(Asab. dan) Bir şeye veya bir kimseye taraflı olma.
* Din bakımından fazla salâbetli olma.
* Kendi dinini çok üstün görmek.
* Haksız yere husumet etmek.
* Bir düşünüşe, bir inanışa körü körüne bağlanıp ondan başkasını düşünmemek hâli. (Bak: Dimağ)
Burası da Risâle-i Nûr'da kelimenin geçtiği kısım....
(... Evet İslâmiyetin şe'ni metanet, sebat, iltizam-ı hak olan salâbet-i diniyedir. Yoksa cehilden, adem-i muhakemeden neş'et eden taassub değildir. Bence taassubun en dehşetlisi bazı Avrupa mukallidlerinde ve dinsizlerinde bulunur ki; sathi şüphelerinde muannidâne ısrar gösteriyorlar. Bürhan ile temessük eden ulemânın şanı değildir... Münâzarat)