Rükneddîn, Sultan Kutbüddîn Mübârek Şah zamânında, Dehlî’ye gitti. Sultan kendisini dâvet etmiş, onu, halk arasında büyük hürmet gören ve çok sayıda talebesi olan Nizâmüddîn Evliyâ’nın nüfûzunu azaltmak için kullanmak istemişti. Nizâmüddîn Evliyâ, Dehlî’de bütün insanlara nasîhat ediyor, İslâmiyete aykırı iş yapmaya müsâade etmiyordu. Nizâmüddîn Evliyâ, şehir dışında Alâî Havuzu denilen yere kadar gidip, Dehlî’ye gelmekte olan Şeyh Rükneddîn’i karşıladı. Oradaki bir dergâhta oturup sohbet ettiler. Şeyh Rükneddîn, Sultan Kutbüddîn’in meclisini şereflendirince, sultan; “Sizi şehir halkından kim karşıladı?” diye sordu. Şeyh Rükneddîn; “Şehrin en iyisi” cevâbını verip, sultânın Nizâmüddîn Evliyâ hakkındaki kötü zannını ortadan kaldırdı.

Büyüklerin hâl ve hayâtını anlatan Siyer-ül-Evliyâ kitabında, Şeyh Nizâmüddîn Evliyâ ile Şeyh Rükneddîn Ebü’l-Feth’in bu karşılaşmaları şöyle anlatılır: Şeyh Nizâmüddîn ve Şeyh Rükneddîn namaz kıldılar. Daha sonra Şeyh Nizâmüddîn, Şeyh Rükneddîn’in yanına vardı. Bir müddet sohbet ettiler. Ertesi gün Şeyh Nizâmüddîn, bugün kabrinin bulunduğu yere gitti. Orada yeni inşâat yapılıyordu. Âniden; “Şeyh Rükneddîn geliyor!” sesleri işitildi. Şeyh Nizâmüddîn, o gün orada büyük bir ziyâfet verdi. Yolculuk sebebiyle ayakları ağrıyan ve taht-ı revan üzerinde oturan Şeyh Rükneddîn’in önünde, yanındakilerle birlikte oturup sohbet ettiler. Şeyh Rükneddîn’in kardeşi Şeyh İmâdüddîn İsmâil şöyle bir suâl yöneltti: “Büyüklerin bir araya gelmesi, ganîmettir. Onların nefeslerinden hâsıl olan faydadan daha iyi bir şey yoktur. Bu fakîrin hâtırına, Resûl-i ekremin Medîne’ye hicretindeki hikmet ne olabilir diye geldi.” Şeyh Rükneddîn; “Gâliba onun hikmeti; Resûl-i ekreme verilmesi takdîr olunan bâzı kemâl dereceleri vardır ki, bunların zuhûrunun, bu dünyâda Resûlullah efendimizin Suffa Eshâbı ile sohbet etmesine bağlı kılınmış olmasıdır” buyurdu. Şeyh Nizâmüddîn de; “Bu fakîrin hâtırına gelen şöyledir ki; onun hikmeti, Medîne’de bulunup da, Resûlullah efendimizin sohbetine kavuşması imkânsız gibi olan bâzı fakîrlerin bu nîmetle şereflenmiş olmalarıdır” buyurdu. Derler ki, bu iki büyüğün, bu sözlerinden murâdları; birbirlerine karşı olan tevâzularıdır. Şeyh Rükneddîn’in maksadı: “Bizim buraya gelmekliğimiz, kemâlimizi arttırmak ve istifâde etmektir.” Şeyh Nizâmüddîn’in bu sözünden murâdı; "Şeyh Rükneddîn’in Dehlî’ye geliş maksadı, olgunlaştırmak ve faydalı olmaktır” demekti. Siyer-ül-Evliyâ kitabının müellifi burada şu açıklamayı ilâve eder: “Bu fakîr derim ki; hiç şüphe yoktur ki, Eshâb-ı Suffanın sohbetine bağlı olan Resûlullah efendimizin kemâl derecesi, irşâd ve olgunlaştırmak idi. Bununla dâveti yapmış, sevap kazanmış ve derecelere kavuşmuş olur. Yoksa murâd, hâşâ zâtının kemâli değildir.”

O hâlde, iki sözün de mânâsı aynı olur. Bu karşılama yemeğinden sonra, hizmetçi, birkaç parça iyi kumaşı ve ince bir mendile bağlanmış yüz altını şeyhin ayağının altına koydu. Şeyh Rükneddîn; “Altınını, paranı gösterme!” buyurdu. Şeyh Nizâmüddîn cevâbında: “Zehâbeke ve mezhebek, gidişini ve gittiğin yolu, yâni; altın, yolu örtmektir ve dervişin hâlinin örtüsüdür. Derviş, avâmın gözünden bununla saklanır” buyurdu. Şeyh Rükneddîn, bunları alıp almamakta tereddüd etti. Bunun üzerine Şeyh Nizâmüddîn, o mendili Şeyh İmâd’a teslim etti.

Bir başka zaman Şeyh Rükneddîn, hastalanan Şeyh Nizâmüddîn’i ziyâret etti. “Zilhiccenin onudur. Herkes bir sebeble hac sevâbını bulmaya çalışsın. Ben, Şeyh-ül-meşâyıhın ziyâret saâdetini bulmaya çalıştım” buyurdu. Bundan sonra Şeyh Nizâmüddîn vefât etti. Cenâze namazında Şeyh Rükneddîn bulundu ve; “Anlaşılıyor ki, bizi üç sene Dehlî’de tutmalarının sebebi, bizi bu nîmete kavuşturmaktı” buyurdu ve kısa bir zaman sonra yurduna döndü.

KİMSEYE İYİLİK VE KÖTÜLÜK YAPMAZDIM

Şeyh Rükneddîn, talebelerinden birine yazdığı mektubunda şöyle buyurur: “Bir gün Emîr-ül-Müminîn hazret-i Ali; “Ben hiç kimseye aslâ iyilik ve kötülük etmedim” buyurdu. Oradakiler bu söze hayret ettiler ve; “Ey Emîr-ül-müminîn, belki sizden hiç kimseye karşı bir kötülük meydana gelmiş değil, ama iyilik için ne buyurursunuz?” dediler. Buyurdu ki: “Allahü teâlâ, Câsiye sûresi 15. âyetinde meâlen; “Sâlih (iyi) amel eden kendine, kötülük eden de kendine etmiş olur” buyurdu. O hâlde benden meydana gelen her iyilik ve kötülük, aslında benim içindir ve banadır, başkasına değil.” Bu sebebledir ki büyükler; “Bu, kişinin iyiliği için yeter” demişlerdir. Beyt:

Mâdem bildin her şeyin faydası kendindedir,
O hâlde hep iyilik etmek daha iyidir.

Akıllı olana, dünyâ ve âhiret işlerinde bu kadar nasîhat yeter.”

AĞZI YIKAMANIN HİKMETİ

Mecma’ul-Ahbâr’da bildirildiğine göre; birgün şehid sultan Gıyâseddîn Tuğluk Şah, Mevlânâ Topal Zahîreddîn’e; “Şeyh Rükneddîn’den hiç kerâmet gördün mü?” diye sordu. Mevlânâ da şöyle anlattı: “Bir Cumâ günü bir grup kimsenin, Şeyh Rükneddîn’in elini öpmek için toplandıklarını gördüm. İçimden; “Acabâ Şeyh hazretleri sihirbaz mıdır? Ben de âlimim, bana hiç kimse gelmez” dedim. Sabahleyin Şeyh’in huzûruna gidip; “Ağzı ve burnu yıkamanın hikmeti nedir?” diye sorup, onu imtihan edecektim. Gece yatınca, rüyâmda hazret-i Şeyh, bana bir miktar tatlı verdi ve sabaha kadar onun tadını damağımda hissettim. “Kerâmet böyle mi olur?” diye düşündüm. “Şeytan, bilmeyenleri bu gibi şeylerle yoldan çıkarabilir” diye düşünüp, imtihân etmek niyetimden vazgeçmedim. Sabah erkenden Şeyh’in huzûruna vardım. Şeyh; “Sizi bekliyordum” deyip konuşmaya başladı; “Cünüblük iki çeşittir. Biri kalbin, diğeri bedenin cünüblüğü. Bedenin bu husustaki cünüblüğü bellidir. Kalbin cünüblüğü ise uygun olmayan kimse ile sohbet etmekten hâsıl olur. Bedenin cünüblüğü su ile giderilip, temizlenir. Ama kalbin cenâbeti, göz yaşı ile giderilir” buyurduktan sonra şöyle devâm etti: “Suyun temizlemesi ve cünüblüğü gidermesi için üç sıfat lâzımdır. Bunlar; renk, tad ve kokudur. Bunun için dînimiz, mazmaza ve istinşâkı, yâni ağza ve burna su vermeyi abdestte öne aldı. Böylece; tat mazmaza, koku istinşâk ile gerçekleşir” buyurdu. Rükneddîn’in söze başlaması ile, ter dökmeğe başlamam bir oldu. Sonra Şeyh; “Şeytan, Peygamberimizin şekline giremediği gibi, hakîkî mürşid-i kâmilin sıfat ve şekline de giremez. Çünkü onun Peygamber efendimize tam mütâbeatı ve bağlılığı vardır. Mevlânâ Zahîreddîn’in söz ilminden nasîbi var, ama hâl ilminden bir şeyi yoktur” buyurdu.”

1) Ahbâr-ül-Ahyâr; s.69
2) Siyerü’l Evliyâ
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.11, s.4
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
İslam toplumunun kendisine sorması ve üzerinde çok ama çok düşünmesi gereken bir soru var. ACABA kur’anı her okuyan aynı şeyi mi anlar. Günümüzde bu kargaşanın sebebi nedir. Neden aynı konularda farklı şeyler anlıyoruz kur’andan? Sanırım bu soruyu kendimize sorup önce aklın sonrada kur’anın süzgecinden geçirerek bir cevap bulmalıyız. Gelin birlikte düşünerek bu soruya bir cevap arayalım.

Okulda eğitim görürken sınıf mevcudunun hepsi aynı kitaptan aynı bilgileri okumalarına rağmen, aynı oranda bilgi alamadığını görürüz. Kimisi değer olarak on puanlık anlarken kimisi sekiz, beş ya da üç puanlık bir bilgiyi hafızasına geçirdiğini görürüz. Öğretmende zaten bunu tespit için imtihan yapar, yani kitaptan algıladıkları oranı ölçer. Hâlbuki kitabın yazarı o bilgiyi alabildiğince kolaylaştırılmış bir şekilde yazmıştır. Çünkü hiçbir yazar yazdığı kitabı zor anlaşılacak şekilde değil, tam tersine en kolay nasıl anlaşılır mantığını kullanır. Yazarların en çok dikkat ettiği konuda budur zaten, toplumun geneline hitap edecek üslupta kitap yazmaktır amaç. Peki, öğrencilerin aynı kitabı neden farklı oranlarda algıladığını düşünelim şimdide. Hepimizin yaşadığı bu tecrübeden yola çıkarak izlenimlerimizden cevap arayalım. Bazı öğrenciler vardır, dikkatle öğretmeni dinler konuyu iyi öğrenmek için çevresiyle ilgilenmeden dikkatini dağıtmadan kendisini öğretmene verir, anlatılanı anlamak için. Hatta bu öğrenciler ben evde doğru dürüst ders bile çalışmam, bir sefer okudum mu öğrenirim der. Bazı öğrenciler vardır dersi dinlemeyi bırakın başka şeylerle meşgul olur, hatta diğer arkadaşlarının da dikkatini dağıtarak, öğretmenin dinlemesini engelleyip onlarında kısmi anlamalarını engellerler. Konuyu anlamadıkları için evde ders çalıştıklarında da hiç faydası olmaz. Çünkü konuya nereden başlayacaklarını, hangi bilgiyi önce alıp daha sonra hangi bilgiyle birleştireceklerini öğrenmemişlerdir. İşte aynı kitabı, dersi öğrenmek için gösterilen farklı kişilerin davranışları, çabaları. Elbette sonuçta kitabı da farklı değerde anlamalarını sağlamıştır. Dersini dinlemeyen haylaz öğrenciye de öğretmen ısrarla öğretmek içinde, çok fazla bir çaba göstermeyecektir. Hatta öyle arkadaşları vardır ki, birbirlerini derse yönlendirmek yerine, başka şeylerle meşgul etmeyi seçmişlerdir. Dikkat ederseniz burada bir öğrenci ana kaynağı öğrenmesi gereken yerde dikkatle öğrendiği için başarılı olmuş, diğer öğrenciler ise yapılması gerekeni yapmadığından, ana konudan, kaynaktan saparak kendilerini başka amaçlara yönlendirdiklerinden başarı sağlayamamışlardır.

Gelelim Rabbin kitabı KUR’ANA. Beşerin yazdığı kitabın özellikle amacı, anlaşılır bir üslup da olmasıydı. Peki, Yüceler Yücesi rabbim kullarının doğru yola yönelmesi için gönderdiği kitabı, anlaşılması zor, herkesin anlayamayacağı bir şekilde gönderir mi? Bunu düşünmek aklın, mantığın ve kur’anın bir ürünü asla olamaz. Bunu söylemek Rabbin adaletini küçümsemek ve ona saygısızlık yapmakla eş değer olduğunu bilmeliyiz. Hani Rabbim ayetinde bir benzerini getirsinler diyerek meydan okuyordu, bu ayeti düşünen var mı? Allah kur’an için ne diyordu bizlere? Kur’an sizler için bir rehber, bir güneş, bir gönül gözü olsun diye indirdim, ona sarılın doğru yolu bulacaksınız diyordu. Düşünebiliyor musunuz Rahman gönderdiği rehberi, rehberlik adına anlaşılması zor yapar mı? Ama bizler hiç düşünmeden rehberlik adına rabbin gönderdiği güneşin, gönül gözünü anlaşılması zor yapıyor ve herkesin anlayamayacağı bir kitap olduğunu söylüyoruz hiç düşünmeden.

Şimdide kur’ana bakalım acaba Rabbin anlaşılır, açık, rehber olsun diye indirdim dediği kur’an ayetleri için ne söylüyor, hepsini anlayabilir misiniz diyor? Allah ayetlerini ikiye ayırmış, birinci kısımda olanlar için DİNİN ANASI tabirini kullanıyor, bunlardan bahsederken de, bunlar muhkem ayetlerdir diyor, sağlamlaştırılmış emin bilgiler olduğunu belirtiyor. Dinin anası tabiri, dinin direği temeli ve bizleri din ve iman adına bağlayan kurallar, hükümler olduğu anlaşılıyor. Bu ayetler içinde açık detaylı ve anlaşılır sözleriyle anlatıyor bizlere. Peki diğer ayetleri anlatırken ne söylüyor? Onların anlamını bir ben bilirim, birde ilimde derinleşmişler bilir, onlar inandık hepsi Allah katındandır derler diyor. Demek ki bu ayetler diğerinden çok farklı. Her insanın okuduğunda anlayamayacağı fakat ilimde derinleşmiş, araştırmacı insanların farkına varacağı, anlayacağı ayetler olduğu belli oluyor. Bu ayette(Alimran 7) birde dikkat çekici açıklama var. Bakın ne diyor?

(Kalplerinde bir eğrilik ve bozukluk bulunanlar, fitne aramak, onun yorumuna öncelik tanımak için Kitap’ın sadece müteşabih kısmının ardına düşerler.)

Demek ki fitne ve fesat çıkarmak isteyen, dini kendi amaçlarına alet etmek isteyenler apaçık muhkem ayetler dururken dinin temeli anası olan ayetler dururken, bu ayetlerin peşine düşerek bozgunculuk çıkardıklarını dine nifak, hurafe soktuklarını söylüyor Allah. Dikkat edin bizlerin ilk önce müteşabih ayetlerin peşine düşülmesini istemediği çok net anlaşılıyor. Önce sen dinin anası, temeli olan ayetleri anla daha sonra onları anlamaya çalış diyor. Şimdide buradan nasıl bir ders çıkarmalıyız onu anlamaya çalışalım. Madem muhkem ayetler dinin anası, temeli, direği demek ki bizler bu ayetlerden sorumluyuz, demek ki bizlere rehber olan ve sorumlu olduğumuz Rabbin bizler adına hükümler verdiği ayetler bu ayetlermiş ki, özelikle dinin anası tabirini kullanıyor bizi bu ayetlere yönlendiriyor. Eğer müteşabih ayetler de dine kural koyan, din adına hüküm veren ayetler olduğunu iddia edersek, ne söylemiş oluyoruz biliyor musunuz? Allah herkesin anlayamayacağı ayetler, hükümler gönderip bizleri bunlardan sorumlu tutuyor demiş oluyoruz. Böyle bir adaleti Yüce Rabbim e isnat etmek kadar büyük bir saygısızlık ve günah olmasa gerek. Peki, müteşabih ayetler ne tür ayetler ki, kur’anda yer almış ve herkesin anlayamayacağı, ilim ehlinin anlayabileceği ayetler göndermiş Allah. Bu ayetlere baktığımızda zaten konusu itibariyle ilimle meşgul olan kişileri ilgilendiren ayetler olduğunu görüyoruz. Örneğin Dünyanın yapısı, gökyüzü, insanın özellikleri, bilimsel keşiflere, buluşlara, kanıtlara muhtaç birçok ayetler olduğu anlaşılıyor. Bu ayetlere her ilim adamının bile farklı yaklaştığını görüyoruz. Örneğin Allah Nebe suresinde sizleri çifter çifter yarattım derken, ilk baktığımızda Allah insanları ve hayvanları çift yarattığını sanıyoruz. Fakat ilim adamlarının buluşlarını gördüğümüzde, bakın bu ayete nasıl farklı yaklaşılabileceğimizi gösteriyor. Allah yeryüzünde her şeyi bir diğerine muhtaç, yani bir diğeriyle birlikte olduğunda değer yaratacak şekilde yarattığını fark ediyoruz. Örneğin en küçük yapı taşı Atom bile nötron ve proton olarak bir değer yaratıyor. Elektrik yalnız artı değer olduğunda değil, eksi olmadan görev yapmıyor. Suyu düşünün hidrojen ve oksijenin birleşmesi ile oluşuyor. Elementleri düşünün. Bunlara çok örnek verebiliriz. Belki de yeni ilimlerin çıkmasıyla, bu ayetlere daha başka bir açıdan bakmak mümkün olacaktır. Rahman biz gökyüzünü koruma altına aldık ayeti, sizce yüzlerce yıl önce nasıl anlaşılmıştır, günümüzde nasıl anlaşılıyor? İşte ilim adamları gökyüzünde ozon tabakası olmasa hiç birimizin yaşayamayacağını söylüyor. Bu ve buna benzer yüzlerce ayet vardır ki ilimsel çalışmalara muhtaçtır. Bakın tüm bu ayetlerin dine kural koyan, hüküm veren bir tarafı var mı? Bilmediğimizde anlamadığımızda din ve iman adına bir eksikliğimiz oluyor mu? Ama tüm bu ayetler anlaşıldığında hepimizin göğsü kabarıyor ve diyoruz ki benim iman ettiğim kitap daha 1400 yıl önce bunu bizlere haber vermişti. İşte tüm bunlar bu kitabın Yaratıcıdan geldiğinin açık kanıtlarıdır diyoruz ve göğsümüz kabarıyor Rabbim e şükrediyoruz.

Şimdide gelelim muhkem ayetler konusuna, madem Rabbim açık anlaşılır, sağlamlaştırılmış ayetler olduğunu söylüyor neden bir noktada anlaşamıyoruz? Hepimiz farklı yaklaşıyoruz, farklı anlıyoruz ayetleri. İşte en önemli sorun da buradan kaynaklanıyor. Bir insana ya da bir topluma bir bilgiyi, inancı doğru ya da yanlış, onlara kabul ettirip bunun doğru olduğuna inandırdığınızda ondan vazgeçirmeniz çok zordur. Peygamberler dönemini hatırlayınız her toplum ilk önce inandıkları yanlış inançtan vazgeçmek istemezler. Hep isterler ki anlatılanlar, inandıklarına uygun olsun. Hatta Rabbim peygamberimizi nasıl uyarmıştı hatırlayalım.

İsra 73.; Az kalsın seni, sana vah yettiğimizden uzaklaştırarak ondan gayrisini uydurup bize isnat edesin diye fitneye düşüreceklerdi. İşte o takdirde seni dost edinirlerdi.

Demek ki insanoğlunun en büyük hatası alışkanlıklarından, geleneklerinden yanlışta olsa inancından vazgeçmekte zorlanması olduğunu bu ayetten de anlıyoruz. Demek ki Peygamberimizi o devrin insanları, neredeyse kendi inançlarını da Allahın emrettikleriyle birlikte kabul ettirmeye uğraştıkları belli oluyor. Bu örnekler kur’anda çok misal gösterilmiştir. Bizde bu örnekten yola çıkarak konumuzu anlamaya çalışalım. Biz Müslümanlar kur’andan o kadar uzaklaşmışız ki, onu anlamadan da okusan sevap kazanırsınız düşüncesini yerleştirmişler bizlere. Anlamadan okumakla ne öğreniriz diye sormamışız yüzlerce yıl, çünkü birileri doğru sandığımız bilgiler anlatmış durmuş, bizde itaat etmişiz hiç düşünmeden danışmadan kur’ana. Anlayarak okumak isteyene de engel olmanın yollarını aramışız adeta. Peki, neden engel olmak için bir sürü mantığın ve kur’anın süzgecinden geçmeyen yollara başvurmuşuz hiç düşündük mü? Çünkü öğrettikleri ve bunlar Allah katındandır dedikleri ile Rabbin sözleri birbirini tutmuyor da ondan. Telâşe düşmüş bir İslam toplumu haline gelmişiz. Bir yandan rabbin kelamına müracaat etmeye, onu anlamaya çalışan bir gurup oluşmuş toplumda, sakın ha sen anlamazsın Türkçe kur’an okumak günahtır diyen diğer bir gurup, diğer yandan çekiştirmiş durmuş rabbin güzelim dinini. İşte apaçık muhkem ayetlerin bile, anlaşılmaz haline dönüşün acıklı başlangıç hikâyesi böyle başlamış. Bir yandan Rahman yemin billâh ederek dinin anası olan ayetlerin açık anlaşılır detaylı, her şeyden nice örnekler verdiğini söylüyor, bir yandan beşer bu bilgilerin anlaşılmasının önünü kesmek istiyor ve Rabbin söylediğinin tam tersini söylüyor. Çünkü kurulan bir imparatorluk sona erecek, tüm menfaatler değişecek korkusu sarmış beşeri, ihtirasla tüm benlikleri. Kur’anı herkes anlayamaz, onu veli insanlar anlar mantığıyla uzak tutmak istenmiş sürekli toplum kur’an gerçeklerinden. Bizler kur’andan hüküm çıkaramayız anlayamayız diye iyice işlenmiş beynimize. Peki, bu iki düşüncenin taban tabana bir birine zıt olduğunu gördüğümüz halde, nasıl bir tavır içindeyiz günümüzde bizler dersiniz? Sizce uymamız gerek kimin sözleri? Yorum sizlerin.

Devam edelim, Kur’anın açık ve anlaşılır dediği ayetleri farklı anladığımıza sebep başka neler olabilir? Kur’anın önüne bir set çekilmek istediği çok açık anlaşılıyor, zaten Rabbim mahşer günü peygamberimizin apaçık bu tehlikenin olacağını, olmadan bizlere peygamberimizin o gün söyleyeceği sözüyle uyarıyor ve bakın ne diyordu?

Furkan 30; Ey Rabbim! Benim toplumum bu Kuran' ı devre dışı tuttular.

Demek ki bu tehlike ve oluşumun her zaman olacağı, hatta çoğunluğumuzun bunu yapacağını rabbim bizlere bildiriyor, bizleri uyarıyor. Şimdide bu yöntemin nasıl işlediğini düşünelim. Madem dinin anası temeli muhkem ayetler açık anlaşılır ve sağlam lamlaştırılmış bir şekilde gönderilmiş, neden Rabbin sözlerini görmezden gelmeye farklı anlamakta ısrar ediyoruz? İşte anlaşılması ve anlatması bana göre çok zor olan bir olayın, biz insanlar tarafından hiç düşünmeden, ya da nefsimize yenilerek kabul gördüğü yöntem. Bizlerin yaratılışımızdan gelen bir özellik olarak tartışmaya çok meyilli olduğumuzu söyler Allah. Her ne hikmetse yanlışımızı kolay kabul etmeyiz, sanırım imtihanımızın en zor kısmı bu olsa gerek, hep haklı olduğumuz taraftan bakarız olaylara, gerçekler ile elimizden geldiğince yüzleşmekten kaçarız. İşte rabbin apaçık bu ayetlerini gördüğümüz halde onca yıl yaptığımız yanlışları, her nedense kabul etmek işimize gelmez. Zannederiz bu bizim için büyük bir kayıp, hâlbuki Rabbin affediciliğinin, bağışlayıcılığının farkında bile değiliz, çünkü korku içinde bir dine alıştırılmışız kur’andan habersiz ve ondan uzakta. Bazı gerçekleri görmemiz, nefsimiz tarafından engellenir durur adeta. Aklı devre dışı bıraktığımızdan, düşünme yeteneğimiz de gelişmemiştir ki kur’an gerçeklerinin farkına varalım. Çünkü alıştırılmışız din adına yönetilmeye, özgür irademizle iman etmek adeta zor gelir olmuş nefsimize. İşte bizlerin yanlışta diretmemiz, gerçekleri aramamakta ki inadımız sonucunda, artık çok şeyler kaybettiğimizin farkında bile olmayız adeta. Yüce Rabbim gerçeklerden korkan ve doğruyu aramayanlara kızgınlığını şu sözlerle aktarıyor bizlere.

Bakara 7: Allah onların kalpleri, kulakları üzerine mühür basmıştır. Onların kafa gözleri üstünde de bir perde vardır. Onlar için korkunç bir azap öngörülmüştür.

Yukarıdaki ayetin öncesine baktığımızda Allah bu sözleri hiç iman etmeyenler için söylediğini görürüz ya devamında aynı kefeye koyduğu hangi tür insanlarında aynı durumda olduğunu bakın nasıl söylüyor.

Bakara 8: İnsanlar içinden bazıları vardır, "Allah'a ve âhi ret gününe inandık!" derler ama onlar inanmış değillerdir.9. Allah'ı ve inanmış olanları aldatma yoluna giderler. Gerçekte ise onlar öz benliklerinden başkasını aldatmıyorlar. Ne var ki, bunun farkında olamıyorlar.


Yukarıdaki ayeti çok iyi düşünüp değerlendirmeliyiz yoksa yaptığımız yanlışın asla farkında olmayız. Kur’anı farklı anlayanlarında bir bölümünün demek ki Rabbin ayetlerinden uzaklaşmanın sonucu Allah ın gönülleri mühürlemesi ve gerçekleri artık fark edememesi olduğu çıkıyor ortaya. Bu konuyu birde şu ayetlerden yola çıkarak anlamalıyız sanırım, bakın Allah kur’ana müracaat edip onu anlayarak okuyanlar için ne diyor.

Casiye 20: Bu Kur'an, insanların kalp gözlerini açacak ışıklardan oluşur. Gereğince inanan bir toplum için de bir kılavuz ve bir rahmettir o.

İbrahim Sur.52.ayet: İşte bu, onunla uyarılsınlar, Allah'ın tek ilah olduğunu bilsinler, aklı ve gönlü işleyenler de ibret alsınlar diye, insanlara yöneltilmiş bir tebliğdir.


Bu iki ayette Rahman kur’anı anlayarak okuyanların ondan feyiz alanların, onun ışığından faydalananların kalp gözlerini açacağını söylüyor. Ya ona müracaat etmeyen onu herkes anlayamaz, orada özet bilgiler vardır diyenlerin durumu bu durumda nice olur dersiniz? Her şey ne kadar açık değil mi? Bu durumda nasıl doğruları gerçekleri anlamaları, farkına varmaları mümkün olabilir mi sizce? Nasıl olur da kur’ana müracaat edenle etmeyen aynı şeyi anlar. Allah kur’anın bir tebliğ olduğunu söylüyor, bizlerse onu anlaşılması zor bir tebliğ olduğunu iddia ediyoruz. Bu durumda ona direk müracaat etmediğimizde nasıl olurda uyarıdan nasibimizi alırız. Aklı ve gönlü işleyenlerin ondan faydalanacağını söyleyen Rabbim e inatla, nasıl olurda bunun tersini söyleriz? Elbette aklı ve gönlü birlikte değerlendirme imkânı bulamayan bizlerin rabbin apaçık ayetini de doğru anlamamız asla mümkün olmayacaktır.

Sizlere küçük bir örnek vermek istiyorum. Allah peygamberimize iman etmekte nazlanan, eski gelenekleri ve inançlarından vazgeçmeyenler için indirdiği bir ayeti, önce yazalım ve daha sonra bakın aklı ve gönlü işlemeyenler ne diyor onun analizini yapalım.

Ankebut 51. Karşılarında okunup duran bir kitabı sana indirmiş olmamız onlara yetmiyor mu? Bunda, inanan bir toplum için elbette ki bir rahmet ve bir öğüt vardır.

Yüce Rabbim o devrin insanlarına apaçık sizlere kur’an yetmiyor mu diyerek ikazda bulunuyor, yani sizlere kur’an yeter diyor. Bu ayeti örnek verdiğimiz bazı arkadaşlarım nasıl bir cevap verdi bana biliyor musunuz, çok ibret verici. Bu ayetin nüzul sebebini sen biliyor musun? Bu ayet o devrin insanlarına geleneklerinden vazgeçmeyen kur’an ile yetinmeyen insanlara indirilmiştir dediler. Lütfen bakar mısınız cevaba. İşte kalp gözleri mühürlü, eski inançlarından vazgeçmemek için, kendilerine deliller yaratma çabasıyla ayetleri ortadan kaldırıp, hükümsüz kılan artık günümüz için geçerli değildir düşüncesiyle ayetlere bakan insanların durumuna çarpıcı bir örnek. Yanlış inançlarından, bilgilerinden kurtulmak istemeyen, gözleri perdelenmiş bir inanç toplumu yaratılmış ne yazık ki, bu durumda nasıl olurda Rabbin apaçık ayetlerini doğru anlarız? Nüzul sebebini biliyor musunuz kılıfıyla Rabbin apaçık verdiği evrensel ayetlerin, onlarcasının hatta yüzlercesinin hükmünün günümüzde geçerli olmadığını söyler ve kur’andan çıkartırsanız, nasıl olurda bir bütünün parçası olan ayetler yokken, apaçık sözleri doğru anlarsınız? Elbette anlayamazsınız. Çünkü bütünün en önemli bölümünü eğer kur’andan çıkartır, artık günümüzde hükmü yok derseniz asla Rabbin söylediği ayetler arasında ne bağlantı kurabilirsisiniz, nede Rabbin ne söylediğini doğru anlayabilirsiniz. Kur’anı bütün olarak alan, onun tüm ayetlerinden nasiplenen bir insan ile kur’anın yüzlerce ayetinin hükmünün artık olmadığını söyleyen bir insan, nasıl aynı şeyi anlar ayetlerden? Yüce Rabbim insan ile hayvanın arasındaki en önemli farkı, özgür irade, akıl etme ve düşündüğünü uygulaması farkı olduğunu hatırlatarak ayetlerin sonunda bizlere şöyle seslenir.( Hâlâ düşünmüyor musunuz?", Öğüt alan yok mudur, Yemin olsun ki, biz, Kuran'ı öğüt ve ibret için kolaylaştırdık. Fakat düşünen mi var, Ayetleri size açık-seçik bildiriyoruz ki, aklınızı işletebilesiniz.) Buradan da anlaşılıyor ki Rehberden yani kur’andan yararlanırken düşünmeyi, aklımızla iman etmeyi öneriyor bizlere Rabbim. Rehberden aydınlanmayan, ona müracaat edip düşünmeyen, onun nuruyla yaşamayan ile beşerin sözlerine hiç düşünmeden kur’an ile yoğrulmadan, onu anlamak için çaba göstermeden inanan bir insan, nasıl olurda ayetlerden aynı şeyi anlar? Sizlere hiç yorum yapmadan bir ayeti hatırlatmak istiyorum, eğer İslam âleminde aşağıdaki yanlışı yapanlara inanırsak, nasıl olurda bizzat kur'ana müracaat edenle aynı şeyi anlarız.

Allimran 78: Onlardan bir zümre vardır, aslında Kitap'tan olmayan bir şeyi siz Kitap'tan sanasınız diye, dillerini Kitap'la eğip bükerler. O, Allah katında olmadığı halde, "Bu, Allah katındandır." derler. Bilip durdukları halde, Allah hakkında yalan söylerler.

Allah insanın niyetine göre amelini verir. Hangi niyetle bakarsan kur’ana, o niyetle cevabını alırsın. Hurafelere, kur’ana uymayan inançlarına delil aramak için bakarsan kur’ana, rabbim onu da verir insana, ama bu şekilde yaklaşanı oyalar durur Allah korusun. Yok, eğer tertemiz kalbinle, hiçbir beşeri etki altında kalmadan rabbin önerdiği yöntemle aklın ve gönlünle kur’ana bakarda, onun önerdiği yolu anlamak istersen, kesinlikle gerçek doğruları fark etmemiz için, bizlerin Rabbin güneşini, rehberini istifademize açacaktır. Kur’ana iyi niyetiyle bakan iyi niyetinin karşılığını alacaktır. Yüzlerce yıl kur’andan farklı inanç türleri yaratmışlardır, daha yüzlerce yıl belki de aynı şekilde devam edecek.

Bizlere düşen görev, Rabbin kelamına bizzat müracaat edip, onu akılla anlamaya çalışmak ve gönül gözümüzle yoğurmak olmalıdır. Allahın sözlerinin, ayetlerinin ardından gizli anlamlar çıkarmakla değil, ne söylediğini açıkça anlamaya çalışmak, ayetleri bir bütün olarak düşünerek yolumuzu çizmek olmalıdır amacımız. Çünkü rabbim açık diyorsa muhkem ayetler için, onlar açık ve anlaşılır olduğunu unutmayalım. Allah sizleri bu açık ve anlaşılır ayetlerden hesaba çekeceğim diyorsa, bunun tersini söyleyenlere gelin kulak asmayalım. Artık kendimize gelelim ve Rabbin yemin ederek kolaylaştırdığı kitaba bizzat müracaat edip, gönül gözlerimizin aydınlanmasını sağlayalım. Eğer gönül gözünde mühür varsa, gönül gözü aydınlık kur’andan nasiplenmemişse, ne yapsak nafile olacaktır. Rabbim böyle durumlardan bizleri korusun ve onun ışığından nasiplenen kulları arasına bizleri alıp, huzuruna gittiğimizde geri çevrilmeyen kulları arasına alsın inşallah bizleri Rabbim.

SAYGILARIMLA
Haluk GÜMÜŞTABAK
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
maun suresi:
bismillahirrahmanirrahim.gif

maun-suresi-1373.gif

Okunuşu: Era'eytellezî yükezzibü biddîn. Fezâlikellezî, yedu'ulyetîm. Ve lâ yehüddü alâ ta'âmilmiskîn. Feveylün lilmüsallîn. Ellezîne hüm an salâtihim sâhûn. Ellezîne hüm yürâûne. Ve yemne'ûnelmâ'ûn.
meali:

1- Dini yalanlayanı gördün mü?
2- İşte o, öksüzü iter, kakar.
3- Yoksulu doyurmaya önayak olmaz.
4- Vay haline o namaz kılanların ki,
5- Kıldıkları namazın değerine aldırış etmezler.
6- Gösteriş yaparlar onlar,
7-Ve yardımlığı sakınırlar (zekatı vermezler).
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
11. El-Mütekebbir: Büyüklükte eşi yok.
12. El-Halık: yaratan, yoktan var eden.
13. El-Bari: her şeyi kusûrsuz yaratan.
14. El-Musavvir: Varlıklara sûret eden. Onları birbirinden ayıran özellikte yaratan.
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
ŞEHRİ RAMAZAN

Müslümanlar camilere koşarken

Birer birer engelleri aşarken

Zalimler dinsizler bize şaşarken

Hoş geldin ya şehri ramazan



Kullar hak emrini tutacak

Sevabına çok sevaplar katacak

Gururu kibiri çöpe atacak

Sen geldin ya şehri ramazan



Hak uğruna akıyor göz yaşlarım

Oruç tutan kulları ben alkışlarım

Şuursuza gayesize hep şaşarım

Hoş geldin ya şehri ramazan



İnsanlar nefsine gem vuruyor

Dinsizler kafirler bize şaşıyor

Allahım insanlar sana koşuyor

Sen geldin ya şehri ramazan



Ramazan ayının şuuruna varalım

Yetimlerin garibanın yarasını saralım

Fakirin yoksulun halini soralım

Hoş geldin ya şehri ramazan
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
("Sübhanallah" diyen Uhuddan daha büyük sevaba kavuşur. "La ilahe illallah" ve "Allahü ekber" demek de böyledir.) [Beyheki]
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Resulullah'in amcasinin oglu, damadi, dördüncü halife. Babasi Ebû Talib, annesi Kureys'ten Fâtima binti Esed, dedesi Abdulmuttalib'tir. Künyesi Ebu'i Hasan ve Ebû Tûrab (topragin babasi), lâkabi Haydar; ünvani Emîru'l-Mü'minin'dir. Ayrica 'Allah'in Arslani' ünvaniyla da anilir.

Hz. Ali küçük yasindan beri Resulullah'in yaninda büyüdü. On yasinda islâm'i kabul ettigi bilinmektedir. Hz. Hatice'den sonra müslümanligi ilk kabul eden odur. Hz. Peygamber ile Hz. Hatice'yi bir gün ibadet ederken gören Hz. Ali'ye Peygamberimiz sirkin kötülügünü, tevhidin manasini anlattiginda Hz. Ali hemen müslüman olmustu. Mekke döneminde her zaman Resulullah'in yanindaydi. Kâbe'deki putlari kirmasini söyle anlatir: "Bir gün Resul-u Ekrem ile Kâbe'ye gittik. Resul-u Ekrem omuzuma çikmak istedi. Kalkmak istedigim zaman kalkamiyacagimi anladi, omuzumdan indi, beni omuzuna çikardi ve ayaga kalkti. Kendimi istesem ufuklari tutacak saniyordum. Kâbe'nin üzerinde bir put vardi, onu sagdan soldan ittim. Put düstü, parça parça oldu. Resulullah'in omuzlarindan indim. ikimiz geri döndük." (Ahmed b. Hanbel, Müsned, I, 384).

Resul-u Ekrem, en yakin akrabasini uyarmak ve hakki teblig etmek hususunda Allah'u Teâlâ'dan emir alinca onlari Safa tepesinde toplayip ilâhî emirleri teblig edince, Kureys müsrikleri onunla alay etmisti. ikinci toplantiyi yapmasini Hz. Ali (r.a.)'ye birakti, Ali de bir ziyafet hazirlayarak Hasimogullarini davet etti. Resulullah yemekten sonra: "Ey Abdülmuttalibogullari, ben özellikle size ve bütün insanlara gönderilmis bulunuyorum.

Içinizden hanginiz benim kardesim ve dostum olarak bana bey'at edecek" dedi. Yalniz Ali (r.a.) kalkti ve orada Resulullah'a onun istedigi sözlerle bey'at etti. Bunun üzerine Resul-u Ekrem, "Kardesimsin ve vezirimsin " diyerek Hz. Ali'yi taltif etti.

Hz. Peygamber hicret etmeden önce elinde bulunan emanetleri, sahiplerine verilmek üzere Ali'ye birakti ve o gece Hz. Ali, Resulullah'in yatagini da yatarak müsrikleri sasirtti. Böylece Hz. Ali, Hz. Peygamber'i öldürmeye gelen müsrikleri oyalayarak onun yerine hayatini tehlikeye atmis, bu suretle Peygamber'e hicreti sirasinda zaman kazandirmistir. Hz. Ali, Peygamberimiz'in kendisine biraktigi emanetleri sahiplerine verdikten sonra Medine'ye hicret etti. Medine'de de Hz. Peygamber'in devamli yaninda bulundu, bütün cihat harekâtlarina katildi, Uhud'da gâzî oldu. Bedir'de sancaktardi. Ayni zamanda kesif kolunun basindaydi; hakim noktalari tesbit ederek Hz. Peygamber'e bildirdi. Bu mevkiler isgal edilerek, Bedir'de önemli bir savas harekâtini basariya ulastirdi. Bedir gazasinin baslamasindan önce, Kureysliler'le teke tek dövüsen üç kisiden biriydi. Bu dögüste, hasmi Velid b. Mugire'yi kilici ile öldürdügü gibi, Hz. Ebû Ubeyde zor durumdayken yardimina kostu ve onun hasmini da öldürdü. Kendisine "Allah'in Arslani" lâkabi ve Bedir ganimetlerinden bir kiliç, bir kalkan ve bir de deve verildi.

Hz. Ali, Bedir savasindan sonra Hz. Peygamber'in kizi Hz. Fâtima ile evlendi. Nikâhini Hz. Peygamber kiydi. O zamana kadar Resulullah'la oturan Hz. Ali nikâhtan sonra ayri bir eve tasindi. Hz. Ali'nin, Hz. Fâtima'dan üç oglu, iki kizi dünyaya geldi. Hicret'in üçüncü yilinda Uhud savasinda, müslüman okçularin hatasi yüzünden müsrikler müslümanlarin üzerine saldirmislar ve Hz. Peygamber de yaralanarak bir hendege düsmüs ve düsman onun öldügünü yaymisti. Halbuki o sirada dögüse dögüse gerileyen Hz. Ali, Hz. Peygamber'in içine düstügü hendege ulasarak, onu korumaya almisti. Iki tarafin da kazanamadigi bu savasta Hz. Ali birçok yerinden yaralanarak gazi oldu.

Uhud savasindan sonra Hz. Ali "Benu Nadr" Yahudilerinin hainlikleri üzerine bu kabile ile yapilan savasi bizzat idare etti. Bütün çarpismalarda Hz. Ali kahramanca dögüsmüs ve müsriklerin en meshur savasçilarini öldürmüstür. Hudeybiye barisinda sulh sartlarinin yazilmasinda o memur edildi. Hz. Ali, sulhnameyi yazmaya söyle basladi: "Bismillâhirrahmânirrahîm . Muhammed Resulullah...." Ancak müsrikler bu ifadeye itiraz ettiler. Hz. Peygamber, "Resulullah" yerine "Muhammed b. Abdullah" yazmasini Hz. Ali'ye söylemis fakat Hz. Ali "Resulullah" ifadesinin yaziminda israr etmistir.

Hz. Ali Mekke'nin fethi sirasinda yine sancaktardi. "Keda" mevkiinden Mekke'ye girdi. Mekke kan dökülmeden fethedildi. Hz. Peygamber ile birlikte Kâbe'deki bütün putlari kirdilar.

Mekke'nin fethinden sonra Resulu Ekrem, Hâlid b. Velid'i Benu Huzeyme kabilesine gönderdi. Bu kabile ya cehaleti, ya da bedevî olmalarindan, "müslüman olduk" anlamindaki "eslemna" kelimesi yerine "sabbena" dedigi için Hâlid b. Velid hiddetlendi ve onlarla harp etti. Hz. Peygamber olayi duyunca çok üzüldü. Hz. Ali'yi bu hatayi telâfi ile görevlendirdi. Hz. Ali Benu Huzeyme'ye giderek öldürülenlerin diyetini ödeyip magdur olanlarin zararlarini telâfi etmisti.

Huneyn gazasinda müslümanlar bir ara bozulup dagildilar. Sayilari binleri buldugu halde içlerinden ancak birkaç kisi sabredip dayanabildi. Hz. Ali bu savasta yalniz sabirla tahammül etmekle kalmayarak gösterdigi yigitlik ve kumandanlikla islâm ordusunun kendi safinda toparlanmasini sagladi.

Resulu Ekrem hicretin 9. yilinda Tebük seferine çikarken Hz. Ali'yi ehl-i beytin muhafazasi için Medine'de birakti, ancak bu sefere katilamadigi için müteessir oldu. Bunun üzerine Resulullah: "Musa'ya göre Harun ne ise, sen bana karsi o olmak istemez misin?" dedi. Ali, bu iltifattan çok memnun oldu.

Berae suresinin ayetleri nazil olunca, Resulullah Hz. Ali'yi Mekke'ye gönderdi. Bu suretle hiçbir müsrikin artik Kâbe-i serîfi bundan sonra haccedemeyecegini bildirdi.

bundan sonra haccedemeyecegini bildirdi. Yemen bölgesinin islâm'a girmesi zordu. Görev yine Ali b. Ebi Talib'e verildi. Hz. Ali "Bu çok güç bir is" dedi. Resulullah da "Ya Rabb, Ali'nin dili tercümani, kalbi hidayet nurunun memba olsun" diye dua edince, Ali, siyah bir bayrak alarak Yemen'e gitti, kisa süren irsadlari sayesinde Yemen'in bütün Hemedan kabilesi müslüman oldu.

Hz. Peygamber'in vefati sirasinda, hücresinde bulunanlarin basinda geliyordu. Hz. Ebu Bekir halife seçildigi sirada Hz. Ali Resulullah'in hücresinde tekfin ile mesgul idi.

Hz. Ömer devrinde devletin bütün hukuk isleriyle ilgilenip adeta islâm devletinin bas kadisi olarak görev yapti. Hz. Ömer'in sehâdeti üzerine yine devlet baskanini seçmekle görevlendirilen alti kisilik sûra heyetinde yer alip, bu alti kisiden en sona kalan iki adaydan biri oldu.

Hz. Osman'in hilâfeti döneminde idarî tutumdan pek memnun olmamakla birlikte islâm devletinin muhtelif vilâyetlerinden gelen sikayetleri hep Hz. Osman'a bildirmis ve ona hâl çareleri teklif etmisti. Hz. Osman'i muhasara edenleri uzlastirmak için elinden gelen gayreti sarfetti.

Hz. Osman'in sehâdetinden sonra islâm'in ileri gelen sahsiyetleri ona bey'at ettiler. Ancak onun bu dönemi Allah'in bir takdiri olarak son derece karisik bir dönem oldu. Hilâfete geçtiginde hâlledilmesi gereken bir çok problemle karsi karsiya kaldi. Bu karisikliklar Cemel ve Siffin gibi iç çatismalari dogurdu. islâm devleti bünyesindeki bu ihtilâflari giderme konusunda büyük fedakârlik ve gayretler gösterdi.

Nihayet, Kûfe'de 40/661 yilinda bir Hârici olan Abdurrahman b. Mülcem tarafindan sabah namazina giderken yaralandi. Bu yaranin etkisiyle sehid oldu.

Hz. Ali devamli olarak Hz. Peygamber (s.a.s.)'in yaninda bulundugu için Tefsir, Hadîs ve Fikihta sahabenin ileri gelenlerindendir. Hatta Resulullah'in tabiri ile "ilim beldesinin kapisi" olarak ümmetin en bilgini idi. Hz. Peygamber yolunda insanlari hakka iletmek için büyük gayretler sarfetmis ve hilâfet dönemi iç karisikliklarla dolu olmasina ragmen islâm'in ögretilmesi ve ögrenilmesi hususunda büyük katkilari olmustu.

Medine'de duruma hakim olup yönetimi tam olarak eline aldiktan sonra ögretim için merkezde bir okul kurdu. Arapça gramerin ögretilmesini Ebu Esved ed-Düeli'ye, Kur'an okutma ve ögretme isini Abdurrahman esSülemi'ye, Tabiî ilimler konusunda ögretmenlik görevini Kümeyl b. Ziyâd'a verdi. Arap edebiyati konusunda çalisma yapmak üzere de Ubade b. esSamit, ve Ömer b. Seleme'yi görevlendirdi. Devlet yönetimi ve hizmetlerini; maliye, ordu, tesrî ve kaza gibi bölümlere ayirarak yürütüyordu. Malî isleri, dagitma ve toplama diye iki kisma ayirmazdi.

Ümmetin malini ümmete dagitirken de son derece titiz davranirdi. Kendisine bir pay ayirma noktasinda gayet dikkatli olup, kimsenin hakkina tecavüz etmemekte de büyük bir örnek idi. Kendisini Kûfe'de görenler, kisin sogugunda ince bir elbisenin altinda tir tir titreyerek camiye gittigini aktarirlar. Devlet yönetici ve memurlarinin nasil davranmalari gerektigi konusunda su yönetmeligi hazirlamisti.

1. Halka karsi daima içinizde sevgi ve nezaket besleyin. Onlara bir canavar gibi davranmayin ve onlari azarlamayin .

2. Müslüman olsun olmasin herkese ayni davranin. Müslümanlar kardesleriniz, müslüman olmayanlar ise sizin gibi bir insandir.

3. Affetmekten utanmayin. Cezalandirmada acele etmeyin. Emriniz altinda bulunanlarin hatalari karsisinda hemen öfkelenip kendinizi kaybetmeyin .

4. Taraf tutmayin, bazi insanlari kayirmayin. Bu tür davranislar sizi zulme ve despotluga çeker.

5. Memurlarinizi seçerken zalim yöneticilere hizmet etmemis ve devletin suçlarindan ve zulümlerinden sorumlu olmamis bulunmalarina dikkat edin.

6. Dogru, dürüst ve nazik kisileri seçin ve çikar ummadan ve korkmadan aci gerçekleri söyleyebilenleri tercih edin.

7. Atamalarda arastirma yapmayi ihmal etmeyin.

8. Haksiz kazanç ve ahlâksizliklara düsmemeleri için memurlariniza yeterince maas ödeyin.

9. Memurlarinizin hareketlerini kontrol edin ve bunun için güvendiginiz samimi kisileri kullanin.

10. Mektuplar ve müracaatlara bizzat kendiniz cevap verin.

11. Halkin güvenini kazanin ve onlarin iyiligini istediginize kendilerini inandirin .

12. Hiç bir zaman vaadinizden ve sözünüzden dönmeyin.

13. Esnaf ve tüccara dikkat edin; onlara gereken önemi gösterin, fakat ihtikâr, karaborsa ve mal yigmalarina izin vermeyin.

14. El islerine yardim edin; çünkü bu yoksullugu azaltir, hayat standardini artirir.

15. Tarimla ugrasanlar devletin servet kaynagidir ve bir servet gibi korunmalidir.

16. Kutsal görevinizin yoksul, sakat ve yetimlere bakmak oldugunu hiç aklinizdan çikarmayin. Memurlariniz onlari incitmesin, onlara kötü davranmasin. Onlara yardim edin, koruyun ve yardiminiza ihtiyaç duyduklari her zaman huzurunuza çikmalarina engel olmayin .

17. Kan dökmekten kaçinin, islâm'in hükümlerine göre öldürülmesi gerekmeyen kimseleri öldürmeyin.

Hz. Ali bütün bu emirleri kendi nefsinde eksiksiz uygulayan bir halifeydi. Bes yillik halifeligi çok önemli olaylarla, savas ve sikintilarla geçmisti. Fitnelere karsi sonuna kadar dogru yoldan sabirla mücadele etmek istedi sonunda sehid oldu.

Hz. Ali Islâm'in bütün güzelliklerine vakifti. Çünkü o, Resulullah'in daima yaninda bulunmustu. Vahiy kâtibiydi, hâfiz, müfessir ve muhaddisti. Hz. Peygamber'den bes yüzden fazla hadis rivayet etti. Ahkâmin nazariyatindan çok amelî keyfiyetine bakardi: "Halka anladiklari hadisleri söyleyiniz. Allah ile Peygamber'in tekzip edilmesini ister misiniz?" (Buhârî, ilim) demistir.

Hz. Ali'nin, Hz. Fâtima'dan Hasan, Hüseyin, Muhsin adli ogullari ve Zeynep, Ümmü Gülsüm adli kizlari oldu.

Hz. Ali âbid, kahraman, cesur, iyilikte yarisan, takva sahibi ve son derece cömertti. Medine'de müslümanlarin durumu düzeldikten sonra, Hz. Ali de bir hizmetçi almaya karar verip, Resulullah'a gitti. Resulullah kiziyla damadinin arasina girerek: "Ben size hizmetçiden daha hayirlisini haber vereyim. Yatarken otuzüç kere Allahü ekber, otuzüç kere Elhamdülillah, otuzüç kere de Subhanallah deyin" buyurdu. Yine bir gün yiyecek çok az yemekleri olan Hz. Ali ile ailesi sofraya oturduklari sirada kapilarina bir dilenci geldi, onlar da yemegi dilenciye verdiler. Ertesi gün gelen bir yetime, üçüncü gün gelen bir esire yemeklerini verdiler. Bu olay üç gün sürdükten sonra su ayet-i kerime indi: "süphesiz en iyiler mizaci kâfur olan bir tastan içerler. Allah'in kullarinin tasira tasira içecegi bir kaynak. Adagi yerine getirirler ve serri yaygin olan bir günden korkarlar. içleri çektigi hâlde yiyecegi, miskine, yetime ve esire yedirirler. 'Biz sizi ancak Allah'in rizasi için doyuruyoruz, sizden bir karsilik ve tesekkür beklemiyoruz. Dogrusu biz oldukça asik suratli zorlu bir günden dolayi Rabbimizdan korkuyoruz' derler. Allah da bu günün serrinden onlari korur. Onlara parlaklik ve sevinç verir." (Insan, 5/11)

Hz. Ali'nin "Zülfikâr" adi verilen meshur bir kilici vardi. Kilicin agzi iki çatalli idi ve Hz. Ali'ye Resulullah tarafindan hediye edilmisti. Hz. Ali'nin cömertligi, insanîligi, Resulullah'a olan yakinligiyla edindigi büyük manevî miras onu yüzyillardir halk inançlarinda destani bir kisilige büründürmüstür. Bir gün onun dört dirhemi vardi. Birini açiktan, birini gizliden birini gündüz, birini de gece infak etti ve hakkinda su ayet-i kerime indi: "Mallarini gece ve gündüz, gizli ve açik olarak infak edenler. Onlar için Rabbleri katinda karsiliklari vardir ve üzülecek de degillerdir." (el-Bakara, 2/274).

Hz. Ali'nin peygamberimizden rivayet ettigi bazi hadis-i serifler: "Günah isleyen biri pisman olur, abdest alir namaz kilar ve günahi için istigfar ederse Allah'u Tealâ Nisâ suresinde 'Biri günah isler veya kendine zulmeder sonra pisman olup Allah'u Teâlâ'ya istigfar ederse Allah'u Teâlâ'yi çok merhametli ve af ve magfiret edici bulur' buyurmaktadir."

"Üzerinde farz namaz borcu olan kimse, kazasini kilmadan nafile kilarsa bos yere zahmet çekmis olur. Bu kimse, kazasini ödemedikçe Allah'u Teâlâ onun nafile namazlarini kabul etmez. "

"Malinizin zekâtini veriniz. Biliniz ki, zekâtini vermeyenlerin bunu vazife kabul etmeyenlerin namazi, orucu, hacci ve cihadi ve imani yoktur. "

Peygamberimiz (s.a.s.) Hz. Ali'ye buyurdu: " Ya Ali, altiyüzbin koyun mu istersin, yahut altiyüzbin altin mi veya altiyüzbin nasihat mi istersin ? " Hz. Ali dedi: "Altiyüzbin nasihat isterim." Peygamberimiz buyurdu: "su alti nasihate uyarsan altiyüzbin nasihata uymus olursun: 1. Herkes nafilelerle mesgul olurken sen farzlari ifa et. Yani farzlardaki rükünleri, vacipleri sünnetleri, müstehaplari ifa et. 2. Herkes dünya ile mesgul olurken sen Allah'u Teâlâ'yi hatirla. islâm'a uygun yasa; islâm'a uygun kazan; islâm'a uygun harca. 3. Herkes birbirinin ayibini arastirirken sen kendi ayiplarini ara. Kendi ayiplarinla mesgul ol. 4. Herkes dünyayi imar ederken sen dinini imar et, zinetlendir. 5. Herkes halka yaklasmak için vasita ararken, halkin rizasini gözetirken sen Hakk'in rizasini gözet; hakka yaklastirici sebep ve vasitalari ara. 6. Herkes çok amel islerken sen amelinin çok olmasina degil, ihlasli olmasina dikkat et."

Hz. Ali buyurdu:

"Kisi dili altinda saklidir. Konusturunuz, kiymetinden neler kaybettigini anlarsiniz."

"Insanin yaslanip Rabbini bildikten sonra ölmesi, küçükken ölüp hesapsiz Cennet'e girmesinden daha hayirlidir. "

"Kul ümidini yalniz Rabbi'ne baglamali ve yalniz günahlari kendini korkutmalidir. "

"Cahil, bilmedigini sormaktan utanmasin. Âlim, içinden çikamayacagi bir meselede en iyisini Allah'u Teâlâ bilir' demekten sakinmasin."

"Sizin için korktugum seylerin en basinda, nefsinin istegine uymak ve uzun emelli olmak gelir. Birincisi hak yoldan alikoyar; ikincisi ise ahireti unutturur. "

"Amellerin en zoru üçtür. Bunlar; nefsin hakkini verebilmek, her halde Allah'u Teâlâ'yi hatirlayabilmek, kardesine bol bol ikramda bulunabilmektir. "

"Takva, hataya devami birakmak; aldanmamaktir . "

"Kalpler, kaplara benzer. Hayirli olani, hayirla dolu olanidir."

"Bana bir harf ögretenin kölesi olurum. "

Hz. Ali bu ümmetin en ileri gelenlerinden biri olarak isllâm'in bize kadar gelmesinde büyük rolü olan sahabelerdendir .

Kaynak: Sâmil Islam ansiklopedisi
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Rahman ve rahim olan Allah'ın adıyla

Bakara Suresi 196 Ayet
Haccı ve umreyi Allah için tam yapın. Eğer (bunlardan) alıkonursanız kolayınıza gelen kurbanı gönderin. Kurban, yerine varıncaya kadar başlarınızı tıraş etmeyin. Sizden her kim hasta olursa yahut başından bir rahatsızlığı varsa, oruç veya sadaka veya kurban olmak üzere fidye gerekir. (Hac yolculuğu için) emin olduğunuz vakit kim hac günlerine kadar umre ile faydalanmak isterse, kolayına gelen bir kurban kesmek gerekir. Kurban kesmeyen kimse hac günlerinde üç, memleketine döndüğü zaman yedi olmak üzere oruç tutar ki, hepsi tam on gündür. Bu söylenenler, ailesi Mescid-i Haram civarında oturmayanlar içindir. Allah'tan korkun. Biliniz ki Allah'ın vereceği ceza ağırdırBakara( 2) 196
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Allah (z.c.hz.) Ramazanin her gecesi iftar zamaninda bir milyon kisiyi Cehennemden azad eder. Cuma'nin her saatinde de, hepsi cehennemlik olan yine bir milyon kisiyi Cehennemden azad eder.
Ravi: Hz. Ibni Abbas (r.anhuma)
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Allahümme leke sumtü ve bike amentü ve aleyke tevekkeltü e alâ rizkike eftartü Ve savmel’gadi min şehr-i Ramazane neveytü fagfirli mâ kaddemtü ve mâ ahhartü
Manasi:


Allah’ım, senin rızan için oruç tuttum, sana inandım, sana güvendim, senin rızkınla orucumu açıyorum Ramazân-ı Şerifin yarınki günü orucuna da niyyet ettim benim geçmiş ve gelecek günahlarımı yarlığa (bağışla) demektir

Allâh, cümlemizin tuttuğu oruç ibadetlerimizi kabul buyursun Âmin!

Cenâb-ı Hak, oruç ibadetiyle nefisleri terbiye olan kullarından eylesin!

TÜRKÇE DUA

Yâ Rab! Ancak sana kulluk ederiz Yâ Rab! Bütün İbâdetlerimizde ancak senden yardım isteriz Bütün hayırlı işlerimizde senin lütfunu bekleriz Lûtfeyle, bize yardımını esirgeme Yâ Rabbi! Mübarek Ramazanda mağfiretine eren, kullarının içine bizleri de girmek nasib eyle Yâ Rabbi!”
AMİN
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
ramazan.gif


Göz aydın hepimize,
Mübârek günler bize,
Onbir ayın sultanı,
Hoş geldin evimize.


ncoZR5rxf0.gif


Hava sıcak terlerim,
Birçok mâni derlerim,
Davet verdim bu akşam.
Sizleri de beklerim.
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
HZ. ÖMER (R.A.)’DEN NASİHATLER

1. Sana kötülük yapan kimseyi ona iyilik yaparak cezâlandır.

2. Hakîkatı anlayana kadar din kardeşinin davranışını iyiye yor.

3. Müslüman kardeşinin ağzından çıkan bir lakırdıyı iyiye yorman mümkün oldukça kötüye yorma.

4. Kendini töhmet altında bırakacak işlere mübâşeret eden, kendisi hakkında kötü düşünenleri kınamasın.

5. Sırrını gizleyen murâdına erer.

6. Sâdık arkadaşlar edin, gölgelerinde yaşarsın. Çünkü sâdık dostlar, huzurlu anlarda süs, sıkıntılı demlerde silahtır.

7. Seni ölüme götürse de doğruluktan ayrılma.

8. Seni ilgilendirmeyen işe karışma.

9. Henüz vukû’ bulmamış şeylerden sorma.

10. İhtiyâcını, onu gidermeni istemeyenlere iletme.

11. Yalan yere yemîni hafîfe alma,
Allah seni helâk eder.

12. Kötülüklerini öğrenmek düşüncesiyle de olsa fâcirlerle arkadaş olma.

13. Düşmanlarından uzak dur.

14. Güvenmediğin dostlarından sakın. Güvenilir kimse de
Allah’tan korkandır.

15. Mezarlıklarda derin saygı içinde ol.

16. Tâat ânında kendini zavallı gör.

17. Günah işlemek istersen sonunu düşün.

18. Herhangi bir işinde,
Allah’tan korkanlarla istişâre et. Zîrâ Allah: Meâlen “Allah’tan, kulları arasında yalnız âlimler korkar,” buyurur. (Hayatü’s-Sahâbe 4-209
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
ORUC
Oruç, fecir (imsak) vaktinden günesin batimina kadar geçen süre içinde yeme, içme ve cinsel arzulardan uzak durmaktir. Akilli ve bulug çagina ermis bütün Müslümanlara Ramazan ayi içinde oruç tutmak farzdir. Hastalar, yolcular ve aybasi halindeki kadinlar sagliga kavustuktan veya eve geri döndükten sonra tutamadiklari oruçlarini kaza ederler. Oruç tutmak için en azindan kalp ile niyet edilmesi gerekir. (Ayrica dil ile söylemek sünnettir.) Bir insanin Ramazan orucu için sahur yemegine kalkmasi da bir nevi niyet anlami tasir. Kaza, kefaret ve adak oruçlari için ise mutlaka hem niyet etmeli, hem de hangi tür oruç tutulmak istendigi belirtilmelidir.
Oruç tutmaya gücü yetmeyen yaslilar, tutamadiklari her gün için fakirlere (fitre miktarinca) fidye verirler. Buna maddi gücü yetmeyen fakir yaslilar ise tövbe edip affedilmelerini dilerler. Oruç borcu ile ölenlerin yakinlari, eger ölünün vasiyeti varsa, kalan maldan onun adina fidye vermek zorundadir. Eger ölünün böyle bir vasiyet yoksa, yakinlari fidye verip vermemekte serbesttir. Ölü adina kaza orucu tutmak dogru olmaz.

Orucu bozan seyler :
Orucu bozan seyler ikiye ayrilir:
A) Hem kaza, hem de kefareti gerektiren seyler:
1- Gida sayilabilecek seyleri yemek, içmek, sigara, afyon gibi keyif veren maddeleri kullanmak, agza giren yagmuru kasten yutmak, kar ve dolu gibi maddeleri bilerek yemek.
2- Cinsi münasebette bulunmak (Bu durumda bosalip bosalmamak önemli degildir).

Bunlari oruçlu oldugunu bilerek, kasten yapan kisinin hem 1 gün kaza, hem de ara vermeksizin 60 gün ardarda kefaret orucu tutmasi gerekir.
B) Sadece kaza etmeyi gerektiren seyler:
1- Çig pirinç, hamur, un ve bir defada çok miktarda tuz yemek (az tuz yenirse kefaret gerekir)
2- Pamuk, kagit yemek, çakil, tas, toprak gibi maddeleri yutmak,
3- Makata veya mesaneye ilaç vermek, genize gidecek sekilde buruna ilaç damlatmak, kulaga yag damlatmak,
4- Agiza alinan suyu veya agiza giren yagmur, kar gibi maddeleri hata ile yutmak,
5- Unutarak bir sey yedikten sonra, orucunun bozuldugunu zannederek yeyip içmek,
6- Imsak vaktinin gelmedigini veya iftar zamaninin geldigini zannederek, yanilip bir sey yemek,
7- Esine dokunma, öpme suretiyle inzal olmak (bosalmak),
8- Kendi arzusu ile disaridaki sigara dumanini içine çekmek,
9- Kendi arzusu ile agiz dolusu kusmak,
10- Disler arasinda kalan nohut büyüklügündeki kirintiyi yutmak (daha küçük olan kirinti orucu bozmaz),
11- Deri altina, kasa veya damara yapilan her türlü ilaç ve asilar,
12- Sakiz çigneyip suyunu yutmak,
13- Ramazan orucu disinda kalan diger oruçlari kasten bozmak.
Bu sekilde bozulan oruçlarda, sadece bir gün kaza orucu tutmak gerekir.
Orucu Bozmayan Seyler :
1- Unutarak bir sey yeyip içmek,
2- Çiçek asisi gibi deri üzerinden yapilan asilar,
3- Kan aldirmak (vücuda kan verilmesi ise orucu bozar ve kaza gerektirir),
4- Göze sürme çekmek veya ilaç damlatmak,
5- Kendiliginden inzal olmak (bosalmak), cünüp olarak sabahlamak,
6- Banyo yaparken kulaga su kaçmasi,
7- Burundaki akintiyi (sümügü) bogaza çekip yutmak,
8- Istemeden agza gelen kusmugu yine istemeden geri yutmak,
9- Agza tükürügünü toplayip yutmak (orucu bozmasa da mekruhtur),
10- Esi ile öpüsmek,
11- Banyo yapmak (serinlemek amaciyla banyo yapilmasi mekruhtur),
12- Abdest alma gayesi disinda agza su alip çalkalamak.
Orucu bozmayan seylerin yapilmasi kaza veya kefaret gerektirmez. Ancak bu sebeple orucun bozuldugunu zannederek yeyip içmek genelde kaza, bazen de kefaret gerektirir
 
Üst