Derinlerimdesin..!!!

gülehasret

Çalışkan Üye
Kademeli
Derinlerimdesin


Huzuru bulan herkesin dilindesin… Seni sevenler korkmaz karanliktan…
Benimse, Sana adanan ömürlerin yaninda söner içim… Onlar mutluluktan cosarken ben sadece izlerim.

Küçülürüm, ezilirim Sana olan muhabbetlerinin yaninda…
Aynalara bakamam; sensiz geçen günlerimin hesabindan korkarim.

Özenirim, Seninle baslayan cümlelere…
Gibta ederim, Sana yakin olan ruhlara... Utanir bedenim insanligindan…
Niçin bu dünyada nefes aldigini unutmu sher “çaresizin” rolünü ben üstlenirim?

Üzerime siçrayan her bir günah; siyriliverir kirlerinden ve suç yine bana kalir. Çünkü Sana olan ilgisizligimdir, her birinin sebebi…

Sende aramadiklarimi, yanlis olan her seyde buldugumu sandigimdandir basima gelen hüzün günleri…

Yapraklarin dalindan kopmasini, firtinalarin beni siddetle sarsmasini mevsimlere bagladim… Ve günes de beni terk edince, Sensizliqimin aslinda kimsesizliqim olduqunu anladim.

Yüreqimde, Sana lâyik olmayan makaminda, sessizce kapina gelmemi beklerken, ben hatalarima giden yollarda sahte gülücüklere sevindim.
Buruk hasretim, Sana kavusmayi beklerken, ben baskalariyla tanistirdim onu…
Baska yüzlerde aradim, Sana adanan güzelliqi…

Bir bos tesellim vardi; dünya…
Kayip giden zamanin acisini omuzlarima yükleyerek bende biraktiqi izleri görmeyen bir kalbim vardi.
Nerede, ne için var olduqumu aklima getirmeyen bu sinsi dünya telâbesi, yorgun gözlerimden okunurken, sen yoktun hislerimde...

Seninle olanlar kopkoyu karanlikta kosarak ilerlerken, ben puslu penceremden sabah olmasini beklerdim.
Sana olan muhabbetleri bir nûr hediye ederdi onlara, bense içi bos ambalaj kâqitlarinda arardim sevincimi…

Evet, bir seyler eksik, ama ben hâlâ bu dünyada varim, ayaktayim diyordum.
Vicdan azabimin sesini kisarak haykiriyordum içime bu sözleri... Ama nâfileydi…
Bir yanim “Sen” diye aqliyordu ve Seni yaratan her ân izliyordu benim zavalliliqimi…

Sanki bana uzaktin…

Ama derinlerimde Sana sakladiqim, kimseyle paylasamadiqim sevgin vardi.
Sen derinlerimdeydin.
içimde bir yerde Sana gelmemi bekliyordun.
Yüzsüzlüqümü de yanima alip geldiqim kapinda her seye raqmen bana tebessüm ediyordun.
Biliyordun bir gün Sana döneceqimi, biliyordun fitratimdaki varliqini…

Ve Sen adina yakisir sekilde aqirliyordun…
Kapinda bekletmeden buyur ettiqin ân içimde büyüyordu gün geçtikçe…
Ve gözyaslarim Sana yol alirken Sen varliqinla beni ben yapiyordun.
Ve anladim ki, Peygamberim olduqun içindi bu merhametin…

Çünkü Sen, Allâh’in sevgilisisin, âlemlere rahmetsin… Benimse her seyim.
(f) (f) (f) (f)
 
Üst