GECE
Tecrübeli
U/YANIŞ…
Sokak lambalarından süzülen ışığın gecenin siyahıyla birlikte al renge boyanmış rengiyle yasladım sırtımı gökyüzüne..Özgürce salınan yıldızlara şöyle bir nazar eyleyip dinlenmekte gönlüm..Gecenin en esrarlı vaktinde, seherinde elimde kalem vazgeçilmezim, saat 03:00 şimdi.Geçen saat,dakika,saniye,salise...Geri gelmeyecek bir daha, o zaman bu kıymetli vakti kıymetince değerlendirmeli ki,vah,tüh dememeli bir saat sonra…Hani İbrahim Sadri diyor ya ;
“Ben sevdanın oturduğu sokakta oturuyorum,
Geceler hiç bitmiyor ben hiç uyumuyorum..”
Çoğu insanla uyuşan bir tarafı var bu şiirin, çok kimseler uyanık ama, nice uyanıklık… Hani uyanık olmak mesele değil ama,nasıl bir uyanıklıktır bu bizde ki bilemiyorum.Gafilane bir uyanıklıksa eğer, eyvah ki ne eyvah!Yanmalı bu hale…Yok eğer gerçekten uyanıksa ki insan, o zaman helal derim…Ama o uyanıklığı çözmek bilmek mümkün mü? işte orda durmak lazım!…Eğer uyanık olduğunu fark edersen, bu sefer tümden, gafil olur uykuya dalarsın.Yok eğer gafilce uyanıksan da, olur ya bir velinin hatırına uyandırıverir de Rabbim lütfuyla, işte o zaman gafillikten kurtulursun kim bilir?
Her şeyden herkesten uzak yalnız Onunla olmak.Nefsinin seni darağacına astığı ve ipini çekmek üzereyken bir ümitle secdeye kapanarak bin pişman ağlamak,yanmak,ağlamak sonra yine yanmak,tükenene kadar yok olana kadar,On da var olana kadar..Onunla olmanın güzelliğini tatmak..Aslında sebepsiz yere bazen döktüğümüz gözyaşları,giden bir dostun arkasından ağlamak,evladını uğurlarken bir yolculuğa ,hıçkırıklara boğulmak ardından, bunlar var olan gerçekler ama, oturunca seherde Rabbin huzuruna, hani bir de bunca ağlamışız yorulmuşuz fanilerin ardından, işte bu mahzunlukla secdeye kapanıp af dileme zamanı şimdi..Belki sadece susarak, akan gözyaşlarımızın şahitliğinde ,sunmak Yaradana’a tevbe buketlerini, gözyaşlarımızla sulayarak…
Sormalı insan kendine “hani bugün ölsem nasıl giderim? nedir halim?” diye yüzleşebilmeli kendiyle…Kısacası ,hesaba çekilmeden hesaba çekmeli bir ömrü ,her günü son günüymüş gibi bilmeli insan.Bağlanmamalı geçici dünya nimetlerine,üzülmemeli Yaradan böyle takdir etti diyebilmeli..Can yakmamalı insan, canı yanmamalı kendi ayağına batan dikenle.Ama bir kardeşinin ayağına batan diken onun yüreğine saplanan hançer olmalı,öyle yakmalı.. Mevlana Hz.ne güzel buyurmuşlar:
“İnsan rüyada elinin kolunun kesildiğini görse ses çıkarır mı dünyada da rüyadayız uyanınca hiç bir şeyimiz kalmayacak,geçecek hepsi.”O halde üzülmek niye…
Rabbim! Güzel Rabbim! Verdiğin ümit suyuyla beslenerek ve seherlerde tevbe ile gafletten arınarak huzurunda hamd ettir verdiğin nimetlere.Seherlerde uyanıklık ver bizlere…Secde ettir bizleri, yaklaştır kendine..Bizler Muhammed(Sallallahu aleyhi vessellem )Efendimizin kardeşlerim hitabına mazhar olmuş ama Sana ve Rasülüne layık olamamış kullarınız…Rasülün hatırına affeyle bizleri..U/yandır bizleri,…
Amin!
SELSEBIL
