Peygamber Efendimizin Alçak Gönüllülüğü

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Peygamber Efendimizin Alçak Gönüllülüğü ile ilgili hadisi şerifler.

İbnu Abbâs (R.a) anlatıyor: “Resülullah (S.a.v) buyurdular ki: “Allah Teâla hazretleri buyurdular ki: “Büyüklük benim ridamdır, azamet de benim izarımdır. Kim, bunlardan birinde benimle iddialaşmaya kalkarsa, onu cehenıneme atarım.”

Ebu Sa’îdi’l-Hudri (R.a) anlatıyor: “Resülullah (S.a.v) buyurdular ki: “Kim Allah Teâla hazretlerinin rızası için bir derece tevazu izhar eder (alçak gönüllü) olursa, Allah, onu bu sebeple, bir derece yükseltir. Kim de Allah’a bir derece kibirde bulunursa, Allah da onu bu sebeple bir derece alçaltır, böylece onu esfel-i safilîne (aşağıların aşağısına) atar.”

Hz. Enes (R.a) anlatıyor: "Medine ehlinden bir cariye bile Resülullah (S.a.v)’ın elinden tutardı ve Aleyhissalatu vesselâm elini onun elinden çekmezdi de, cariye ihtiyacı için, O’nu Medine’nin istediği semtine çeker götürürdü. (Resülullah tevazu gösterir, itiraz etmezdi)."
 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►
Yönetici
Forum Administrator
Tarih boyunca insanlık, eline geçirdiği maddî veya manevî güçle, kendi cinsine, hatta Allah'a bile kafa tutan nice iktidar sahibi tanımıştır. Ancak, hem maddî ve hem de manevî güce sahip olan Hz. Muhammed (s.a.s.) farklıydı. O bir sözünde "Ben ne bir kralım, ne de zorbayım; bilakis Kureyş'ten kurutulmuş et yiyen bir kadının oğluyum"[553] demiştir. Bu sözüyle halktan biri olduğunu vurgulamıştır. Kendisi Kelime-i Şehâdet'de de ifadesini bulduğu şekliyle "Allah'ın kulu ve elçisidir". Bu özellik, onun bütün hayatına yansımıştır. Sözgelimi bir topluluğa girdiğinde boş bulduğu yere oturduğunu görüyoruz.

Gerçekten, hayatını bir "devletli" gibi değil sıradan bir "Allah'ın kulu" olarak yaşamıştır. Debdebesiz, sade bir hayat tarzını seçen Hz. Peygamber'in hayatında "peygamberliğin kişisel bir menfaat için kullanıldığı da görülmüş değildir."[554]

Yaşlı sahâbî Mahreme b. Nevfel bir gün Hz. Peygamber'in kendisine gelen elbiseleri dağıttığını duyar. Oğlu Misver'i yanına alarak Hz. Peygamber'in evinin önüne gelir. Ona Hz. Peygamber'e seslenmesini söyler. Fakat çocuk çekinir. Bunun üzere Mahreme "Evladım, o bir zorba değildir"[555] diyerek çocuğu rahatlatır. Mahreme b. Nevfel'in bu sözü, Hz. Peygamber'in, içinde yaşadığı toplum tarafından nasıl algılandığını açıkça göstermektedir. Arnaldez'in tabiriyle o, "Hiçbir zaman despot olmamıştır."[556]

Müslüman olmadan evvel bir Hristiyan ve İslâm düşmanı olan, daha sonra bir heyetle Medine'ye gelen Adiy b Hâtim et-Tâî, Hz. Peygamber'in yanında akrabasından bir kadın ve çocukların bulunduğunu görünce, onda İran ve Bizans krallarının niteliklerinin bulunmadığını anlar.[557] Hz. Peygamber, Adiy b. Hâtim'i evine götürürken, kendisini durdurup sıkıntısını anlatan yaşlı bir kadının uzun müddet derdini dinler. Evine vardıklarında içi lif dolu deri minderini misafire verip kendisi yere oturur. Onun bu davranışından ötürü Adiy b. Hâtim "Vallahi bu bir kral değildir"[558] değerlendirmesini yapar ve sonunda müslüman olur.
 
Üst